Είναι ιδέα η Ελλάδα και ως τέτοια βρίσκεται έξω από τον κόσμο της φθοράς;
Οσοι σπεύσουμε να απαντήσουμε αβασάνιστα στο ερώτημα, που θα μπορούσε να διαχέεται από το βλέμμα του εικονιζόμενου κοριτσιού, σημαίνει ότι είμαστε ονειροβάμονες ή βρισκόμαστε υπό την επήρεια μιας συστηματικής και οργανωμένης αποπληροφόρησης, σε συνδυασμό πάντα με τις ανάγκες που επιβάλλει ο "βολικός" μας μικρόκοσμος ή η εθνική μας παραίσθηση...
Για όσους δεν είναι αθύρματα της πολιτικής σκοπιμότητας και δεν... αλληθωρίζουν, οι χθεσινές ομιλίες των πολιτικών αρχηγών στη Βουλή, για τη ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση, ιδίως μάλιστα η πομφολυγώδης ομιλία του πρωθυπουργού, καμία σημασία δεν έχουν. Και δεν έχουν σημασία, γιατί γνωρίζουν ότι η Ελλάδα περιέπεσε στην ευτέλεια και στον εξευτελισμό της προσωπικότητας του Ελληνα. Και οι ρωγμές περιέζωσαν το οικοδόμημα της πολιτικής.
Με τους πολιτικούς της "πρώτης γραμμής" να χρησιμοποιούν το όποιο μυαλό διαθέτουν, για να μεθοδεύσουν τα χείριστα. Και όσοι καταφέρνουν να αναρριχηθούν στα επίπεδα των σκοπιμοτήτων, σ' όλους τους τομείς ευθύνης, έχουν ταυτόχρονα και όλες τις καλύψεις. Οι άλλοι απλώς παλεύουν και τις περισσότερες φορές σκιαμαχούν...
Τι θα μπορούσαμε να απαντήσουμε σ' αυτό το κορίτσι, του οποίου το μέλλον υποθηκεύτηκε; Να απαντήσουμε, με "χαλαρότητα" και μεταξύ ενός "ποτάκι" σε κάποιο "μπαράκι" και της παχύρευστης νεοελληνικής πλάκας, καθώς εκδιπλώνεται σε κάποιο "ταβερνάκι" ως γνήσιοι εκφραστές των εθνικών ψευδαισθήσεων, ότι η Ελλάδα ως ιδέα και ως ιστορία δεν φθείρεται;
Μα, η φθορά της Ελλάδας καθρεπτίζεται στο τόσο εκφραστικό βλέμμα αυτού του κοριτσιού. Και είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι τα κράτη και οι λαοί καταρρέουν, όταν περιέλθουν στο πλέγμα της αδιαφορίας, της αλαζονείας και του φόβου.
Την αλαζονεία ενδύεται η εξουσία και το φόβο ο λαός. Η εξουσία που αλαζονεύεται, το πρώτο καταστροφικό στοιχείο, έχει και το δεύτερο: το φόβο. Αλαζονεύονται οι παρ' ελπίδα πλουτίσαντες. Το ένστικτο της παράταξης σμίγει με την καχυποψία της απώλειας, το φόβο. Αν οι κυβερνήσεις είναι άβουλες και ανίκανες, όπως συμβαίνει με τις ελληνικές κυβερνήσεις, αν διαθέτουν αυταρχική αντίληψη, έχουν στον απόλυτο βαθμό και τα δύο. και επειδή ο φόβος φυλάει τα έρμα, εμβάλλουν στους λαούς τους το φόβο που έχουν μέσα τους...
Στη δημοκρατία δε, επειδή οι πολιτικοί είναι υποχρεωμένοι να σταθούν σε κάποια έστω θεσμικά πλαίσια, αν και αυτά παραβιάζονται τα τελευταία χρόνια στη χώρα τούτη, νιώθουν πιο έντονα την πίεση της αλαζονείας τους και φυσικά και την ένταση του φόβου τους. Οπότε και καταφεύγουν σε επικοινωνιακά επινοήματα και τεχνάσματα, όπως ο γάιδαρος του μύθου που φόρεσε το δέρμα λιονταριού, για να τρομάζει το χωριό.
Και το τρόμαξε...Ο άνεμος όμως που φύσηξε πήρε τη λεοντή και αποκαλύφθηκε η γαιδουροσύνη. Ντροπιασμένοι τότε οι χωρικοί για το φόβο τους, με ξύλα και ρόπαλα, έσπασαν τον γάιδαρο στο ξύλο!..
Είναι η αντίδραση του λαού στις εκλογές. Τόσα χρόνια γάιδαρος, όπως λέμε αντιπολίτευση, βρήκε τον τρόπο να γίνει κυβέρνηση. Και συστηματικά ψεύδεται. Και με λόγια παχυλά αποπροσανατολίζει την κοινωνία. Και με την "αγραβάτωτη" αισθητική στην πολιτική, ταυτισμένη με την έλλειψη σεβασμού και στοιχειώδους αγωγής, συνεχίζει το πολιτικό παραμύθι...
Η λεοντή, το λιοντάρι δεν αλαζονεύεται, ούτε εξαπατά. Εχει τη δύναμη της οντότητάς του. Αλλο λιοντάρι και άλλο μασκαρεμένος γάιδαρος. Αυτά συμβαίνουν σε κάποιες δημοκρατίες...
Στον τόπο μας ευδοκιμούν αλαζονεία, πολιτική απάτη και φόβος. και η πολιτική γαιδουροσύνη. Και που πήγαν σεμνότητα και ανδρεία; Ας είμαστε ειλικρινείς. Μόνο σε ηρωικές εποχές είμαστε γενναίοι και κατά συνέπεια σεμνοί. Χρόνια τώρα πριονίζουυμε τη ρίζα μας και μπολιάζουμε το κορμί του έθνους με θνησιμιαία.
Μας απέμεινε μόνο ο ήχος των κυμβάλων που αλαλάζουν!..
Ας κοιτάξουμε το...βλέμμα της διάχυτης θλίψης του εικονιζόμενου κοριτσιού κι ας σκεφτούμε, πριν "χαθούμε" στις εθιστικές λειτουργίες μας. ότι όλοι μαζί υφαίνουμε το δράμα της μεγάλης εθνικής περιπέτειας. Και δίνουμε αφείδωλα υλικό για τη σκηνογραφία της πολιτικής έμπνευσης, για τη "σωτηρία" μας από τους ίδιους τους "καταστροφείς" μας...
Και ας μην αναφερθεί κάποιος στο "νέο" που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί βοά η παλαιοκομματισμός με τον οποίο είναι ενδεδυμένος ο Αλέξης Τσίπρας. Απλώς παρέλειψε τη...γραβάτα!
Αν μια "γραβάτα" μας κάνει "οπισθοδρομικούς" και "παλαιοκομματικούς", τότε ας πετάξουμε τις...γραβάτες κι ας πορευτούμε προς το τέλος, το όποιο τέλος, ως "μακάριοι" και "ευδαίμονες" Ελληνες!..
Και θα κλείσω με μια ρήση του Charles Morgan: " Η αδιαμαρτύρητη ομοιομορφία μεταβάλλει αναγκαστικά το έθνος σε μια γαλέρα σκλάβων και στερεώνει την εξουσία του αφέντη των κατεργάρηδων".