Σύμφωνα με στοιχεία του 2011, το 59-60% των κατοίκων της Συρίας ήταν Σουνίτες μουσουλμάνοι. Η σημερινή μορφή της Συρίας είναι αποτέλεσμα της Γαλλικής διοίκησης των εδαφών της σημερινής Συρίας, του σημερινού Λιβάνου και του σαντζακίου της Αλεξανδρέττας, που η Γαλλία το 1937 θέλοντας να προσεταιριστεί τους Τούρκους εξαιτίας της ανόδου του ναζισμού, του δίνει αρχικά την αυτονομία του και επιτρέπει τον εποικισμό από Τούρκους.
Ο Τουρκικός στρατός, μετά την ανεξαρτητοποίηση από τη Γαλλία, εισβάλλει και διώχνει τους μη Τούρκους κατοίκους και το 1939, μετά από δημοψήφισμα που το αποτέλεσμα του είχε ουσιαστικά καθοριστεί πρίν την διεξαγωγή του, αποφασίζεται η ένωση της περιοχής με την Τουρκία... κάθε ομοιότητα με την Κύπρο, απολύτως πραγματική!
Για να μπορέσει η Γαλλία να αντιμετωπίσει αυτό που θεωρούσε ως μεγαλύτερο εχθρό, τον Αραβικό εθνικισμό, στηρίχτηκε στις μειονότητες, μια εκ των οποίων ήταν οι Αλαουίτες από όπου προέρχεται ο Άσαντ και αποτελεί το 10-12% της Συρίας.
Βάσισε όλες τις δομές της διοίκησης στις μειονότητες. Σε δύο από αυτές, τους Αλαουίτες και τους Δρούζους, τους επέτρεψε να έχουν και χωριστές κρατικές οντότητες. Τα κράτη των Αλαουιτών και των Δρούζων είχαν χωριστή διοίκηση από την Συρία μέχρι το 1942.
Ανάμεσα στις δομές διοίκησης ήταν και ο στρατός, όπου οι Σουνίτες Άραβες στα μέσα του 1940 είχαν πολύ μικρότερη εκπροσώπηση από τους αριθμούς του γενικού πληθυσμού.
Φυσικά δεν ήταν μόνο οι Γάλλοι, καθώς ούτε οι πλούσιοι Άραβες έστελναν τα παιδιά τους στο στρατό, γιατί τον θεωρούσαν ιμπεριαλιστικό όργανο των Γάλλων και θεωρούσαν την στρατιωτική ακαδημία στην Χόμς ως μέρος για τεμπέληδες και επαναστάτες. Αρκετές μεραρχίες πεζικού, προς το τέλος της Γαλλικής εντολής αποτελούνταν σχεδόν μόνο από Αλαουίτες.
Το κόμμα Μπάαθ γεννήθηκε στην Συρία το 1947 και οι μειονότητες το δέχτηκαν γιατί τους έδινε μια ευκαιρία ισότητας σε σχέση με τους Σουνίτες Άραβες.
Από το 1958 ως το 1961 Αίγυπτος και Συρία ενώθηκαν.
Το 1959 μερικοί αξιωματικοί υπέρ του Μπάαθ σχημάτισαν μια ένωση για την επαναφορά του Συριακού στρατού κάτω από τον Συριακό έλεγχο, δύο εξ αυτών ήταν Αλαουίτες και ένας Δρούζος.
Το 1963 έγινε πραξικόπημα στην Συρία εναντίον της πρώτης κυβέρνησης μετά την ένωση. Στο πραξικόπημα συμμετείχε και η στρατιωτική επιτροπή. 5 από τους 14 αξιωματικούς της στρατιωτικής επιτροπής του Μπάαθ ήταν Αλαουίτες
Μετά το πραξικόπημα, τα κενά καλύφθηκαν από Αλαουίτες και μετά την διαμάχη Σουνιτών Μπααθιστών αξιωματικών με αξιωματικούς των μειονοτήτων, οδηγούμενη από τους Αλαουίτες, κατέληξε σε επικράτηση των Αλαουιτών.
Το 1967- 68 οι Αλαουίτες απομάκρυναν και άλλες δύο μειονοτικές φράξιες Το πραξικόπημα του 1963 έγινε από ετερόκλητες δυνάμεις και είχε στοιχεία επανάστασης από κάτω.
Οι εσωτερικές διαμάχες που ακολούθησαν το πραξικόπημα του 1966, που απομάκρυνε την παλιά φρουρά του Μπάαθ από την εξουσία και δημιούργησε σχίσμα ανάμεσα στο Συριακό και Ιρακινό Μπάαθ, αναπόφευκτες.
Από το 1970 ο Χαφέζ αλ Άσαντ με πραξικόπημα κυβερνάει τη Συρία.
Οι Σουνίτες της Συρίας δεν έμειναν ήσυχοι. Από το 1964 ξεκίνησαν οι αντιδράσεις που κατεστάλησαν από τον στρατό. Στην πόλη Χάμα το 1964 υπήρξαν 70-100 νεκροί και μέρος των παλιών γειτονιών της πόλης καταστράφηκε. Η Χάμα ήταν προπύργιο των συντηρητικών μουσουλμάνων.
Έγινε ξανά εξέγερση το 1982 που αντιμετωπίστηκε πάλι από τον στρατό μετά από 27 ημέρες συγκρούσεων, με κάποιες εκτιμήσεις για τους νεκρούς να φτάνουν τις 45 χιλιάδες (45.000).
Από τα σύνορα που χαράκτηκαν από τους ιμπεριαλιστές, μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους και όχι τις πραγματικότητες των λαών, πρέπει να ξεκινήσει η λύση.
Αποκατάσταση ιστορικών αδικιών, ίδρυση Κουρδικού κράτους, προστασία των μειονοτήτων και δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού τους (το Μπάαθ προστάτευε τους Έλληνες της Συρίας αλλά ως Χριστιανούς όχι ως Έλληνες και επεδίωκε την Αραβοποίηση τους).
Τιμωρία επίσης των τεχνητών κρατών, όπως της Σαουδικής Αραβίας, που προωθούν και χρηματοδοτούν την τρομοκρατία.
Στην περίπτωση της Σαουδικής Αραβίας μπορεί να γίνει και η απαξίωση της από τον μουσουλμανικό κόσμο, αποδεικνύοντας ότι ο Σαλαφισμός, το δόγμα που προωθεί, είναι αποτέλεσμα πολιτικής συμφωνίας για την απόκτηση εξουσίας.
Η Τουρκία πρέπει να λογοδοτήσει και οι γηγενείς λαοί της Ανατολίας να αποκτήσουν την ελευθερία που τους στέρησε ο γενοκτόνος Κεμάλ και οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοι του το 1922.
Πολλά πρέπει να γίνουν.
Ο κόσμος μπορεί να γίνει ασφαλής, όταν εξυπηρετούνται τα δίκαια των εθνών και όχι τα συμφέροντα των ισχυρών.