Αν μια ομάδα παρατηρητών, ειδικών της πολιτικής ψυχολογίας, κοινωνιολόγων και ψυχιάτρων γενικότερα, εγκατασταθεί στην Ελλάδα για ένα δεκαήμερο, με τη δυνατότητα να παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τα πολιτικοκοινωνικά δρώμενα, αλλά και τη λειτουργία των ΜΜΕ, θα βρεθεί εντός του πρώτου τριημέρου προ αδιεξόδου.
Ασθμαίνοντες οι ξένοι παρατηρητές θα παρακολουθούν τον πολιτικό παραλογισμό, ενώ στον ευρύτερο περίγυρο της ενημέρωσης θα σημειώσουν αντιδράσεις ψύχωσης, διόγκωσης ή υπεραπλούστευσης των πολιτικών και κοινωνικών γεγονότων. Και ως αντικειμενικοί παρατηρητές, χωρίς αφοριστική διάθεση, θα νιώσουν έντονη απέχθεια προς την εξαχρείωση του άγονου κομματικού καυγά και την πολιτική αναξιοπιστία να διατρέχει κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής.
Θα νιώσουν θλίψη για την αυξανόμενη απελπιστική "σύγχυση" που επικρατεί στη κοινωνία, αποστροφή για την ασύμμετρη συμπεριφορά των πολιτικών, οι οποίοι δεν είναι μόνο ανίκανοι να συγχρονιστούν με τις ανάγκες των καιρών, είναι και αυτάρεσκα ψευδολόγοι, αλαζόνες και συχνά νάρκισσοι.
Και θα προβληματιστούν από το εύρος του αντιφατικού συλλογισμού στο πολιτικό πεδίο, με πολιτικούς να εμφανίζονται "εχθροί" της λογικής ως απόρροια της κοινωνικής συνείδησης και να επιμένουν στην αντίφαση των ενεργειών τους. Θα εκπλαγούν με τη μελοδραματική υποκρισία των πολιτικών, για τις λεκτικές πομφόλυγες περί ανάπτυξης και άλλα συναφή, όταν η ανεργία καταρρίπτει ρεκόρ, τα εργασιακά δικαιώματα καταπατούνται βαναύσως, η διακύμανση της παραγωγικότητας είναι από το μηδέν στο τίποτα, ενώ οι ανακόλουθες πολιτικές διαπλάτυναν το χάσμα ανάμεσα στην επιχειρηματική νομενκλατούρα και την κοινωνία.
Η φιλελεύθερη αντίληψη τους θα 'ενοχληθεί" από την καθεστωτική νοοτροπία των κυβερνώντων, ενώ η δημοκρατική τους ευαισθησία θα "αντιδράσει" με τη διαπίστωση της υποτελούς λογικής και τη δημαγωγία των πολιτικών ανεξαρτήτως κομματικής απόχρωσης, που διαμορφώνουν το πλαίσιο των υποκριτικών πολιτικών παραλογισμών.
Θα τα "παίξουν" κυριολεκτικά διαπιστώνοντας την αναντιστοιχία μεταξύ λόγων, εκτίμησης της πραγματικότητας και πράξεων, όχι μόνο σε πολιτικό επίπεδο, αλλά και στην κοινωνία. Από τη μια, το εντυπωσιακό ποσοτό έλλειψης και απαξίωσης του πολιτικού προσωπικού από τους πολίτες. Από την άλλη, η "στήριξη" από αξιοπρόσεκτη μερίδα του εκλογικού σώματος πολιτικών και εκτρωματικών κυβερνητικών σχημάτων...
Αν, μάλιστα, μπορούσαν οι ξένοι παρατηρητές να αναζητήσουν το βαθύτερο νήμα που διαπερνά και συνέχει την αναντιστοιχία ανάμεσα στις προσδοκίες του λαού, τη δυσαρέσκεια και την άκρως απογοητευτική σημερινή πραγματικότητα, θα έπρεπε να ψάξουν στον άναρχο και δύσμορφο τρόπο της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης, που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από τις αρχές της δεκαετίας του '50 μέχρι σήμερα.
Οι οικονομικές και πολιτικές σκοπιμότητες που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της ξένης επικυριαρχίας και της ελληνικής πολιτικής και επιχειρηματικής ολιγαρχίας, οδήγησαν τη χώρα στους δρόμους του κοινωνικού διχασμού, του εύκολου πλουτισμού για ορισμένες οικογένειες, της υπανάπτυξης των δημοκρατικών θεσμών,με αποκορύφωση τη σημερινή υποτελή πολιτική παρουσία, την εκχώρηση επί της ουσίας της εθνικής κυριαρχίας και τον οικονομικό όλεθρο...
Δεν ξέρω αν είναι πάντα σωστός ο αφορισμός του Αυγούστου Κόντ ότι οι "Νεκροί μας κυβερνούν". Δεν θέλω να το δεχθώ.Κι ας εγείρεται μπροστά μας σε κάθε βήμα η πραγματικότητά του. Από τη δραματική κραυγή του Γκαίτε στην "Αφιέρωση" του Φάουστ που έλεγε "Ο,τι υπάρχει σαν σκιά μακριά μου το θωρώ, και μόνο ό,τι πέρασε βρίσκεται εμπρός μου ζωντανό", μέχρι τα δεινά που σωρεύονται στην ελληνική κοινωνία από την πολιτική βαρβαρότητα των ανεγκέφαλων αυτόκλητων "σωτήρων" της, όλα δείχνουν πως ο λαός και οι πολιτικοί του ηγέτες δεν μπορούν εύκολα να "σκοτώσουν" τους νεκρούς τους, το κακό παρελθόν τους!..