 |
| Η είσοδος σε υπηρεσία Ιρανικών S-300 αλλάζει τα δεδομένα στην περιοχή και ισχυροποιεί την άμυνα του Ιράν κατά εναέριων απειλών |
Ανησυχητικές εξελίξεις λαμβάνει ο υπερεξοπλισμός των χωρών της Μ.Ανατολής. Αυτήν την φορά το Ιράν ήρθε σε συμφωνία με τη Ρωσία και υπέγραψε την παράδοση αντιαεροπορικών συστοιχιών S-300, αναβιώνοντας μια παλαιότερη συμφωνία που είχε υπογραφεί το 2007 και προέβλεπε την παράδοση 5 συστοιχιών ενισχυμένης σύνθεσης αξίας 800 εκ $. Η συμφωνία αυτή είχε παγώσει μετά τις κυρώσεις του ΟΗΕ κατά του Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα και έτσι από το 2010 και έπειτα τα συστήματα αυτά δεν είχαν μεταφερθεί στην Σιιτική χώρα.
Το Ισραήλ επανηλειμένως έχει προειδοποιήσει κάθε πλευρα ότι θα λάβει κάθε δυνατό μέτρο για να αποτρέψει την ενίσχυση του κυρίου αντιπάλου του στην περιοχή με εξελιγμένα Αντιαεροπορικά Συστήματα καθώς η παράδοση των συστοιχιών αυτών θα επιτρέψει στο Ιράν την δημιουργία ζωνών απαγόρευσης πτήσεων γύρω από τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του.
Η ύπαρξη των συστοιχιών σε Ιρανικό Έδαφος επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο του εναερίου χώρου πάνω από τα στενά του Ορμούζ από τα οποία περνάει το μεγαλύτερο μέρος του πετρελαίου των χωρών του Κόλπου. Με τον τρόπο αυτό το Ιράν αποκτά μια ιδιότυπη ισχύ ελέγχου πάνω στις οικονομίες της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ και των υπόλοιπων Αραβικών χωρών στην περιοχή. Οι χώρες αυτές εμπλέκονται έμμεσα σε ιδιότυπους πολέμους δια αντιπροσώπων τόσο στην Υεμένη όσο και στην Συρία. Στην Υεμένη το Ιράν υποστηρίζει τους Σιίτες αντάρτες Χούτι που έχουν καταλάβει την εξουσία και τους οποίους μάχεται ο Αραβικός Συνασπισμός των γειτονικών χωρών (Σ.Αραβία, Κουβέιτ, Μπαχρέιν, ΗΑΕ) και στην Συρία το Ισλαμικό Κράτος που λαμβάνει κυρίως χρηματοδότηση από το Κατάρ και την Σ.Αραβία έχει μετατραπεί σε γενοκτόνο τόσο των σιιτικών πληθυσμών σε Ιράκ και Συρία όσο και των υπόλοιπων εθνοτήτων (Κούρδοι, Γεζίντι, Σύριοι).
Η Ρωσική Πλευρά ήδη υλοποιεί την συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο περιμένει όμως απάντηση από την Ιρανική πλευρά για τον τύπο του συστήματος που επιθυμεί. Στην παρούσα φάση προσφέρεται τόσο το γνωστό στην ΠΑ, αντιαεροπορικό σύστημα S-300 PMU-2 Favorit όσο και το αυτοκινούμενο σύστημα Antey 2500 (ή S-300VM) εφάμιλλών δυνατοτήτων με την έκδοση Favorit.
«Το συμβόλαιο για την προμήθεια των S-300 όχι μόνο έχει ήδη υπογραφεί, αλλά έχει ήδη τεθεί σε ισχύ» δήλωσε ο Σεργκέι Τσεμεζόφ, εκτελεστικός διευθυντής της ρωσικής κρατικής εταιρίας άμυνας Rostec, μιλώντας στην έκθεση αεροπορικών συστημάτων του Ντουμπάι, Dubai Airshow-2015. H δήλωση αυτή μέσα στην καρδιά της Άμυνας των Αραβικών Χωρών προκάλεσε έντονες αντιδράσεις ιδιαίτερα από την Σαουδική Αραβία.
Διακρίνεται ο θηριώδης 9Μ82 Giant δύο εκ των οποίων μπορεί να μεταφέρει ο εκτοξευτής 9A82
Μάλιστα το χρονοδιάγραμμα που παρουσίασε ο Σεργκέι Τσεμεζόφ προβλέπει την εκκίνηση των παραδόσεων σε διάστημα 18 μηνών από την στιγμή που καταλήξει το Ιράν στην διαμόρφωση. Πολύ πιθανόν να υπάρξει απόκτηση του συστήματος Favorit καθώς το σύστημα Antey προσφέρεται κυρίως για την κάληψη μηχανοκίνητων ταξιαρχιών και έτσι είναι σχεδιασμένο να μπορεί να βρίσκεται συνεχώς σε «κίνηση» και να αλλάζει τακτικά θέσεις. Βάλει διαφορετικού τύπου πυραύλους 9Μ82 και 9Μ83 που χρησιμοποιούν καθοδήγηση SARH με τον πρώτο να αναλαμβάνει τον αντιβαλλιστικό ρόλο και τον δεύτερο την αντιμετώπιση αεροσκαφών. Η κάθε συστοιχία μπορεί να εμπλέξει 24 αεροσκάφη ή 16 βαλλιστικούς πυραύλους που εισέρχονται με πολύ υψηλή ταχύτητα Πρέπει να αναφερθεί πως ο πύραυλος 9M82ME μπορει να εμπλεξει στοχους που κινουνται μεχρι 4500 μετρα/δευτερόλεπτο και σε ακτίνα έως 250 χιλιομέτρων. Στην τελευταία του έκδοση το σύστημα S-300VM με το οποίο είναι εφοδιασμένο η Ρωσία, έχει βεληνεκές που αγγίζει τα 400 χλμ.
Τον Φεβρουάριο του 2015 η Μόσχα προσέφερε το σύστημα Antey 2500 για να καμθούν οι αντιδράσεις χωρών όπως το Ισραήλ καθώς το σύστημα αυτό έχει κυρίως αμυντικό χαρακτήρα και η εμβέλεια του κατά ελλισόμενων μαχητικών αεροσκαφών δεν ξεπερνά τα 100 χιλιόμετρα. Αντίθετα, με την παρούσα δήλωση του διευθυντή της Rostec αφηνεται να εννοηθεί ότι στο τραπέζι βρίσκεται και το σύστημα Favorit με έμφαση την αεράμυνα κατά αεροσκαφών. Σε αυτήν την περίπτωση μια οποιαδήποτε ισραηλινή επιδρομή κατά Ιρανικών στόχων θα απαιτούσε αρκετά υψηλό αριθμό αεροσκαφών και πιθανές απώλειες.
Επιπλέον πρέπει να επισημανθεί ότι η γραμμή του συστήματος S-300 έχει κλείσει από το 2010 που είχαν παραδοθεί 15 συστοιχίες στην Κίνα. Έκτοτε η παραγωγή επικεντρώθηκε στην δοκιμή και μετέπειτα παραγωγή του νέου αντιαεροπορικού συστήματος S-400 Triumf το οποίο υπηρετεί στις τάξεις της Ρωσικής Αεροπορίας και των Αλγερινών Ενόπλων Δυνάμεων. Δεν είναι βέβαιο λοιπόν αν αυτά τα συστήματα που θα παραγγείλει το Ιράν είναι από την ολοκλήρωση της παραγγελίας του 2007 ή η ρωσική πλευρά ξανά ανοίξει την γραμμη παραγωγής. Αυτή επίσης η ασάφεια μπορεί να δημιουργεί υποψίες και για πιθανότητα μεταφοράς του συστήματος S-400 έστω και σε μικρότερο αριθμό (1-2 συστοιχίες S-400 και 3 S-300).
Επίσης η κίνηση αυτή πιθανόν να ακολουθηθεί από ανάλογη ενίσχυση της Συριακής Αεροπορίας με μερικές συστοιχίες S-300 ώστε να αποτραπεί ή να μειωθεί η πιθανότητα αεροπορικών επιδρομών εντός Συριακού Εδάφους από χώρες όπως η Τουρκία, η Σ.Αραβία ή οι ΗΠΑ.
Η Ρωσική Αρκούδα φαίνεται πως ήρθε για να μείνει στην Μ.Ανατολή ως εκδίκηση στο dumping της τιμής του πετρελαίου από τις χώρες του ΟΠΕΚ ώστε να καταστούν οι Ρωσικές Πετρελαιοπηγές μη κερδοφόρες (βλέπε Αντίο Ελληνική ΑΟΖ). Η παρακάτω δήλωση του Τσέμεζωφ είναι χαρακτηριστική: «Συνεπώς εάν οι χώρες του Κόλπου δεν πρόκειται να επιτεθούν στο Ιράν […] τότε γιατί θα πρέπει να απειλούνται; Αυτό είναι ένα αμυντικό σύστημα«.