...Είναι ότι θέλει να αποκτήσει την ελευθερία του, μετά από την επιβολή των μνημονίων και την απώλεια της εθνικής του αξιοπρέπειας και κυριαρχίας, αλλά είναι υποχρεωμένος να εμφανίζει ή να αποδέχεται τη δουλεία του ως ιδανικό ελευθερίας!
Κατάβαθά του πάσχει από τον ζυγό και τη μιζέρια που ο φόβος του επιβάλλει, ενώ εξωτερικά προσποιείται τον θεματοφύλακα ιδανικών και ιδεών, που ούτε πιστεύει, ούτε υπολήπτεται...
Παραπλανηθήκαμε τόσες φορές, συνταξιδεύοντας άλλοι με τις αθωότητες των ιδεών μας και άλλοι με τις προσδοκίες που μας καλλιέργησαν τα σημερινά φυλλορροημένα κόμματα. Παραπλανηθήκαμε στη γοητεία ενός ταξιδιού χωρίς προορισμό. Και τελικά,χωρίς να το γνωρίζουμε ότι πορευόμαστε προς του Πουθενά, βρεθήκαμε με τη δρασκελιά μας να βουλιάζει μέσα στον δυσώδη βάλτο της πολιτικής απάτης και της πολιτικής ανικανότητας.
Και αλίμονο, όσο κι αν αναζητούμε μια στέγνα για να σταθούμε σ' αυτή, με την επόμενη δρασκελιά μας, πάλι σε βάλτο βρισκόμαστε!..
Γιατί ξεκινώντας το ταξίδι μας, αγνοήσαμε ότι για να ταξιδέψει κανείς μακριά χρειάζεται ενίοτε αγρύπνια και κάματο και όραση πληθωρική και γνώση και πείρα. Ξεκινήσαμε το ταξίδι με όνειρα απατηλά, όπως μα ς τα επέβαλαν όσοι με "μαεστρία" είχαν προηγουμένως "κλέψει" τα ιδανικά μαςκαι τις αξίεςμας. Και βρεθήκαμε καταμεσής του Πουθενά να βαλτώνουμε και να βλέπουμε βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό στο βάλτο, τον ήλιο να προβάλλει δραπέτης από τα σύννεφα!
Και φτάσαμε στο κομβικό σημείο να αγωνιζόμαστε για το αυτονόητο. Να προσκρούουμε στην πολιτική ανανδρεία, που διακοσμείται με ονόματα, όπως: αγάπη του λαού, αλλαγή, εκσυγχρονισμός,επανασύσταση του κράτους, αντιφασισμός, μεταρρυθμίσεις, πρώτη φορά (δεύτερη ήδη...) κυβέρνηση αριστερά.
Και αν κάποιος αποτολμήσει να τα καταγγείλει, εν ονόματι της καλής πίστης ή της αλήθειας, τον παρουσιάζουν ως πολέμιο του πολιτικού συστήματος. Και κάθε απόπειρα ελεύθερης κριτικής, ακόμη και τεκμηριωμένης, χαρακτηρίζεται ως αντίδραση από τους "πρωτεργάτες" της κατάντιας μας...
Η βάναυση αυτή πολιτική πρακτική και κακή πίστη, που βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία αποτελεί μια νέα επιτυχία του ολοκληρωτικού πνεύματος, που δεν χρειάστηκε παρά να αλλάξει ετικέτα για να κατακτήσει, χωρίς καμία δαπάνη δυνάμεων, μεγάλες κοινωνικές ομάδες. Και άρχισε να δημιουργείται το πυκνό σύννεφο του κοινωνικού φόβου, που ρυθμίζει σήμερα τη στάση των πολιτών.