Τον Αύγουστο του 2014 το ισλαμικό κράτος καταλαμβάνει την περιοχή Σιντζάρ, πατρίδα της Κουρδικής θρησκευτικής μειονότητας των Γιεζίντι από τον 12ο αιώνα.
Η θρησκεία Γιεζίντι είναι πολύ παλιά, με πολλές ομοιότητες με τον ζωροαστρισμό αλλά και με άλλες θρησκείες.
Χιλιάδες σφάζονται, καθώς οι ισλαμιστές τους θεωρούν ειδωλολάτρες οπαδούς του διαβόλου. Γυναικόπαιδα πιάνονται αιχμάλωτα και αργότερα πουλιούνται ως σκλάβοι και χιλιάδες εγκαταλείπουν τα σπίτια τους χωρίς ούτε τις ελάχιστες προμήθειες.
50.000 από αυτούς που έφυγαν, παγιδεύτηκαν στα βουνά χωρίς φαγητό και νερό με αποτέλεσμα δεκάδες παιδιά και ηλικιωμένοι να πεθάνουν από πείνα και δίψα.
Το PKK, αυτό που βομβαρδίζει η Τουρκία, κατάφερε και άνοιξε, πολεμώντας με τα όπλα, ανθρωπιστικό διάδρομο και οδήγησαν 35.000 ανθρώπους στην ασφάλεια.
Χθες η πόλη της Σιντζάρ ελευθερώθηκε.
Κουρδικές δυνάμεις, με την βοήθεια των βομβαρδισμών, έδιωξαν τους ισλαμοφασίστες, το οικόπεδο ελευθερώθηκε και οι κάτοικοι του σιγά σιγά θα γυρίσουν. Αυτοί που δεν είναι σκλάβοι στα χέρια του ισλαμικού κράτους και για τους οποίους κανένας ανθρωπιστής δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ.
Αν την προπαγάνδα που έκαναν για να εξυπηρετήσουν την ιδεοληψία τους ή τα συμφέροντα τους -γιατι ο ανθρωπισμός κατάντησε επικερδές επάγγελμα- την έκαναν για να ενημερωθούν οι λαοί για τους φασίστες που καταλαμβάνουν ξένες πατρίδες και να κινητοποιηθούν για την απελευθέρωση τους και για να βοηθήσουν στο ξαναχτίσιμο τους, τότε θα υπήρχαν ελάχιστοι πρόσφυγες.
Και αν το ίδιο συνέβαινε με τις πολυεθνικές που λεηλατούν τον πλούτο των εθνών, ούτε παράνομοι μετανάστες θα υπήρχαν.
Ο σύγχρονος ανθρωπισμός είναι απλά η μάσκα του ιμπεριαλισμού και του φασισμού που με άλλοθι την μεγαλοαστική φιλανθρωπία, διευκολύνει την επιστροφή στον φεουδαρχικό μεσαίωνα.
Σε έναν χειρότερο μεσαίωνα, με αλυσίδες που θα κρύβονται από την ψευδαίσθηση ελευθερίας.
Μια μάζα χωρίς δικαίωμα ιδιοκτησίας σε τόπο πατρίδα, που θα αρκείται σε ένα πιάτο φαγητό και σε μισθούς πείνας, αν βρίσκει δουλειές, ενώ μέσω υπερβολικής φορολογίας και των τραπεζών δεν θα της επιτρέπεται να κατέχει τίποτα, ούτε όμως θα της απαγορεύεται τυπικά, γιατί η απαγόρευση θα οδηγούσε σε αντίσταση... απλά δεν θα μπορεί.
Κάτω από μια φθηνή ρητορική λοιπόν, οι ανθρωπιστές που συντηρούνται και τρέφονται από τον καπιταλισμό, είναι τα συνειδητά ή ασυνείδητα όργανα του κεφαλαίου που δεν έχει πατρίδα, στον οικονομικό πόλεμο που έχει εξαπολύσει, καθώς και των ιμπεριαλιστών, των κύριων -που ποτέ δεν τρόμαξαν από τα λόγια- και των περιφερειακών, όπως η Τουρκία, το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία.
Δεν υπάρχει εχθρός που δεν μπορεί να νικηθεί από λαό που δεν έχει χάσει την ταυτότητα του, με την βοήθεια και άλλων εθνών που διασφαλίζουν έτσι και την δική τους ασφάλεια.
Γιαυτό, πραγματικά ανθρωπιστής ήταν ο Κωνσταντίνος Έρικ Σκάρφιλντ, κατά το ήμισυ Έλληνας, που πολέμησε για την νίκη απέναντι στον φασισμό ώστε να μην ξεριζωθούν κι άλλοι άνθρωποι.
Ανθρωπιστές είναι όσοι βοηθάνε να ξαναχτιστούν οι κατεστραμμένες πατρίδες και να σταθούν στα πόδια τους οι λαοί στους τόπους τους, όχι οι καντίνες των ιμπεριαλιστών.
Το 1922 ήρθαν 1,5 εκατομμύριο πρόσφυγες στην Ελλάδα, γιατί πέρα από το ότι ήταν Έλληνες , και μόνο η μητρόπολη από όπου ξεκίνησαν Αιολείς Ίωνες και Δωριείς πριν από χιλιάδες χρόνια ήταν το σπίτι τους και είχε την υποχρέωση να τους δεχτεί, και γιατί ο τόπος τους πουλήθηκε από τις ανίκανες και προδοτικές Ελληνικές κυβερνήσεις και όχι γιατί υπήρχαν ερείπια. Δεν είχαν την δυνατότητα πια να πολεμήσουν. Μαζί με το 1.5 εκατομμύριο Έλληνες, ήρθαν και 60 ως 80 χιλιάδες Αρμένιοι, που ένα κομμάτι τους έφυγε για την σοβιετική τότε Αρμενία μετά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο.
Η πατρίδα δεν είναι κτήρια και δεν ξεχνιέται ποτέ.
Υποτιμάται μόνο η σημασία της, από ιδεοληπτικούς βολεμένους, που θεωρούν μάχη τις μολότωφ στους αστυνομικούς, τις καταστροφές και τις λεηλασίες, ενώ οι αληθινές μάχες είναι οι αγώνες για το χτίσιμο.
Αλλά για να χτίσεις πρέπει να ξέρεις ποιος είσαι.
Για να έχεις αύριο πρέπει να έχεις γνώση του χθες και αυτήν την γνώση φρόντισαν να μας την κόψουν.