Ομαδικός ευνουχισμός της νοημοσύνης των πολιτών. Οι Ελληνες μπροστά στη μοίρα τους. Το δράμα της ασυμφωνίας μας και της ανοχής μας, που "βουλιάζει" στον καναπέ του πρόσκαιρου βολέματος.. Το δράμα της ασυμφωνίας πρώτιστα με κύριους άξονες εθιστικές κοινωνικές συμπεριφορές και εξαρτήσεις, που οδήγησε στην απομόνωση και στην ομαδική υποταγή.
Οι αυταρχικές κυβερνήσεις προέρχονται συνήθως από την υπερτροφία του ατομικισμού, από την αδράνεια των ατόμων να αντιδράσουν στην περιφρόνηση των θελήσεων του πλήθους. Ετσι δημιουργείται η μαζική ψυχολογία υποταγής, οφειλομένη στην αδυναμία της οργάνωσης των ατομικών θελήσεων. Ο συνεκτικός πηλός της ασυμφωνίας γύρω από ένα ελάχιστο κοινό ιδεώδες έλειψε.
Το ένστικτο των πολιτών έχει θολώσει από την πολλαπλότητα των προβλημάτων. Πυρπολημένες οι αισθήσεις των πολλών, ενισχύουν την αναχωρητική διάθεση άλλων τόσων,που όμως δεν είναι τεκμήριο θάρρους, αλλά είναι περισσότερο δειλή υπεκφυγή και μια επίπλαστη ουδετερότητα που διεκδικεί μια δήθεν ελευθερία για την κατόπευση του κοινωνικού υλικού από υψηλή εποπτεία.
Είναι ωστόσο, σε τελευταία ανάλυση, "άμβλωση" της σκέψης και εθελούσια παράδοση στον καταναγκασμό του πολιτικού κονφορμισμού...
Ευτυχώς που κάνουν ολέθρια οι πολιτικοί, για να σιγουρευόμαστε για τα άλλοθί μας. Πόσοι μελετάμε τους καιρούς; Πόσοι δουλεύουμε με την έννοια του δημιουργικού μόχθου; Πόσοι αγανακτούμε με τον εαυτό μας; Οι ολίγιστοι το κάνουν. Οι πολλοί αγκάλιασαν τη μιζέρια του πνεύματός τους και αποχαυνωμένοι περιμένουν τα πάντα και το τίποτα.
Είναι φοβερό πως "βολεύτηκε" αυτός ο λαός στην ανούσια ζωή του. Είναι φοβερό πως υιοθετεί πρακτικές και συνήθειες που του επιβάλλουν οι "τεχνίτες" των κοινωνικών προσαρμογών. Ετσι βρέθηκε η...ψευτοαριστερά με "γόβες στιλέτο" να κυβερνά. Ετσι για μια ακόμη φορά χάθηκαν τα όνειρα.
Γιατί αν είχαμε όνειρα, θα είχαμε και λόγους να αντιδρούμε δυναμικά στην πολιτική αθλιότητα με όποιο "πρόσωπο" κι αν διεκδικεί τη συναίνεσή μας στην πολιτική απάτη.
Ξεφορτωθήκαμε λοιπόν τα όνειρά μας για να ξεγνοιάσουμε και απ' αυτά. Ανίκανοι να δρασκελίσουμε τα "τώματα" των κομμάτων,των συνηθειών μας. Τολμηρό και όμορφο να δημιουργεί κανείς πέραν από την αυταπάτη. Μένουμε όμως "γατζωμένοι" στην αυταπάτη και στην πολιτική απάτη. Βυθισμένοι στο σαδομαζοχισμό του μηδενός, κρατούμε να εξασφαλίσουμε ένα ελάχιστο χώρο ανάμεσα στην κουτσοπόρεψη και την καλοπόρεψη.
Μας γοητεύουν τα "Ιψενικά τρίγωνα" και οι πολιτικές επικύψεις ή οι στρουθοκαμηλισμοί, με αρκετό καρύκευμα φιλοπερίεργης διάθεσης. Και μένουμε δέσμιοι του επίπλαστου πολιτικού επικαιρικού γεγονότος, που, ειδικά στην Ελλάδα,έχει τη διάρκεια ημερομηνίας λήξης του γάλατος.
Και με την κάθε μέρα που περνά χωρίς να καρπίζει την ελπίδα, θα οδηγηθούμε στη Στιγμή και στην ουσία της Στιγμής, όπου θα έχουμε ως πολίτες παραμεριστεί στην απαθή ροή του χρόνου...