Του Στέλιου Συρμόγλου
Μετά από τόσες εβδομάδες υποτιθέμενης οργανωτικής προσπάθειας, αλλά και μιας "ξέφρενης" κούρσας λαικισμού και ενίοτε ανήθικης πολιτικής έκφρασης με αρκετά αντιαισθητικά στοιχεία να διαμορφώνουν με αδρές πινελιές τον προεκλογικό αγώνα των υποψηφίων για το προεδρικό θώκο της ΝΔ, οι σημερινές εκλογές για την ανάδειξη του προέδρου της ΝΔ αναβλήθηκαν λόγω τεχνικών προβλημάτων!..
Οσοι αφελείς και μωρόπιστοι ξιφουλκούν υπέρ της "ικανότητας" των πολιτικών τούτου του τόπου, οι οποίοι με λεονταρισμούς και επιχρυσωμένα λόγια, παρουσιάζονται ως επίδοξοι "σωτήρες" μας, ας συνειδητοποιήσουν ότι πρόκειται για γνήσιους εκφραστές της πολιτικής ανικανότητας, χωρίς να λάβουμε υπόψη το...διαγκωνισμό τους στους υπόγειους διαδρόμους της πολιτικής διαπλοκής και της απάτης...
Και αναφέρομαι σ' όλους σχεδόν τους πολιτικούς της ντεκαντέτσιας του τόπου τούτου.Οι ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως επίμονα υποστηρίζω, βρίσκονται στο ασφυκτικό περιθώριο της πολιτικής ιστορίας...
Το φιάσκο της αναβολής των εκλογών στη ΝΔ, είναι αποτέλεσμα της ανικανότητας της ηγετικής της ομάδας. Κι αντί ο μεταβατικός πρόεδρος
της,ο Βαγγέλης Μειμαράκης, να "απειλεί" ότι θα παραιτηθεί από υποψήφιος για το προεδρικό αξίωμα, αν δεν γινόταν αποδεκτή η εισήγηση του για αναβολή της εκλογικής διαδικασίας, θα ήταν καλύτερα να είχε ήδη παραιτηθεί
και να επιδείκνυε, έστω την εσχάτη ώρα, τη στοιχειώδη ευθιξία, αυτιγνωσία και αυτοσυνειδησία.
Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ της εξαθλιωμένης Αριστεράς, με το μισό σχεδόν υπουργικό συμβούλιο να απαρτίζεται από "πασοκρατούμενα" στελέχη, όσο και η ΝΔ της διαπόμπευσης της φιλελεύθερης λογικής, θα πρέπει να συμφωνήσουν σ' ένα θεμελιώδες σημείο: ότι η παραπληροφόρηση ή ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης, για την εξυπηρέτηση βραχυπρόθεσμης πολιτικής ή των κομματικών συμφερόντων, εκτός από διαστροφή της δημοκρατίας, είναι ταυτόχρονα πτώση από την ίδια την ιδέα.
Είναι η αυτοσυνειδησία της ελευθερίας όταν ξεπέσει στο πρακτικό. Η εθνική αυτοσυνειδησία, εξάλλου,είναι σημάδι της philosophia perennis (της αιώνιας φιλοσοφίας) στον κόσμο. Είναι το αιώνιο στην αληθινή υπόσταση του κράτους.
Τι κάθομαι και γράφω...Που να βρεθούν οι "υψηλόκορμες" πολιτικές συνειδήσεις των καιρών μας, οι βαθιές συνειδησιακές ανησυχίες των πολιτικών μας, έτοιμοι για μια μάχη εκ του συστάδην με τα προβλήματα του τόπου, για να δικαιωθούν οι πολίτες και να μη μείνει αμάρτυρη η εποχή που έζησαν...
Ολα στη σημερινή Ελλάδα είναι βυθισμένα στη σύγχυση, την λαική αμηχανία και το φόβο, στην πολιτική ανικανότητα με πολλά "προσωπεία¨. Μια ολόκληρη κοινωνία με πληγές ολάνοιχτες και τα ερείπια από τις μνημονιακές πολιτικές να καπνίζουν συνέχεια...
Και οι θλιβεροί πολιτικοί ηγετίσκοι να συνεχίζουν να παίζουν το κακότεχνο θέατρό τους. Με επίδειξη υποδειγματικής υποκρισίας. και αυθαιρεσίας. Και είναι οι ίδιοι ανίκανοι πολιτικοί,που με το δρασκελισμό καμηλοπάρδαλης μεταπηδάμε από κόμμα σε κόμμα ή επιδίδονται σε οβιδιακές μεταμορφώσεις.
Ετσι φτάσαμε εξ' αντικειμένου στη σημερινή αδιέξοδη κατάσταση. Εχει συντελεστεί η υποτίμηση της πολιτικής υπόστασης του Ελληνα. Το προνόμιο αυτό εκλαμβάνεται ως αυθαίρετο δικαίωμα...
Εχουν εκλείψει οι ρεαλιστές της πολιτικής. Απονευρώθηκε και το ένστικτο της φιλελεύθερης παράταξης. Αποδυναμώθηκε ο φιλελεύθερος τρόπος σκέψης, που βασίζεται στην εκλογικευμένη δυσπιστία και δεν δέχεται ορισμούς με αυθαίρετες καταβολές...
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα έκλαιγε με τα χάλια της ΝΔ και τη διάλυση του φιλελεύθερου χώρου. Ενας πολιτικός του δικού του εύρους, με την ιδιότυπη πολιτική σκέψη που διέθετε, αλλά και τη διπλωματική του ευελιξία, έστω κι αν το όραμά του επισκιάστηκε πολλές φορές από την οδύνη που του δημιούργησε ο αηθικισμός, η πολιτική αχαριστία και του "περιεστώτος λαού", θα διεμόρφωνε ένα είδος πολυδιάστατης διεκδικητικής ελευθερίας.
Αν ζούσε ο Κωνασταντίνος Καραμανλής, αν και από των πρώτων έως των εσχάτων ημερών του βίου του κίνησε δεξιόστροφα τους λεπτοδείκτες του πολιτκκού του οράματος που αιματοδοτήθηκε με το αποθεματοποιημένο πλάσμα της μεταπολεμικής αστικής ιδεολογίας, θα έκλαιγε στον "επιτάφιο" της ΝΔ και του φιλελευθερισμού. Και θα οργιζόταν με τα σημερινά απολιθώματα και κακέκτυπα πρόσωπα της πολιτικής.
Αυτός ο πολιτικός αν ζούσε σήμερα, μ'όλες τις αρετές και τα πάθη του, εραστής των ωραίων πολιτικών εμπαιγμάτων, με τη Ρωμιοσύνη να κάθεται στο πρόσωπό του, θα έκλαιγε για την κατάντια της ΝΔ, αλλά κυρίως του τόπου, για την αθλιότητα της πολιτικής και την ανικανότητα των πολιτικών του επιγόνων.
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής,με τον νου του να τρέχει μπροστά από το γερασμένο σώμα του, ίσως και να ξανάπαιρναν φωτιά οι γεροντικές του φλέβες. Και με ένα κασμά στο χέρι να ξήλωνε κάθε ανίκανο και "ελπιδοπώλη" ηγετίσκο της ΝΔ, βρίζοντας θεούς και δαίμονες!..