Την ώρα που σχεδόν όλοι εκτός Ελλάδας, με εξαίρεση το αποπροσανατολισμένο πλήθος των ιθαγενών, βλέπουν μόνο τις πληγές μας και την αλληλοεξουδετέρωση της ομαδικής και ατομικής θέλησης στην Ελλάδα, ως ένδειξη της βαθύτερης κρίσης της κοινωνίας, υπάρχουν δυστυχώς πολλοί σε θέσεις εξουσίας και οικονομικής δύναμης, που δεν αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα μιας αβύσσου που καραδοκεί...
Σε μια κοινωνία που ανάλγητες πολιτικές της αφαίρεσαν τα ερείσματα, της φυλλορρόησαν την αξιοπρέπεια, της εξευτέλισαν τις ιδέες που την έθρεφαν και την έριξαν μέσα σ' ένα χάος, υπάρχουν Ελληνες που εκμεταλλεύονται συνανθρώπους τους με τον πλέον "άγριο" τρόπο, "παίζοντας" με την αναπόδραστη ανάγκη τους, με τις επιθυμίες τους , ακόμη και με τα άεργα όνειρά τους...
Είναι όλοι αυτοί, που με γνώμονα το περισσότερο ή και το ευκαιριακό κέρδος ή άλλοι που θέλουν να εκπληρώσουν ανομολόγητες επιθυμίες τους και εκτιμούν ότι είναι σε θέση να επιβάλουν τις θελήσεις τους, αδιαφορούν να οροθετήσουν με την ένταση της συνείδησής τους και το όποιο ηθικό τους έρμα τον καιρό τους, με αποτέλεσμα να επιδίδονται σε ψέματα ασύστολα, για να επιτύχουν τους στόχους τους, πάντα σε βάρος των άλλων συνειδήσεων.
Είναι όλοι αυτοί, δυστυχώς, που εκμεταλλεύονται την αγωνία των συνανθρώπων τους, χωρίς σαφήνεια εσωτερική και χωρίς ένα εύρος ματιάς που να αγκαλιάζει τον κοινωνικό πόνο και την αμηχανία της εποχής, ώστε να βρεθούν στην πυρίκαυστη ζώνη των κοινωνικών προβλημάτων με ευθύνη, συνέπεια και αλήθεια...
Καμία κραυγή αγωνίας δεν τους αγγίζει, αν και γνωρίζουν πως όσα ζει η ελληνική κοινωνία στο χείλος του μηδενός, αλλά και άνθρωποι του στενότερου περιβάλλοντός τους, δεν είναι παρά ένα δράμα, μια θεατρική παράσταση των επιτηδείων. Δεν τους ενδιαφέρει με την ενεργητική τους φωνή, ως έχοντες την οικονομική δύναμη, να ορίζουν τις προυποθέσεις για ξεκάθαρη συμμετοχή σε μια κοινωνική προβληματική.
Αντιθέτως, πυκνώνουν τις τάξεις των επιτηδείων, ενίοτε γίνονται και τα ερείσματά τους, ώστε να επιδίδονται ευκολότερα σε πράξεις εύκολου κέρδους, κοροιδεύοντας ταυτόχρονα συνανθρώπους τους και εκμεταλλευόμενοι λόγω μνημονιακής κατολίσθησης των εργασιακών δικαιωμάτων, όσους εργαζόμενους απασχολούν....
Στην πραγματικότητα ο ρόλος πολλών εξ' αυτών, των μακάριων των ψεμάτων με την υπνωμένη συνείδηση, είναι θλιβερός και σκοτεινός και πέρα για πέρα αντίθετος με τα συμφέροντα της κοινωνίας.
Και μαζί με τους πολιτικούς του ωχαδερφισμού, συχνά ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα επί των ποταμών Βαβυλώνος, για τον κοινωνικό πόνο, αλλά με μια λογική άκρατου ποσοτικισμού και χρησιμοθηρίας, σε μια φρενίτιδα υποκατάστασης των νοητικών λειτουργιών του λαού ή και μεμονωμένων συνανθρώπων τους, με τη διεστραμμένη αξιολογία ενός ματαιόσπουδου βίου, επιδίδονται σε "ασκήσεις" κοροιδίας και ψεμάτων σε βάρος της κοινωνίας.