Οι Τούρκοι, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά ότι δεν σέβονται τίποτα, καταστρέφουν τα νεκροταφεία Κούρδων Μαρτύρων.
Η ένωση Κουρδικών Κοινοτήτων έβγαλε ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία η καταστροφή νεκροταφείων ηρώων από το Τουρκικό κράτος στοχεύει την ύπαρξη του Κουρδικού λαού και όλες τις αξίες που αντιπροσωπεύονται από αυτήν την ύπαρξη.
Γι αυτό η προστασία των νεκροταφείων των ηρώων σημαίνει προστασία της εθνικής ύπαρξης, της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Οι Κούρδοι σχηματίζουν ανθρώπινες ασπίδες στις οποίες μετέχουν και δήμαρχοι για να προστατέψουν τη μνήμη.
Εμείς πως προστατέψαμε τη μνήμη;
Η ελληνοτουρκική συμφωνία του 1926 έβαλε τέλος στο θέμα των αγνοουμένων. Πώς να ενδιαφερθούμε για την ταφή των νεκρών όταν οι ζωντανοί πολίτες ή στρατιώτες που παρέμειναν αιχμάλωτοι στα χέρια των Τούρκων αφέθηκαν στην τύχη τους; Πάνω από όλα ο κατευνασμός της Τουρκίας.
19 Φεβρουαρίου 1926 γράφεται στην εφημερίδα ‘‘Εμπρός’’:
«Δια του σοβιετικού ατμοπλοίου Τσιτσέριν καταπλεύσαντος χθές εις τον Πειραιά εκ Κωνσταντινουπόλεως αφίκοντο 6 Έλληνες αιχμάλωτοι, κρατούμενοι από του 1922 εις Ερζερούμ. Οι εν λόγω Έλληνες αιχμάλωτοι βεβαιούν και αυτοί ότι εις τα βάθη της Μικρασίας δεν ήσαν οι μόνοι Έλληνες αιχμάλωτοι, τους οποίους η Τουρκική κυβέρνησις κατακρατεί. Υπάρχει ακόμη μέγας αριθμός αιχμαλώτων κατατυραννουμένων ακόμη»
Το 2008, σύμφωνα με Τουρκικά πρακτορεία ειδήσεων, βρέθηκε ομαδικός τάφος Ελλήνων στην περιοχή της Σαμψούντας, σε παλιό Ελληνικό χωριό.
Οι Τούρκοι εργάτες πέταξαν τα οστά στο ποτάμι, κανένας δεν ενδιαφέρθηκε πέρα από κάποιες ποντιακές οργανώσεις και μεμονωμένα άτομα.
Όπως δεν ενδιαφέρθηκε κανείς και για τους άταφους νεκρούς των ηρώων του 40 στα βουνά της Βορείου Ηπείρου. 8000 σχεδόν ήρωες παραμένουν άταφοι γιατί οι Αλβανικές κυβερνήσεις βάζουν και σε αυτό προσκόμματα.
Ποιά Ελληνική ηγεσία θα υπερασπιζόταν τα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών, όταν δεν μπόρεσαν να διασφαλίσουν ούτε την ταφή ηρώων, που πέθαναν πριν δεκαετίες υπερασπιζόμενοι το έθνος τους αλλά και τον ανθρώπινο πολιτισμό.
Τίποτα δεν άλλαξε από το 1922.
Αδιαφορία για τους νεκρούς και για τους ζωντανούς.
Ούτε συγκίνησε κανέναν επίσημο η βεβήλωση νεκροταφείων στα κατεχόμενα της Κύπρου από τους Τούρκους.
Η Κύπρος ετοιμάζεται να καταγράψει μια θλιβερή παγκόσμια πρωτιά…
Να γίνει η πρώτη χώρα όπου η πλειοψηφία θα δεχτεί να γίνει τεχνητή μειοψηφία. Εκτός αν ό λαός βρει μόνος του χωρίς τον ηγέτη που είχε το 2004 την δύναμη να αντιδράσει.
Ο σεβασμός των νεκρών και η φροντίδα για τους ζωντανούς είναι αλληλένδετα, όποιος αδιαφορεί για την ανάπαυση αυτών που χάθηκαν, ειδικά όταν χάθηκαν υπερασπιζόμενοι το έθνος, δεν ενδιαφέρεται για τους ζωντανούς.
Ζούμε μέρες του 1453, τα μνημόνια και η οικονομική υποδούλωση που έφεραν, πήραν την οικονομική ευμάρεια με την οποία προσπάθησαν να μας κάνουν να παραβλέψουμε το κόψιμο των ριζών μας, που κορυφώθηκε από το 74 και μετά, αλλά η αρχή έγινε πολύ νωρίτερα.
Έγινε στις εκλογές του 1920, όταν κάποιοι αποφάσισαν ότι δεν ήθελαν την μεγάλη Ελλάδα, ότι δεν τους πρόσφερε κάτι. Έβαλαν αυτό που πίστευαν ότι ήταν το ατομικό τους συμφέρον πάνω από το συλλογικό και ακολουθώντας μια συνεχή πορεία παρακμής από τότε, με ελάχιστα διαλλείματα, χάσαμε και το συλλογικό -έχουμε γίνει αποικία- και το ατομικό με την φοροεξόντωση.
Αν θέλουμε να έχουμε ελπίδα, πρέπει να γυρίσουμε πίσω, να θυμηθούμε ποιοί ήμασταν για να έχουμε ελπίδα να συνεχίσουμε να υπάρχουμε και στο μέλλον.
Λαοί που δεν τιμάνε τους νεκρούς τους, σε κάποια στιγμή δεν θα έχουν ζωντανούς αλλά όρθια πτώματα, σκλάβους χωρίς συνείδηση της ταυτότητας τους, χωρίς δικαιώματα, χωρίς πατρίδα.