Όσα διαδραματίζονται στην "πτωχευμένη" ιδεολογικά, οικονομικά και στελεχιακά ΝΔ, με ταυτόχρονη διαπόμπευση του κομματικού διαλόγου και της στοιχειώδους συνεννόησης, θυμίζουν το θεατρικό έργο "Μονομαχία Μαρά-Σαντ" του Πέτερ Βάις.
Η σκηνή είναι σ' ένα άσυλο τρελών. Μονομαχούν στη σκηνή ο Μαρά και ο Σαντ. Ο πρώτος διακηρύσσει σε χίλιους τόνους ότι η επανάσταση είναι η μόνη αντίσταση.Ο Ντε Σαντ υποστηρίζει επίμονα την απόλυτη ηδονή ως υπέρτατη αξία στη ζωή. Οι τρελοί της σκηνής άλλοτε πηγαίνουν με τον έναν κι άλλοτε με τον άλλον. Η ένταση των πρωταγωνιστών τους προκαλεί πλήρη σύγχυση, αλλά τους οδηγεί και σε μια ηλίθια προσήλωση.
Ο διευθυντής του ψυχιατρείου με τους επίσημους που παρακολουθούν τα δρώμενα, πιστεύουν ότι ανακάλυψαν το μέσο της ψυχοθεραπείας. Ωσπου το λόγο έχουν τελικά οι τρελοί και οι ηλίθιοι της σκηνής, για να αποφασίσουν τελεσίδικα. Ο Μαρά προτείνει ανταρσία. Κι όλοι φωνάζουν: Ανταρσία! Ο Σαντ προτείνει συνουσία. Κι όλοι φωνάζουν: Συνουσία!..
Από χθες το πρωί, η ΝΔ έχει μετατραπεί σε μια τεράστια σκηνή, όπου "ποδοπατείται" όχι απλώς από τους ανίκανους, αλλά και από βλάκες της πολιτικής, που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο του Πέτερ Βάις.
Απειλές απ' όλες τις πλευρές για "παραιτήσεις" , που φυσικά μένουν σε λεκτικό επίπεδο, ανόητες δηλώσεις και διαξιφισμοί μεταξύ των υποψηφίων προέδρων της ΝΔ, που διογκώνουν την απογοήτευση των απλών ψηφοφόρων του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς απογυμνώνεται τελείως η επιπολαιότητα του "νανόσωμου" στελεχιακού δυναμικού ενός κόμματος με ιστορική διαδρομή..
Τέτοια συνασπισμένη επιπολαιότητα και βλακεία, τέτοια "συγκροτημένη" ανικανότητα, αλλά και τέτοιο "μεγαλείο" κομματικής ασυνεννοησίας, ξεπερνά τον παραλογισμό των πρωταγωνιστών και των τρελών επί σκηνής του διαχρονικά εμβληματικού θεατρικού έργου του Γερμανού δραματουργού...
Και βιώνουμε το "μπάχαλο" της ΝΔ υπό μορφή γκροτέσκο θεάματος. Και δεν επιτρέπει περιθώρια στους σκεπτόμενους πολίτες, αλλά ακόμη και στην υποταγμένη αγέλη των ψηφοφόρων της ΝΔ, ότι τέτοιοι πολιτικοί που σηματοδοτούν την παρουσία τους στο πολιτικό προσκήνιο με τέτοια "γελοιότητα", ασελγούν πάνω στην προοπτική της χώρας, που, ούτως ή αλλέως, την έχουν "ξεσκίσει" οι της "οπισθοδρομικής προοδευτικότητας" αριστεροί της συμφοράς!..
Οι σύγχρονοι Κολόμβοι της πολιτικής πηδαλιούχησαν αυτή τη χώρα προς αδιέξοδα. Και πολλοί πολιτικοί σ' όλους τους χώρους έχουν να επιδείξουν πολιτικούς μετεωρισμούς με αναίδεια εκπλήσσουσα. Με κομματική αγωνιστικότητα εκφυλισμένη σε μικροχαρείς εκδουλεύσεις και πελατειακές σχέσεις, σε κοινωνικές εμφανίσεις και στον ψυχεδελικό κόσμο της πολιτικής μέθης...Κανείς από τους πολιτικούς αυτούς δεν κατέφυγε στη δημόσια συγγνώμη, για τον καιροσκοπικό "πριαπισμό" του.
Μαζική παρέλαση ελεφάντων στην πίστα της πολιτικής!
Και ο Κώστας Καραμανλής; Είναι "αίνιγμα" η σιωπή του και "δειλία" η απουσία του από τα πολιτκά δρώμανα, ιδιαίτερα όταν οφείλει να αναλάβει μέρος σημαντικό της ευθύνης του για τη σημερινή κατάντια του τόπου, αλλά και του κόμματος που με το βαρύφορτο όνομά του και της τότε πολιτικής συγκυρίας και εσωκομματικής διαφωνίας, είχε αναλάβει την ηγεσία του και κατόπιν την πρωθυπουργία;
Η κάθε ανάλυση και εκτίμηση της "στάσης" του πρώην πρωθυπουργού, ο οποίος ζει τα τελευταία χρόνια μια στάσιμη και μονοσήμαντη πραγματικότητα και θέλει να δείχνει ότι "σχοινοβατεί" μεταξύ της σιωπής και της αναμονής, για να κληθεί ως άλλος Μεσσίας της πολιτικής, σ' ένα πολιτικό περιβάλλον με παλινωδίες ,κυβιστήσεις και ανικανότητα, αποτελεί δαπάνη χρόνου και σκέψης...
Εγκλωβισμένος στις Συμπληγάδες αναμνήσεων εξουσίας και γλοιωδών αιτημάτων από τους γνωστούς - άγνωστους παρατρεχάμενους της ΝΔ, για επαναδραστηριοποίηση του, συντηρείται ένας ανόητος μύθος, που ωστόσο καταδείχνει με τον πλέον εύγλωττο τρόπο τα παθογενή συμπτώματα της πολιτικής ζωής.
Ο Κώστας Καραμανλής ζώντας σ'ένα δεδομένο πλαίσιο ιστορικής συνείδησης και λαικής διάπλασης, μακριά από τη λογική του "Μπαιρακτάρη" και τις οσμές του καμμένου κρέατος, είχε την ευκαιρία και την...πολυτέλεια του χρόνου να ενστερνιστεί τις θεμελιωδέστερες ιδεολογικές αντιλήψεις και τις κοινωνικές ανάγκες του πλαισίου αυτού.
Χωρίς να υπόκειται σε καταναγκασμούς από το κομματικό περιβάλλον, εκτός από τους περιορισμούς που επιβάλλουν οι προβληματισμοί και η απογοήτευση των πολιτών, για όσα δεινά έχουν επωμιστεί εξαιτίας ολέθριων πολιτικών.
Ο Κώστας Καραμανλής, ωστόσο, δεν ανήκει στους "εργάτες" της πολιτικής. Ανήκει στην κατηγορία της πολιτικής "καλοπέρασης" . Καμία σχέση με τον θείο του, του οποίου η δομή και το εύρος του επέβαλλαν περιφερειακές μεταστοιχειώσεις, για να μην πλαστικοποιηθει και μετατραπεί σε μουσειακό κτέρισμα...
Για κάποιους αυτοδιοριζόμενους "πάτρωνες" και αυτοχριζόμενους "κηδεμόνες" του πολιτικού κατεστημένου, ο Καραμανλής είναι είτε "αίνιγμα" , είτε "τελειωμένος". Το ερώτημα που εγείρεται είναι αν ο Κώστας Καραμανλής παραμένει "αίνιγμα" ή αποφασίσει ότι το Logito ergo sum του Ντεκάρτ γίνει Respondero ergo sum. Υπάρχω όχι μόνο σκεπτόμενος, αλλά και επικοινωνών...
Προς το παρόν "επικοινωνεί" με διάφορους σύγχρονους Ιάγους συμβούλους και παρασυμβούλους, αρχέτυπα μιας ψευδούς ηθικής...Και παγιδεύεται ενίοτε στη βλακεία τους, όπως "συμπίεστηκε" από την απληστία τους όταν ήταν πρωθυπουργός...