Από το 1901 η ΜΑΝ δίνει μηχανήματα σε Ελληνικές επιχειρήσεις.
Το 1904 ο διευθυντής της εθνικής τράπεζας Στέφανος Στρέιτ πείστηκε από το διευθυντή της εθνικής τράπεζας για τη Γερμανία -όπως αναφέρει ο Μιχαήλ Ροδάς διευθυντής του γραφείου τύπου της αρμοστείας στην Σμύρνη- και συμφώνησε στην ίδρυση της τράπεζας της Ανατολής. Ο όρος που έβαλε ήταν να υπάρχει Ελληνική πλειοψηφία στα συμβούλια.
Όταν μετά από ένα χρόνο η τράπεζα, χάρη στο ελληνικό εμπόριο πραγματοποιεί μεγάλα κέρδη, οι δυο πλευρές συμφωνούν στην ανάγκη αύξησης μετοχικού κεφαλαίου.
Οι Γερμανοί έχοντας μάθει αυτά που ήθελαν για την διεξαγωγή του εμπορίου στην Ανατολή, απαιτούν Γερμανική πλειοψηφία στο συμβούλιο.
Η Εθνική αρνείται και τελικά ακολουθούν χωριστούς δρόμους, συμφωνώντας στο να μην ιδρύσει η Ανατολική τράπεζα της Ελλάδας υποκατάστημα στην Κωνσταντινούπολη και η νέα Γερμανική τράπεζα της Ανατολής να μην ιδρύσει υποκαταστήματα στη Σμύρνη και στη Θεσσαλονίκη.
Φυσικά τη Θεσσαλονίκη την είχαν αφήσει οι Γερμανοί στους Αυστριακούς, καθώς κυριότερος μέτοχος της τράπεζας της Θεσσαλονίκης ήταν Αυστριακή τράπεζα, ενώ για τη Σμύρνη τα σχέδια Γερμανών και Τούρκων…γνωστά.
Δεν περιορίστηκαν εκεί.
Σε Γερμανικά χέρια περιήλθαν μαγαζιά απελπισμένων Ελλήνων στη Σμύρνη και στην Κωνσταντινούπολη, που τα έδιναν όσο-όσο για να γλιτώσουν από τους Τούρκους ή προσπαθούσαν να σώσουν τις περιουσίες τους ψάχνοντας Γερμανούς συνεταίρους, που το μόνο που θα έβαζαν ήταν το όνομα τους.
Ξέρουμε την κατάληξη…
Μετά τη λήξη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, το Γερμανικό αρχαιολογικό ινστιτούτο και όλες οι Γερμανικές ιδιοκτησίες που βρίσκονταν στην Ελλάδα, αποφασίστηκε ότι ανήκαν στο Ελληνικό δημόσιο, ως αποζημίωση για τις ζημιές που είχε υποστεί κατά την διάρκεια του πολέμου.
Τελικά, καταλήξαμε να το επιστρέψουμε στους Γερμανούς και να παραιτηθούμε από την αποζημίωση.
Και το θράσος της Ζήμενς, που βρίσκεται στην Ελλάδα από το 1900 απύθμενο…
Ενώ οι Γερμανοί βοηθούσαν άμεσα τους Τούρκους, Γερμανοί αξιωματικοί πολεμούσαν στον στρατό του Κεμάλ, εν τούτοις δεν είχαν κανένα πρόβλημα να βγάλουν κέρδος και από τους Έλληνες της Σμύρνης.
Το 1921 η Ζήμενς δίνει στον Ζαχαρίου την αντιπροσωπεία της περιοχής της Μικράς Ασίας
Εκτός από την Ζήμενς, και η Zeiss είχε αντιπρόσωπο στην Αθήνα το 1920 πριν την καταστροφή της Σμύρνης. Τον Μεντέλα Μεταξά, συγγενή του μετέπειτα δικτάτορα.
Ο Μεταξάς και ο αντιπρόσωπος στη Σμύρνη έπαιρναν προμήθεια 10% επί των πωλήσεων προς τον Ελληνικό στρατό.
Τα έργα που διεκδίκησαν οι Γερμανοί και έγιναν, για έναν λόγο -όπως αποκαλύπτουν τα αρχεία του Γερμανικού υπουργείου εξωτερικών- που αφορούσε την σύνδεση Ελλήνων και Γερμανών βιομηχάνων. Δεν είχαν κανένα κέρδος από την πολιτική ενδυνάμωση της Ελλάδας δεν μπορούσαν όμως και να μην εκμεταλλευτούν τις οικονομικές ευκαιρίες… Μια ζωή κέρδιζαν από μας…
Ο Μεντέλας Μεταξάς αντιπροσώπευε και την Ντάιμλερ Κράισλερ, από το 1924 ως το 1930, βασικός πελάτης ήταν η βασιλική οικογένεια.
Το 1930 κυρώνονται από την βουλή και τη γερουσία δυο συμβάσεις υπέρ της Ζήμενς για αυτόματα τηλέφωνα μετά και από παρέμβαση του Ελευθέριου Βενιζέλου, παρά τις αντιδράσεις των εργαζομένων, για τους οποίους ο Βενιζέλος είπε ότι δεν είχαν λόγο. Ο γιος του Ελευθέριου Βενιζέλου, Κυριάκος, ήταν στενός φίλος του Βουλπιώτη, γενικού διευθυντή της Ζήμενς Ελλάδας και εμπνευστή των ταγμάτων ασφαλείας.
Με Γερμανικό εξοπλισμό του συγκροτήματος Ζήμενς ξεκίνησε την λειτουργία του ο ραδιοφωνικός σταθμός Αθηνών, στην ίδρυση του οποίου έπαιξε βασικό ρόλο ο Βουλπιώτης.
Το κατοχικό δάνειο και οι αποζημιώσεις και η λεηλασία των αρχαίων, είναι γνωστά λίγο πολύ, εκείνο που δεν είναι γνωστό, είναι ότι οι Γερμανοί μας χρωστάνε ακόμα από το εμπόριο, μέσω συμψηφισμού ή κλήριγκ της περιόδου 1932-1940.
ΔΕΝ χρωστάμε στους Γερμανούς, ΜΑΣ χρωστάνε.
Δεν μας έκαναν χάρη, εκμεταλλεύτηκαν τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις και έναν λαό που δεν γνώριζε, που δεν μπορούσε να μάθει, γιατί την εικόνα και την πληροφορία την έλεγχαν και την ελέγχουν νταβατζήδες .
Κάποια στιγμή πρέπει να πάψουμε να χτυπάμε τον εαυτό μας όπως θέλουν.
Πρέπει να γυρίσουμε πίσω, πιο πίσω από το 1900 και την εμφάνιση της Ζήμενς.
Στα δάνεια του Όθωνα, το δάνειο των 60 εκατομμυρίων και τα δάνεια του Λουδοβίκου, που πήγαν στους Βαυαρούς και πληρώθηκαν από έναν λαό που δεν τον άφησαν να αναπνεύσει ποτέ, από την ώρα που τον περιόρισαν σ ένα μικρό κράτος υπό την κηδεμονία τους.
Είμαστε σκλάβοι και για αυτό κάθε ένδοξη νίκη ήταν καταδικασμένη, γιατί ποτέ δεν είχαμε τον έλεγχο.
Αν δεν το καταλάβουμε δε θα ελευθερωθούμε ποτέ.