Ολόκληρες οροσειρές λέξεων κινούνται και συνωθούνται μέσα στην κοινωνική και πολιτική επιπολαιότητα, στην ατροφία της πολιτικής, στην πολιτική ανικανότητα και επιτήδευση, στο πολιτικό εύρος των ψεμάτων. Λες και αγωνιούν από μόνες τους να απεγκλωβιστούν, αναζητώντας να βρουν τη σωστή θέση τους, για να μην πάρουν μέρος στο παρανάλωμα του κοινωνικού κραδασμού, που οδηγεί τους πολίτες ενώπιον της μοίρας των υπάρξεων.
Και μαζί με τις λέξεις, τα πρόσωπα με τις αδέσποτες μνήμες ή και τις "αμνήμονες" μνήμες να πλειοδοτούν στην απληστία της συντριβής των αξιών και των αξίων, των ιδεών, στη σκιά της "πεθαμένης αιωνιότητας", με τους ήχους των κυμβάλων να καλύπτουν τους πολιτικούς μυκηθμούς στη μαρτυρία της πολλαπλότητας.
Δεν καταλαβαίνω...Αδυνατώ να καταλάβω, τι δεν καταλαβαίνουμε ως κοινωνία! Τι άλλα αποδεικτικά στοιχεία χρειαζόμαστε, για να συνειδητοποιήσουμε ότι πορευόμαστε προς το Πουθενά, με "όχημα" την επιπολαιότητά μας και την εν πολλοίς "ελαφρότητα" μας ως αποτέλεσμα της εθιστικής μας λειτουργίας και της λογικής του "κουτσοβολέματος" μας.
Τι δεν βλέπουμε άραγε; Δεν βλέπουμε ότι μας εκπροσωπεί ένας πρωθυπουργός, περιφέροντας το "σαρκίο" του ανά την Ευρώπη κι όχι μόνο, χωρίς να έχει συναίσθηση του θεσμικού του ρόλου; Δεν βλέπουμε ότι είναι η προσωποποίηση της απαιδευσίας, του "κιτσαριού" και της "υποκριτικής ευλάβειας, ο οποίος επισκέπτεται επισήμως το Ισραήλ, αλλά δεν γνωρίζει ποια είναι η πρωτεύουσα του κράτους ή δίνει εντολή για ανόητο "διαξιφισμό" στο Twitter με τον ομόλογό του της Τουρκίας, αγνοώντας στοιχειώδεις κανόνες της διπλωματικής πρακτικής...
Και εκτίθεται βαναύσως, αλλά κυρίως εκθέτει μια ολόκληρη χώρα που καταχειμάζεται από ολέθριες πολιτικές που και ο ίδιος "προωθεί", παραδομένος στην Κίρκη της εξουσίας...
Και δυστυχώς δεν είναι ο μόνος. Προηγήθηκαν άλλοι "φωστήρες" ως αποτέλεσμα των επιπόλαιων προσδοκιών της κοινωνίας. Καιοι ομοιότητες των πολιτικών πράξεων και της "στάσης" της κοινωνίας μαρτυρούν την ύπαρξη εν΄ςο ομφάλιου λώρου, που τις δένει οργανικά στο χώρο και το χρόνο. Οι δε δραματικές συνθήκες που τις περιβάλλουν και που παρέσυραν κάθε διαφορά ιδεολογικού εποικοδομήματος, για να αφήσουν γυμνό το στοιχειωδέστερο ανθρώπινο πυρήνα τους, μπορούν να συνοψισθούν σε κάποιες επισημάνσεις, που καταδείχνουν την κρίση εκείνη που ο Σεφέρης ονόμαζε "κατακόρυφη πτώση του Ελληνισμού".
Αποδειχθήκανε όλα σκύβαλα. Και να, οι ωραίοι μεσοαστοί, εν μέσω κρίσης οικονομικής και πολιτιστικής, αιωρούμενοι στο κενό να ψάχνουν να βρουν τον χαμένο παράδεισο...
Το πολιτικό προσωπικό, με ελάχιστες εξαιρέσεις, να στριμώχνεται στις παρυφές της γελοιότητας. Και να μοιάζουν αστεία πολλά ανθρωπάκια στον πολιτικό χώρο, που είναι πράγματι τα πιο θλιβερά πλάσματα του τόπου τούτου.
Η κοινωνία παραδομένη στην πρόκληση του ανέφικτου, με πολίτες ορώντες και μη βλέποντες. Εθισμένους σε επιβλαβή πρότυπα, στην ανοχή,που ευελπιστούν παθητικά για τα αποφάγια από τα πλουσιοπάροχα τραπέζια των διαπλεκομένων προνομιούχων και των κατεχόντων. Μια κοινωνία με "μουδιασμένες" συνειδήσεις, που πιστοποιούν το το φρικτό φάσμα της εκμηδένισης.
Ενα κράτος με "ψεύδεται με ψυχρότητα", για να χρησιμοποιήσω τη ρήση του Νίτσε από τον "Ζαρατούστρα". Ενα κράτος με υπερβάσεις, όπου το άτομο από συστατικό και αυτόνομο στοιχείο της κοινωνίας, μεταβάλλεται σε όργανο εξουσίας μιας απρόσωπης και επεκτατικής γραφειοκρατίας.
Με την αγλωσσία και την αφασία, τη διαλεξία και τελικώς τη δυσαρμονία, να αποτελούν εμφανή συμπτώματα μιας καχεξίας, που μαστίζει τα πάντοια στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Ολα εκφράζονται δια του "κατά προσέγγιση" που δημιουργεί την ανάγκη μιας ψευδούς βεβαιότητας.
Ολοι είναι νικητές, δηλαδή ηττημένοι. Αυτή είναι στη πράξη η πολιτική αβελτηρία!..
Το φαινόμενο των μετρίων και των βλακών να προκαλεί εκτροπές και ανατροπές. Και βλάκες μέτριοι επωφελούνται απ'αυτές αναπαράγοντας τη βλακεία και τη μετριότητα. Η παγίωση διαδοχικών κατεστημένων, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αδιατάρακτη επικράτηση των αθλίων και των ηλιθίων, οι οποίοι με άνεση φτάνουν να γίνουν ακόμη και πρωθυπουργοί!..
Το εθνικό βύθισμα συνεχίζεται με το αβούλευτο της Βουλής. Και τούτος ο αβούλευτος λαός χειροκροτεί ό,τι φαίνεται "βολικό". Και σέρνεται στην αιχμαλωσία της ασκεψίας και της απολιθωμένης πολιτικής αοριστολογίας.
Υπάρχει και η χειραγώγηση της πληροφόρησης. Η εξαγορασμένη "λαγνεία¨της ενημέρωσης, όπου παρατηρείται συνωστισμός απαίδευτων δημοσιογράφων, με ακρισία και καθημερινή προθυμία να υπηρετούν συμφέροντα και ματαιοδοξία.
Ετσι βρεθήκαμε στριμωγμένοι στις Συμπληγάδες της πολύπλευρης κρίσης. Με την επιπολαιότητά μας ή την αγόγγυστη αποδοχή των αμαρτιών των άλλων. Και με την αίσθηση ότι η αμαρτία γλυκαίνει την αγνότητα, βρεθήκαμε επίσης βουτηγμένοι στα λιμνάζοντα βαλτόνερα των προβλημάτων, κοινωνικών και εθνικών. Προσβλέποντες, όσοι τέλος πάντων προσβλέπουν, στην "επανάσταση των νεκρών γνωρισμάτων του έθνους".