Του Στρατή Μαζίδη
Μια θλιβερή πραγματικότητα που ανέδειξε η Ελλάδα των μνημονίων πέραν των οβιδιακών μεταμορφώσεων των πολιτικών, είναι και οι εντυπωσιακές μεταστροφές αρκετών γραφίδων αλλά και μέσων ενημέρωσης.
Δεν ξέρω γιατί, δε ζω σε κάποιο φανταστικό κόσμο αλλά μου προκαλεί συναισθήματα λύπης.
Όσοι κρύβουμε ακόμη μέσα μας το όνειρο να ζήσουμε σε μια ελεύθερη πατρίδα και δίχως την οικονομική ασφυξία που μας επιβάλλεται, σαφέστατα κινηθήκαμε στην προσπάθεια της κυβερνητικής αλλαγής τον περασμένο Ιανουάριο και στηρίξαμε όσο μπορούσαμε τη νέα κυβέρνηση στα πρώτα της θετικά τότε βήματα. Ωστόσο οταν αντιληφθήκαμε οτι κάτι δεν πήγαινε καλά, αρχίσαμε να γινόμαστε αυστηροί απέναντι της ακριβώς διότι εμείς δεν αλλάξαμε άποψη σε όσα πιστεύουμε.
Πάρα ταύτα είδαμε μέσα που πολεμούσαν λυσσαλέα το μνημόνιο, να μεταμορφώνονται. Να βαπτίζουν το κρέας, ψάρι λες και το αριστερό μνημόνιο είναι καλύτερο απο το δεξιό.
Μας συνιστούσαν μάλιστα μέσω προκλητικής διαφήμισης και τι να ψηφίσουμε λέγοντάς μας οτι γνωρίζουμε μέσα μας ποια είναι η λύση!
Άλλοι πάλι που κρατούσαν κάποια αντιμνημονιακά μπόσικα για να μην εκτεθούν αλλά μας συμβούλευσαν οτι έπρεπε να δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία στο δίδυμο Τσίπρα - Καμμένου γιατί είναι άσπιλοι, άμωμοι κι αμόλυντοι μόλις ψηφίστηκαν μέτρα που πλήττουν τα παράλληλα επιχειρηματικά συμφέροντα της ιδιοκτησίας τους, άρχισαν να εκτοξεύουν τις ρουκέτες τη μια μετά την άλλη σαν έτοιμοι από καιρό για αυτό το ενδεχόμενο.
Όλοι μέταμορφωνονται. Δεν υπάρχει καμία σταθερά σε αυτόν τον τόπο. Ακόμη και η ίδια η κοινωνία βιώνει οβιδιακές μεταμορφώσεις. Διαμαρτύρεται για την ανεργία, τους φόρους, τα δεινά αλλά είτε απέχει είτε επανεκλέγει τα πρόσωπα τα οποία κατηγορεί την επόμενη ακριβώς ημέρα από την οποία τους έχει χαρίσει την εμπιστοσύνη του...
Να θυμόμαστε όμως οτι όσο το πλοίο δε χαράσσει σταθερή πορεία και δεν εντοπίζει το στίγμα του στο χάρτη, μοιραία θα στέκεται καραβοφάναρο και θύμα των αγριεμένων κυμάτων...
Μια θλιβερή πραγματικότητα που ανέδειξε η Ελλάδα των μνημονίων πέραν των οβιδιακών μεταμορφώσεων των πολιτικών, είναι και οι εντυπωσιακές μεταστροφές αρκετών γραφίδων αλλά και μέσων ενημέρωσης.
Δεν ξέρω γιατί, δε ζω σε κάποιο φανταστικό κόσμο αλλά μου προκαλεί συναισθήματα λύπης.
Όσοι κρύβουμε ακόμη μέσα μας το όνειρο να ζήσουμε σε μια ελεύθερη πατρίδα και δίχως την οικονομική ασφυξία που μας επιβάλλεται, σαφέστατα κινηθήκαμε στην προσπάθεια της κυβερνητικής αλλαγής τον περασμένο Ιανουάριο και στηρίξαμε όσο μπορούσαμε τη νέα κυβέρνηση στα πρώτα της θετικά τότε βήματα. Ωστόσο οταν αντιληφθήκαμε οτι κάτι δεν πήγαινε καλά, αρχίσαμε να γινόμαστε αυστηροί απέναντι της ακριβώς διότι εμείς δεν αλλάξαμε άποψη σε όσα πιστεύουμε.
Πάρα ταύτα είδαμε μέσα που πολεμούσαν λυσσαλέα το μνημόνιο, να μεταμορφώνονται. Να βαπτίζουν το κρέας, ψάρι λες και το αριστερό μνημόνιο είναι καλύτερο απο το δεξιό.
Μας συνιστούσαν μάλιστα μέσω προκλητικής διαφήμισης και τι να ψηφίσουμε λέγοντάς μας οτι γνωρίζουμε μέσα μας ποια είναι η λύση!
Άλλοι πάλι που κρατούσαν κάποια αντιμνημονιακά μπόσικα για να μην εκτεθούν αλλά μας συμβούλευσαν οτι έπρεπε να δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία στο δίδυμο Τσίπρα - Καμμένου γιατί είναι άσπιλοι, άμωμοι κι αμόλυντοι μόλις ψηφίστηκαν μέτρα που πλήττουν τα παράλληλα επιχειρηματικά συμφέροντα της ιδιοκτησίας τους, άρχισαν να εκτοξεύουν τις ρουκέτες τη μια μετά την άλλη σαν έτοιμοι από καιρό για αυτό το ενδεχόμενο.
Όλοι μέταμορφωνονται. Δεν υπάρχει καμία σταθερά σε αυτόν τον τόπο. Ακόμη και η ίδια η κοινωνία βιώνει οβιδιακές μεταμορφώσεις. Διαμαρτύρεται για την ανεργία, τους φόρους, τα δεινά αλλά είτε απέχει είτε επανεκλέγει τα πρόσωπα τα οποία κατηγορεί την επόμενη ακριβώς ημέρα από την οποία τους έχει χαρίσει την εμπιστοσύνη του...
Να θυμόμαστε όμως οτι όσο το πλοίο δε χαράσσει σταθερή πορεία και δεν εντοπίζει το στίγμα του στο χάρτη, μοιραία θα στέκεται καραβοφάναρο και θύμα των αγριεμένων κυμάτων...