Του Στρατή Μαζίδη
Ανέκαθεν συνήθιζα να διαβάσω με περισσότερη προσοχή κείμενα και συντάκτες με τους οποίους δεν μπορώ να ισχυριστώ οτι σύμφωνα σε όλα με όσα λένε. Θυμάμαι λοιπόν αρκετούς εκ των οποίων ασκούσαν ευθύς εξαρχής σκληρή κριτική στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να επικεντρώνονται στο πρόσωπο του τότε υπουργού οικονομικών, Γιάννη Βαρουφάκη.
Συνήθιζαν να επισημαίνουν πως όταν θα έληγε η παρουσία του στην οδό Νίκης και άφηνε πίσω του συντρίμμια, θα εξαργύρωνε τη σύντομη πολιτική του σταδιοδρομία με καλοπληρωμένες διαλέξεις και ομιλίες ανά την υφήλιο, πολύ μακριά από την κατεστραμμένη πατρίδα μας.
Πράγματι δικαιώθηκαν!
Ο Γιάννης Βαρουφάκης αφού δήλωσε, όπως διαβάζουμε, οτι "αγάπη μου έκλεισα τις τράπεζες" και με ένα μακό μπλουζάκι έδινε συνεντεύξεις τη νύχτα του δημοψηφίσματος λες και είχε τελειώσει το γυμναστήριο, άρχισε να περιοδεύει ανά τον κόσμο.
Ο άνθρωπος που τη μια αναγνώριζε το 70% του μνημονίου και την επόμενη το 0%, ο εμπνευστής της δημιουργικής ασάφειας, ο με ύφος χιλίων καρδιναλίων μπατίρης μπροστά στους κρυόκωλους ομολόγους του, ο υπουργός ο οποίος περισσότερο βρισκόταν σε κανάλια και περιοδικά, απολαμβάνει μια όμορφη ζωή. Πολύ μακριά από τις ανησυχίες και την αφόρητη φορολογική φυλακή στην οποία υποχρεώθηκαν (και με δίκη τους ευθύνη) οι Έλληνες πολίτες με τα χρήματά τους κατασχεμένα και για την οποία φέρει και ο ίδιος μεγάλο μερίδιο ευθύνης...