Τα ταξίδια ενός πρωθυπουργού σε ξένες χώρες και οι συναντήσεις κορυφής δε διαφέρουν πολύ από έναν εκτός έδρας αγώνα Champions League. Χρειάζεται να ξέρεις τι θέλεις, τι να προσέξεις, τι να κερδίσεις και να μη χάσεις.
Πολλοί συνέστησαν δημόσια στον Αλέξη Τσίπρα να ακυρώσει το ταξίδι του στην Τουρκία αποφεύγοντας πιθανές κακοτοπιές.
Το τι ειπώθηκε και συμφωνήθηκε θα το δούμε στην πορεία. Ωστόσο με προβληματίζει αυτό το αίτημα για συντονισμό με την Τουρκία, ίσως να ανοίξει την κερκόπορτα του Αιγαίου.
Σήμερα λοιπόν παρακολούθησα την κοινή συνέντευξη τύπου των δύο πρωθυπουργών. Σε κάποια στιγμή λαμβάνει το λόγο μια τουρκάλα δημοσιογράφος κάποιας εφημερίδας κι απευθυνόμενη στον Αλέξη Τσίπρα,
α. τον ρωτά για τους "τούρκους" της Δυτικής Θράκης και τα τζαμιά
β. αν σκοπεύει να βοηθήσει την Τουρκία καθώς η Κύπρος έχει μπλοκάρει συγκεκριμένα κεφάλαια της ενταξιακής πορείας της πρώτης στην ΕΕ
Ο έλληνας πρωθυπουργός προτίμησε να σφυρίξει αδιάφορα. Στο πρώτο σκέλος έκανε λόγο για τους έλληνες μουσουλμάνους και στο δεύτερο περιορίστηκε σε γενικόλογα περί όρων που πρέπει να εκπληρωθούν, καλές προθέσεις και λύσεις που βρίσκονται.
Δε βρήκε την παληκαριά να πει στην κυρία δημοσιογράφο ότι:
1ον. Δεν υπάρχουν Τούρκοι στη Δυτική Θράκη και μην κάνετε προπαγάνδα αλλά μόνο Ελληνες πολίτες των οποίων οι υποθέσεις αφορούν εσωτερικό ζήτημα της χώρας και δεν προσφέρονται σε κοινές συνεντεύξεις με ομόλογους αξιωματούχους.
2ον. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ένα κυρίαρχο κράτος του οποίου το 40% τελεί υπό παράνομη στρατιωτική κατοχή, ακόμη αγνοείται η τύχη ανθρώπων και πως ως μια ανεξάρτητη οντότητα αποφασίζει και πράττει πάντα με γνώμωνα τα καλώς εννοούμενα συμφέροντά της και συνεπώς η Ελλάδα δεν μπορεί να παριστάνει τον κηδεμόνα της αλλά τον υποστηρικτή της στα εθνικά της δίκαια.
Θα μπορούσαμε να επεκταθούμε και σε άλλους τομείς των όσων ακούσαμε, όπως το συριακό, αλλά αυτά τα δύο είναι ενδεικτικά. Και απογοητευτικά...