Είμαι βέβαιος ότι το λαικό φρόνημα έχει ακόμη αποθέματα αντιδραστικής ρώμης. Αυτό είναι βέβαιο, αρκεί η καχεκτική αυτοπραξία του κοινωνικού συνόλου να υπερβεί τις αδυναμίες της αυτοσυνειδησίας της.Η αλήθεια είναι επίσης ότι ο λαός δεν γνωρίζει. Με μια εκτρωματική κυβέρνηση, με ταυτότητα απροσδιόριστη ιδεολογικά.
Δύο κόμματα, μια λειτουργία ατελεύτητης πολιτικής φλυαρίας και κοροιδίας, παραπλάνησης και εξαπάτησης των πολιτών, εκποίησης των ελπίδων του λαού συνάμα. Ο λαός ακούει σπασμωδικές φωνές, ενώ αμετροέπεια και βερμπαλισμός προσλαμβάνουν διαστάσεις χιονοστιβάδας εν μέσω μάλιστα φθινοπώρου...Κυβέρνηση και αντιπολίτευση πορεύονται χωρίς "πυξίδα", χρησιμοποιώντας ενίοτε γλωσσικούς κώδικες που δημιουργούν κρυπτικό και αδιαφανές λεξιλόγιο.
Ο λαός βλέπει πολιτικούς που "αιματοδοτήθηκαν" από κάποια ανάπηρη ιδεολογία και που συμπαρατάχθηκαν με...γραβατωμένους ή αγραβάτωτους αγίους. Βλέπει πολιτικούς να σηματοδοτούν την παρουσία τους με εύκαμπτη σπονδυλική στήλη, ώστε να ανατποκρίνονται στις επικύψεις που επιβάλλει η διαπλοκή και το "σύμπλεγμα" των δανειστών.
Στα σημερινά της Ελλάδας πράγματα πίπτουν ως ώριμος καρπός, στην υγιά ελληνική συνείδηση,οι εξής διαπιστώσεις:
Διαπίστωση πρώτη: Η ψυχή του σημερινού Ελληνα πάσχει από απάθεια. Είναι η απώλεια της ταυτότητάς του, λόγω κακής παιδείας, σε τέτοιο σημείο ώστε, με τη συνεχή πλύση εγκεφάλου από τις κυβερνήσεις των μνημονίων, να ζει, δίκην αόμματου, κωφάλαλου και παραλυτικού, στον κόσμο του πολιτικού παραλόγου.
Διαπίστωση δεύτερη: Η πολιτική και πνευματική σήψη, η εξάρθρωση της κρατικής μηχανής, η έλλειψη αισθητικής στην πολιτική, η αντιπαιδεία και η αγλωσσία, η αποκοπή, η αδιέξοδη οικονομική κρίση,τα ανεκδιήγητα οικονομικά σκάνδαλα ακόμη και υπουργών, πρόσφατα μάλιστα υπουργών που διατηρούν γραφείο στο Μαξίμου, αλλά και η εκμηδένιση του εθνικού γοήτρου,έδεσαν και σύρουν την Ελλάδα με το άρμα της πολιτικής σκοπιμότητας σε συμφορές, άνευ προηγουμένου. Με ένα ανάπηρο στην πράξη πολίτευμα, που λέγεται "δημοκρατία". Μια "δημοκρατία", όπως την αντιλαμβάνονται οι Ταρτούφοι της πολιτικής...
Διαπίστωση τρίτη: Η απάθεια της ελληνικής ψυχής, οδηγεί στον εκφυλισμό της δημοκρατίας, σε σημείο ώστε πολιτεία, κόμματα,παιδεία,θεσμοί να εναντιώνονται όλοι εναντίον όλων, σ' ένα κλίμα φοβίας και ανασφάλειας ταυτόχρονα...
Το δημοκρατικό μας πολίτευμα πάσχει. Παραβιάζεται πανταχόθεν. Ομως, δεν πρέπει να λησμονείται ότι εκδικείται. Στο ένα του χέρι κρατά τον δαυλό της ελευθερίας, αλλά στο άλλο το σχοινί της αγχόνης.
Η Ελλάς δεν πεθαίνει!..Μήπως όμως οδηγούμαστε στην αυτοκτονία των δημοκρατικών μας αξιών; Μήπως τελικά αρμόζει να υπενθυμίζεται στους ανεγκέφαλους του πολιτικού κατεστημένου εκείνο, που ως λογοπαίγνιο, είπε ο δεινός ρήτωρ Δημοσθένης για τον αντίπαλό του Αισχίνη;
"Ασχίνη ούκ αισχύνη"