Το facebook με παρότρυνσή του, που εν πολλοίς ακολουθήσαμε στην προσπάθειά μας μα επιδείξουμε την αλληλεγγύη μας στα θύματα της αιματηρής τρομοκρατικής ενέργειας στο Παρίσι, εν μια νυκτί μετέτρεψε εκατομμύρια χρήστες του σε πολλές χώρες σε "ακραιφνείς" Γάλλους!..
Μια ακόμη χειραγώγηση του πλήθους που ανταποκρίνεται με προθυμία σε μια "συστράτευση" συμπάθειας και αλληλεγγύης προς μια χώρα που υπέστη την προχθεσινή τραγωδία, απολύτως καταδικαστέα από κάθε νοήμονα άνθρωπο, αλλά διαθέτοντας ταυτόχρονα στο ενεργητικό της και στο πλαίσιο της αποικιοκρατικής λογικής που διατρέχει την ιστορία της, ενέργειες γενοκτονίας κυρίως στην Αφρική, με έντονη την παρουσία της σε διεθνείς "πολιτικές" πρωτοβουλίες που συνέβαλαν στις εκτρωματικές αποφύσεις της τρομοκρατίας...
Μια επισκόπηση της ιστορικής πραγματικότητας δεν επιτρέπει καμία αμφιβολία ότι ιδεολογικά πιστεύω, πεποιθήσεις, διακηρύξεις και ηθικές δεσμεύσεις δεν αποτελούσαν εμπόδια για τη διαμόρφωση της σημερινής κατάστασης του τρόμου, με την όποια "φυσιογνωμία" του, που αρχίζει να διαπλώνεται στο σημερινό πολιτισμένο κόσμο.
Εξάλλου, στο βάθος του προβλήματος της τρομοκρατίας, φαίνεται από την ακολουθητέα πολιτική σε διεθνές επίπεδο, ότι δεν έχουν προσδιοριστεί με πληρότητα οι έννοιες του καλού και του κακού ή ότι οι ανθρώπινες συνειδήσεις με την παραλλακτικότητα που τις χαρακτηρίζουν, κυμαίνονται μεταξύ ασάφειας και σύγχυσης ως προς τα αίτια ανάπτυξης του εκτρώματος της τρομοκρατίας.
Και οι κυμάνσεις αυτές δίνουν γένεση σε δυσαρμονίες και σε αντιδράσεις, που προκαλούν περαιτέρω σύγχυση και ενισχύουν τον παραλογισμό των τρομοκρατών είτε λέγονται "τζιχαντιστές", διαμορφώνοντας τον νέο "χαρακτήρα" του τρόμου, είτε συγκροτούν άλλες ομάδες τρομοκρατικές που κατά καιρούς μας κάνουν να νιώθουμε ότι γεννηθήκαμε από τη...μήτρα του τρόμου!
Και μιλώντας για την παραλλακτικότητα των ανθρώπινων συνειδήσεων, εννοούμε τις άπειρες μεταβλητές που δεν είναι ποτέ ομόρροπες, που δημιουργούν ένα παράδοξο σύστημα, ανεξέλεγκτο και αχειραγώγητο, γιατί υπερβαίνει σε ένταση τη βούληση οιασδήποτε ατομικότητας. Οι δυσαρμονίες είναι προλογικές ή μεταλογικές. Είναι παρέκκλιση προς ό,τι είχε συμφωνηθεί ή νέες εμφανίσεις ή ανεπιθύμητο αποτέλεσμα μιας ασυναίσθητης πορείας...
Είμαστε όλοι Γάλλοι; Καλώς είμαστε!.. Να συμπάσχουμε με τον πόνο των συνανθρώπων μας, ανεξαρτήτως εθνικότητας. Ανεξαρτήτως όμως! Οχι επιλεκτικά και κατευθυνόμενα. Οχι ενταγμένοι στη λογική του "πιθηκισμού" που επιβάλλεται από τη συγκυρία ή από ένα σύστημα "αξιών", που συχνά υπερφαλαγγίζει την αλήθεια και παραλύει τις λογικές της έγχρονης συνείδησης.
Καλώς θέλουμε να συμπάσχουμε τους Γάλλους. Καλό θα ήταν να "συμπάσχουμε" και τον Ελληνα όμως. Γιατί,η Ελλάδα, ο Ελληνισμός, οι Ελληνες παγιδεύτηκαν και παγιδεύονται από τους εξωγενείς "πειρασμούς", που σε συνδυασμό με τα εκβιαστικά πολιτικά διλήμματα και το φόβο που διασπείρουν τα χαλκεία της αποπληροφόρησης, έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας.
Ετσι, με ευκολία γινόμαστε "Γάλλοι", "Πορτογάλοι" , "Αγγλοι" και "Γερμανοί ακόμη, παρασυρόμενοι διαχρονικά από τις ασυνείδητες δυνάμεις του πολιτικού κακού, που βέβαια δεν τις αναγνωρίζουμε ή που τις εκλαμβάνουμε ως δυνάμεις "σωτηρίας" μας. Και το χειρότερο: Τις μετατρέπουμε σε δυνάμεις του συνειδητού, παρ' όλη την οδυνηρή πείρα μας πολλών χρόνων ξένων και εγχώριων ενεργειών εναντίον των συμφερόντων του Ελληνισμού...
Βρισκόμαστε ακόμη στην εποχή της Αγαύης, από τις Βάκχες του Ευριπίδη,που δεν βλέπει πως αυτόν που σκότωσε και που το κομμένο κεφάλι που κρατάει στα χέρια της θριαμβικά, είναι ο γιος της. Βρισκόμαστε σ' έναν παραληρητικό λήθαργο και δεν βλέπουμε πόσα "εγκλήματα" διαπράττονται σε βάρος μας και πόσος "τρόμος" επισκιάζει τη ζωή μας...
Η μικρή συγκομιδή των παραπάνω σκέψεων μπορεί εύκολα να παρεξηγηθεί, με νωπό ακόμη το τρομοκρατικό έγκλημα στο Παρίσι. Η άλογη βία, η τρομοκρατία και η ανθρωποσφαγή, ο θρησκευτικός φανατισμός και ο φασισμός, δεν έλειψαν σε κανέναν αιώνα και δεν ήταν αποκλειστική απόφαση ενός ανθρώπου, μιας ομάδας.
Η Ελλάδα είναι ο τόπος, στον οποίο καλλιεργούνται χωρίς τύψεις ο πνευματικός και ψυχικός υποσιτισμός, εσχάτως και ο οικονομικός. Ακόμη η σημερινή ελληνική πραγματικότητα, που αίφνης καλύπτεται από τα χρώματα της Γαλλικής σημαίας ως εκδήλωση συμπαράστασης στους Γάλλους πολίτες, χαρακτηρίζεται και από δύο άλλα στοιχεία της κοινωνικής ψυχολογίας: Το μίσος και το φθόνο.
Ετσι, και το πρόβλημα της τρομοκρατίας αντιμετωπίζεται εντός αυτού του πλαισίου της πολιτικής και κοινωνικής ανέχειας του τόπου. Και αναλόγως εκδιπλώνονται και οι εκδηλώσεις μας.΄Μια γκροτέσκο κατάσταση, ενδεικτική της ψυχολογικής διάλυσης μιας χώρας, που οδεύει προς την επιπολαιότητα, μη δυνάμενη να αφομοιώσει την αίσθηση της ελευθερίας.
Καταντήσαμε οι Ελληνες να μην είμαστε Ελληνες! Καταντήσαμε να θεωρούμαστε μοιράκια, μικρά πλαστικά στρατιωτάκια, που παρουσιάζουν όπλα σε κάθε τι που τους επιβάλλει η συγκυρία, με αναφυόμενη φυσική δειλία, αλλά και με μεγιστοποιημένο εγωκεντρισμό. Καταντήσαμε να συναναστρεφόμαστε μονάχα τις σκιές των ειδώλων μας...