Οι Ρώσοι τον κατηγορούν, οι ΗΠΑ τον στηρίζουν
του Ερρίκου Φινάλη
Η ρωσική κυβέρνηση όξυνε αυτήν την εβδομάδα τις επιθέσεις εναντίον του Τούρκου προέδρου Ερντογάν, κατηγορώντας τον ανοιχτά ως συνεργάτη των Τζιχαντιστών – τόσο του Ισλαμικού Κράτους όσο και των υπόλοιπων δήθεν πιο «μετριοπαθών» οργανώσεων. Οι τελευταίες στηρίζονται εδώ και χρόνια ανοιχτά από την Τουρκία και τις δυτικές χώρες ως αιχμή του δόρατος για την ανατροπή του Σύριου προέδρου Άσαντ. Ο Ερντογάν από το Κατάρ (έτερο «χορηγό» των Τζιχαντιστών), όπου βρισκόταν σε επίσημη επίσκεψη, απέρριψε το ρωσικό κατηγορητήριο, υποσχέθηκε μάλιστα να παραιτηθεί αν αποδειχθούν οι ισχυρισμοί της Μόσχας! Σχεδόν αμέσως οι ΗΠΑ, διά στόματος του εκπροσώπου του Πενταγώνου Στιβ Γουόρεν, έσπευσαν να αποκαλέσουν γελοίες τις ρωσικές κατηγορίες, προσθέτοντας ότι «η Τουρκία βομβαρδίζει τους τρομοκράτες και στηρίζει τη μετριοπαθή συριακή αντιπολίτευση».
Ποιον βομβαρδίζει και ποιον βοηθά η Άγκυρα;
Με μία έννοια, πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι ΗΠΑ έχουν δίκιο! Πράγματι, η Τουρκία βομβαρδίζει τους τρομοκράτες – βέβαια όχι τόσο του Ισλαμικού Κράτους (ακόμη και σήμερα) όσο του κουρδικού ΡΚΚ. Μάλιστα έχει διευρύνει τη στόχευση, περιλαμβάνοντας και τους «συνεργούς» του ΡΚΚ: Αυτήν την εβδομάδα, για παράδειγμα, ο τουρκικός στρατός σχεδόν έσβησε από το χάρτη τρία μικρά κουρδικά χωριά κοντά στα τουρκοσυριακά σύνορα, που θεωρούνταν προπύργια των «τρομοκρατών του ΡΚΚ». Και μόλις προχθές άρχισε εντατικούς βομβαρδισμούς εναντίον των κουρδικών Μονάδων Λαϊκής Προστασίας (YPG) που προελαύνουν προς την πόλη Χολ. Πράγματι, εάν το Ισλαμικό Κράτος χάσει τη Χολ, θα δυσκολέψει κι άλλο η επικοινωνία μεταξύ των σημαντικότερων πόλεων που ελέγχει σε συριακό και ιρακινό έδαφος αντίστοιχα (δηλαδή της Ράκα και της Μοσούλης), οπότε… εύλογοι οι τουρκικοί βομβαρδισμοί! Ακόμη περισσότερο αν σκεφτεί κανείς ότι στο πλευρό του YPG πολεμούν και οι εθελοντές της Διεθνούς Ταξιαρχίας για την Απελευθέρωση, δηλαδή «τρομοκράτες» που προέρχονται από επαναστατικές οργανώσεις της Τουρκίας και άλλων χωρών…
Δίκιο όμως έχουν οι ΗΠΑ και για το γεγονός ότι η Τουρκία ενισχύει τη «μετριοπαθή συριακή αντιπολίτευση»: Δεν πρόκειται μόνο για τους Τουρκμένους «πολιτοφύλακες» που δρουν στη Συρία ως προέκταση του τουρκικού στρατού και πανηγύριζαν όταν έπεσαν στην περιοχή τους οι δύο Ρώσοι πιλότοι, αλλά και για το Μέτωπο Αλ Νούσρα – δηλαδή το συριακό παρακλάδι της Αλ Κάιντα που συνεργάζεται με τον επίσημα υιοθετημένο από τη Δύση «Ελεύθερο Συριακό Στρατό» εναντίον του Άσαντ. Πάντως θα ήταν άδικο να κατηγορηθεί η Τουρκία για την ενίσχυση που προσφέρει στο Αλ Νούσρα, δεδομένου ότι και ο Γάλλος ΥΠΕΞ Λοράν Φαμπιούς δήλωνε ευθαρσώς στις 28 Δεκεμβρίου 2013 ότι «αυτοί οι τύποι κάνουν καλή δουλειά στη Συρία»! Σήμερα πάντως οι Γάλλοι και λοιποί Δυτικοί είναι λίγο πιο προσεκτικοί στην έκφραση του ενθουσιασμού τους για την «καλή δουλειά» που κάνουν οι Τζιχαντιστές όσον αφορά την προσπάθεια ανατροπής του συριακού καθεστώτος…
Απόσπασμα από τους χάρτες και τις αεροφωτογραφίες που έδωσαν στη δημοσιότητα οι Ρώσοι για να στοιχειοθετήσουν τις κατηγορίες τους για συνεργασία της Τουρκίας με τους Τζιχαντιστές. Εδώ φαίνεται ο ένας από τους τρεις βασικούς δρόμους περάσματος του πετρελαίου από συριακά εδάφη, που βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Ισλαμικού Κράτους και του Μετώπου Αλ Νούσρα, στο τουρκικό έδαφος. Αυτή η διαδρομή έχει ως προορισμό τα κοντινά τουρκικά λιμάνια, απ’ όπου το πετρέλαιο μεταφέρεται σε τρίτες χώρες.
Απόσπασμα από τους χάρτες και τις αεροφωτογραφίες που έδωσαν στη δημοσιότητα οι Ρώσοι για να στοιχειοθετήσουν τις κατηγορίες τους για συνεργασία της Τουρκίας με τους Τζιχαντιστές. Εδώ φαίνεται ο ένας από τους τρεις βασικούς δρόμους περάσματος του πετρελαίου από συριακά εδάφη, που βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Ισλαμικού Κράτους και του Μετώπου Αλ Νούσρα, στο τουρκικό έδαφος. Αυτή η διαδρομή έχει ως προορισμό τα κοντινά τουρκικά λιμάνια, απ’ όπου το πετρέλαιο μεταφέρεται σε τρίτες χώρες.
Ο κόσμος το ’χει τούμπανο…
Ας θεωρήσουμε, παρ’ όλα αυτά, ότι ισχύουν οι αμερικανικές διαβεβαιώσεις για το πόσο βοηθά η Τουρκία. Εξάλλου δεν είναι μόνο η Ουάσιγκτον και η Άγκυρα που θεωρούν «τρομοκράτες» τους Κούρδους του ΡΚΚ και τις τουρκικές και άλλες επαναστατικές οργανώσεις: την ίδια ακριβώς θέση υιοθετεί και η Ευρωπαϊκή Ένωση (περιλαμβανομένης βέβαια της Ελλάδας…), αφού αυτές οι δυνάμεις φιγουράρουν εδώ και χρόνια στην κατάπτυστη τρομολίστα της Ε.Ε. Άρα, για τι να κατηγορηθεί το καθεστώς της Άγκυρας; Ούτως ή άλλως, «τρομοκράτες» χτυπά – όχι βέβαια αυτούς που έχει σαν τέτοιους κατά νου ο μέσος Ευρωπαίος…
Όμως, το πρόβλημα περιπλέκεται λίγο, μετά τις ρωσικές καταγγελίες για απευθείας ενίσχυση του Ισλαμικού Κράτους από την Τουρκία, με άμεση (και λίαν επικερδή) εμπλοκή και μελών της οικογένειας Ερντογάν, μέσω του λαθρεμπορίου πετρελαίου. Το πετρέλαιο αυτό παράγεται στις περιοχές που ελέγχουν οι Τζιχαντιστές και πωλείται στην Τουρκία, τόσο για εσωτερική κατανάλωση όσο και για εξαγωγή σε άλλες χώρες (μεταξύ των οποίων και κράτη μέλη της Ε.Ε., όπως είχε καταγγείλει η ίδια η πρέσβειρα της Ε.Ε. στο Ιράκ, πριν της βάλουν πάγο και αρχίσει τις «διορθωτικές διευκρινίσεις). Αυτό το λαθρεμπόριο συνιστά τη μεγαλύτερη πηγή εσόδων για το Ισλαμικό Κράτος, με τα ημερήσια κέρδη του να ανέρχονται σε 3 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ.
…και η Δύση κρυφό καμάρι!
Οι κατηγορίες που απηύθυναν οι Ρώσοι, αναγκάζοντας τα διεθνή ΜΜΕ να αναφερθούν σε μια πραγματικότητα που ο κόσμος την είχε τούμπανο και η Δύση κρυφό καμάρι, συνοδεύονταν και από αποδεικτικά στοιχεία. Και το πρόβλημα είναι ότι πρόκειται για στοιχεία πολύ ισχυρότερα από τις «αποδείξεις» που είχε επικαλεστεί η Δύση για να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου στη Μέση Ανατολή, από την εισβολή στο Ιράκ που τάχα διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής ώς τη σημερινή ανατίναξη ολόκληρων χωρών όπως η Λιβύη και η Συρία εν ονόματι του… εκδημοκρατισμού τους. Οι Ρώσοι παρέθεσαν φωτογραφίες και βίντεο που δείχνουν όλη την αλυσίδα του λαθρεμπορίου: από τις εγκαταστάσεις παραγωγής και αποθήκευσης πετρελαίου σε περιοχές υπό τον έλεγχο του Ισλαμικού Κράτους έως τα βυτιοφόρα που ξεκινούν από εκεί, διασχίζουν περιοχές που ελέγχονται και από άλλες δυνάμεις της (μετριοπαθούς πάντα!) «συριακής αντιπολίτευσης», και μπαίνουν στο τουρκικό έδαφος χωρίς τον παραμικρό έλεγχο…
Η Ρωσία βάζει γερά πόδι στην περιοχή
Η απόφαση του Ερντογάν να καταρρίψει το ρωσικό μαχητικό τον έφερε γρήγορα σε θέση άμυνας στη διεθνή σκακιέρα, όσο κι αν συνεχίζει τη σκληρή γραμμή στο εσωτερικό της Τουρκίας. Ταυτόχρονα, έδωσε στη Μόσχα την πιο καλή δικαιολογία για να μεταφέρει υπερσύγχρονο στρατιωτικό εξοπλισμό στη Συρία, όπως το αντιαεροπορικό πυραυλικό σύστημα S-400 αλλά και επιπλέον πολεμικά σκάφη – μεταξύ των οποίων τη ναυαρχίδα του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, το πυραυλοφόρο καταδρομικό «Μοσκβά», που έχει τεράστια δύναμη πυρός και «καλύπτει» τη μισή Τουρκία. Ταυτόχρονα, οι Ρώσοι ενέτειναν τους βομβαρδισμούς των πετρελαϊκών εγκαταστάσεων των Τζιχαντιστών και των κονβόι βυτιοφόρων που κατευθύνονται προς την Τουρκία, και χτες διατείνονταν ότι χάρη σ’ αυτούς ήδη το Ισλαμικό Κράτος χάνει το 50% των ημερήσιων εσόδων του. Αυτή τη φορά οι Δυτικοί (που σε προηγούμενες ανάλογες περιπτώσεις είχαν κατηγορήσει τη Μόσχα για «χτύπημα ανθρωπιστικών φορτίων» και «θανάτους αθώων») όχι μόνο δεν είπαν τίποτα, αλλά τους μιμούνται. Οι Ρώσοι «καλωσόρισαν» μάλιστα την έναρξη βομβαρδισμών και από τη βρετανική αεροπορία (η οποία εκκινεί από τις βρετανικές βάσεις στην Κύπρο…), επαναλαμβάνοντας ότι «το χτύπημα του Ισλαμικού Κράτους θα ήταν πιο αποτελεσματικό αν υπήρχε ενιαίος σχεδιασμός υπό την αιγίδα του ΟΗΕ».
Αυτές οι εξελίξεις ανακουφίζουν και τη στρατιωτική πίεση που ένιωθε το καθεστώς του Άσαντ λόγω των επιτυχιών των Τζιχαντιστών, που τώρα έχουν ανακοπεί. Η εντεινόμενη ρωσική παρέμβαση δεν μπορεί βέβαια να θεωρείται ότι υπηρετεί οτιδήποτε άλλο πέρα από τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Μόσχας. Κάθε άλλη ερμηνεία, πόσο μάλλον προσδοκία ότι η Ρωσία (ή, ακόμη χειρότερα, οι ΗΠΑ και οι άλλες δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις) δρουν για το καλό των λαών της περιοχής, απλώς ενισχύει την παραίτηση από την προσπάθεια κατανόησης του εξελισσόμενου ρευστού και αντιφατικού δράματος. Και έτσι δυσχεραίνει τη δυνατότητα να παίξουν οι λαοί ένα ρόλο που θα ανατρέπει τους σχεδιασμούς των ισχυρών (οι οποίοι ανταγωνίζονται για τον έλεγχο και αυτής της περιοχής) και θα αποτρέπει την περαιτέρω ανατίναξη των χωρών τους.