Της Μελίνας Κονταξή
Δεν είμαστε ακόμα πλήρως υποταγμένοι στην ολοκληρωτική Γερμανική Ευρώπη ώστε να θεωρήσουμε ακαδημαϊκή ελευθερία τις αναπόδεικτες απόψεις ενός Γερμανού που συνειδητά ή ασυνείδητα λειαίνουν τις ευθύνες της χώρας του για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διέπραξε.
Δεν είμαστε ακόμα πλήρως υποταγμένοι στην ολοκληρωτική Γερμανική Ευρώπη ώστε να δεχτούμε ότι οι Κρητικοί δεν είχαν δικαίωμα άμυνας απέναντι σε αεροπορικές επιθετικές δυνάμεις εισβολής, που δεν προστατεύονται από κανένα διεθνές δίκαιο.
Δεν είμαστε ακόμα πλήρως υποταγμένοι στην ολοκληρωτική Γερμανική Ευρώπη, γιατί δεν κατηγορούμε συμπατριώτες μας επειδή αρπακτικά πουλιά και φυσικές συνθήκες αλλοίωσαν την εικόνα των πτωμάτων των Γερμανών αλεξιπτωτιστών που οπλισμένοι με χειροβομβίδες και πιστόλια, πριν την επαφή με το έδαφος, έρχονταν να καταλάβουν ξένη γη.
Δεν είμαστε ακόμα πλήρως υποταγμένοι στην ολοκληρωτική Γερμανική Ευρώπη, γιατί κάποια πτώματα εισβολέων πιθανόν να έπεσαν θύματα κακοποίησης, από ποιους; ούτε οι ίδιοι ξέρουν… γιατί οι Γερμανοί είχαν κατηγορήσει και τα Βρετανικά στρατεύματα.
Μακάρι να μην καταντήσουμε ποτέ να γίνουμε εξισωτές των θυμάτων και των θυτών όπως ένα μεγάλο κομμάτι της Ελληνικής αντιδιανόησης που κυριαρχεί στα πανεπιστήμια. Ελευθερία και ασυδοσία δεν ταυτίζονται και οι κρίνοντες κρίνονται.
Είναι περίεργο πάντως πως οι υποστηρικτές της ελευθερίας της έρευνας εμφανίζονται μόνο για να στηρίξουν την άρνηση ή την υποτίμηση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης, την διαστρέβλωση της Ελληνικής ιστορίας με συνωστισμούς, την συνειδητή ή ασυνείδητη επιδίωξη δικαιολόγησης των ναζιστικών εγκλημάτων μέσω της επίρριψης ευθυνών και στα θύματα που νόμιμα υπερασπίστηκαν την πατρίδα τους.
Η μαζοποίηση που επιχειρείται μέσω της στήριξης ξένων φασισμών, διευκολύνει την υποταγή των λαών στους νέους φασισμούς, πιο έξυπνους αυτή την φορά, που φροντίζουν να πάρουν συγχωροχάρτι για τους παλιούς και να διασφαλίσουν ότι δεν θα υπάρξει ξανά παλλαϊκή μαζική αντίσταση, όπως αυτή που συνάντησαν οι Γερμανοί το 1941 στην Κρήτη και τους στοίχισε πολύ. Ποτέ δεν ξανάγινε αεροπορική επέμβαση και οι αλεξιπτωτιστές, το επίλεκτο όπλο του Χίτλτερ, αχρηστεύτηκε.
Στην ουσία οι Γερμανοί, σύμφωνα με δική τους παραδοχή, είχαν στην Κρήτη περισσότερους νεκρούς από όσους είχαν στην Γαλλία και η μάχη της Κρήτης μπορούσε να κερδηθεί.
Η συμμαχική διοίκηση είχε πληροφορίες ότι η κύρια επίθεση θα ήταν αεροπορική και επέλεξε να προστατεύσει κυρίως τις ακτές. Πολέμησαν όλοι, παιδιά, γυναίκες, παπάδες. Το νησί ήταν Βενιζελικό και οι Γερμανοί είχαν την ψευδαίσθηση ότι από αντίδραση στην δικτατορία του Μεταξά θα τους καλοδεχόταν. Πιο έξω δεν μπορούσαν να πέσουν, και αυτό τους έκανε να σκυλιάσουν.
Οι Κρητικοί δεν πούλησαν το έθνος επειδή διαφωνούσαν με το καθεστώς, ούτε φοβήθηκαν από την παράδοση της Ηπειρωτικής Ελλάδας.
Οι Κρητικοί πίστευαν στην νίκη, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, όχι.
Οι Κρητικοί μετά την ήττα έκρυψαν στρατιώτες των συμμάχων με κίνδυνο της ζωής τους, μέχρι και χρήματα τους έδιναν.
Η μάχη της Κρήτης δείχνει ότι όσο ισχυρός και αν είναι ο αντίπαλος, πάντα μπορείς να κερδίσεις, αλλά στις μέρες μας τα έθνη πρέπει να μαθαίνουν πώς να υποτάσσονται στους σύγχρονους ναζί, το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, που βρήκε εξυπνότερους τρόπους επιβολής από τα όπλα.
Τιμή και δόξα σε κάθε Κρητικό που πολέμησε και θυσιάστηκε για την διαφύλαξη της ελευθερίας του τελευταίου ελεύθερου εδάφους μετά την κατάληψη της Ηπειρωτικής Ελλάδας, και που αγωνίστηκε για την κερδίσει.
Στην Ελλάδα (Κρήτη) έγινε η πρώτη μαζική εκτέλεση αμάχων από τους ναζί, στην Ελλάδα εφαρμόζεται και η πρώτη οικονομική επίθεση από ναζί, με την ίδια πουλημένη ηγεσία.
Τότε ο λαός πήρε τα όπλα που είχε από την τουρκοκρατία και έτρεξε να αμυνθεί υπέρ βωμών και εστιών, τώρα είναι πιο δύσκολο, αλλά τρόποι υπάρχουν, αρκεί να θυμηθεί ποιος είναι.