Του Παναγιώτη
Αποστόλου
Την περίοδο
κατά την οποία η χώρα μας εισήλθε στον
καταραμένο χορό των Μνημονίων, καταστράφηκε
ολοσχερώς η Οικονομίας μας. Κατ΄ αυτήν
την περίοδο η επιχειρηματικότητα
οδηγήθηκε στα τάρταρα και ο οικογενειακός
οικονομικός κορβανάς, μειώθηκε αφάνταστα,
αφού οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπηκαν
σε ποσοστό άνω του 50%.
Υπεύθυνοι αυτής
της ζοφερής κατάστασης είναι, επικίνδυνοι
και ανίκανοι κυβερνήτες, που αυτά τα
5-6 χρόνια των Μνημονίων, θεώρησαν πως
πάντα ο προηγούμενος μας κατέστρεφε
και πως πρέπει να ψηφίζουμε κάθε φορά
τον νέο σωτήρα μας για να μας “σώσει”.
Έτσι, η παρούσα κυβέρνηση μας έταξε
λαγούς με πετραχήλια, αλλά μας δώρισε
καθρεφτάκια που προορίζονταν σε
ιθαγενείς. Η “πρώτη κυβέρνηση της
αριστεράς” με την σύμπραξη των ψεκασμένων
ΑΝΕΛ, μας υποσχέθηκαν σκληρή διαπραγμάτευση
με τους τοκογλύφους – δανειστές μας
και τελικά, έκατσαν και αυτοί στα τέσσερα.
Ωστόσο, μέχρι
ο ελληνικός λαός να τους πάρει και αυτούς
χαμπάρι, πως δηλαδή είναι τσάμπα μάγκες,
αυτοί κατάφεραν να κερδίσουν τις δυο
συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις
(Ιανουάριο και Σεπτέμβριο του 2015), αλλά
και τις αυτοδιοικητικές εκλογές του
2014. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο ανέλαβαν
υπουργικά αξιώματα και θώκους δημαρχιακούς,
πολιτικά ζόμπι που έχουν άγνοια της
πολιτικής αλλά και της πραγματικότητας.
Βυθισμένοι στις αριστερές ιδεοληψίες
τους και στην θολοκουλτούρα τους.
Ως φυσικό επόμενο
ήταν λοιπόν, πως αυτή η δυστυχία των
Μνημονίων, θα χτυπούσε και τον ερασιτεχνικό
– επί της ουσίας - αθλητισμό. Το καταφύγιο
της ελληνικής νεολαίας ενάντια στον
κίνδυνο των απαγορευμένων ουσιών. Το
προπύργιο που διδάσκει υπέρτατες αξίες,
ευγενούς άμιλλας και ευ αγωνίζεσθαι.
Αξίες που προάγονται από το αθλητικό
ιδεώδες και χρειάζονται σε όλους τους
τομείς της ζωής.
Έτσι, το παρακάτω
άρθρο – μια “εξομολόγηση” του προπονητή
Τάσου Νικητόπουλου, της καλαθοσφαιρικής
ομάδος “Προμηθέας Χαλανδρίου” της Β΄
Εθνικής κατηγορίας, στη μεγάλη διαδικτυακή
σελίδα SPORT 24 – ήταν το
ερέθισμα για να γράψω άλλη μια φορά τις
παραπάνω σκέψεις μου, που απορρέουν από
την εφαρμογή των επάρατων Μνημονίων:
“Ξεκινώντας
τη σεζόν φέτος γνωρίζαμε εκ των προτέρων
ότι το έργο μας θα ήταν εξαιρετικά
δύσκολο και πως σε σύγκριση με άλλες
ομάδες υπολειπόμαστε σε πολλά πράγματα.
Η πρόκληση της Β' Εθνικής δεν μας άφηνε
αδιάφορους όμως, γιατί πολύ απλά αυτή
η ομάδα έχει γαλουχηθεί στα δύσκολα. Το
να φτιάχναμε ένα ανταγωνιστικό σύνολο
που θα πρωταγωνιστούσε ξανά ήταν αδύνατο
καθώς θαύματα δεν γίνονται σε μία νύχτα,
όσο χρειάστηκε για να αποφασίσουμε αν
θα πούμε ναι στην ιστορική αυτή συμμετοχή
της ομάδας μας, του Προμηθέα. Περιμέναμε
όμως κάποια πράγματα να αλλάξουν. Κάποια
πράγματα που δεν φαίνονται στην βιτρίνα
της ομάδας, η οποία ήταν είναι και θα
είναι όσο
περνάει από το χέρι
μου, μια καλή παρέα που θα γράφει την
δική της ιστορία.
Η
περσινή σεζόν μας άφησε εκτεθειμένους
και οικονομικά αλλά και ψυχολογικά,
όταν ουδείς πλην ελαχίστων αναγνώρισε
το τι είχαμε καταφέρει. Φέτος
περιμέναμε περισσότερη ανταπόκριση.
Αντ' αυτού η ομάδα αντιμετωπίζεται
χειρότερα ίσως και από την πρώτη μου
σεζόν, προ εξαετίας, όταν αγωνιζόταν
στην Β' ΕΣΚΑ. Οι
τοπικοί φορείς, οι άνθρωποι της πόλης,
οι επιχειρηματίες λάμπουν δια της
απουσίας τους, με την διοίκηση του
Προμηθέα να φαίνεται ανήμπορη να
αντιδράσει.
Η ομάδα τιμά το Χαλάνδρι, φέρνοντας το
αγωνιστικά στο υψηλότερο επίπεδο που
έχει εμφανιστεί ποτέ στο παρελθόν ομάδα
του και
όμως κανείς από την τοπική αυτοδιοίκηση
που θα μπορούσε να διαφημιστεί μέσα από
την επιτυχίες μας, δεν ασχολείται.
Για
όσους δεν ξέρουν, συνεχίζουμε να κάνουμε
προπονήσεις σε ένα γήπεδο που δεν έχει
άδεια, δεν έχει εδώ και ένα μήνα και
αποδυτήρια, έχει μονίμως σπασμένα
παράθυρα και παρκέ που με την πρώτη
βροχή φουσκώνει.
Παίζουμε σαν γηπεδούχοι, δύο χρόνια
πλέον, σε ένα γήπεδο όπου δεν κάνουμε
προπονήσεις. Η μοναδική πηγή εσόδων της
ομάδας μας, οι ακαδημίες δεν μπορούν να
κάνουν προπονήσεις ούτε στο
ανοιχτό γήπεδο, στο οποίο δεν υπάρχει
επαρκής φωτισμός
και οι ώρες αξιοποίησης του κλειστού
γυμναστηρίου αντί να έχουν αυξηθεί με
βάση και τις επιτυχίες αλλά και τις
ανάγκες της ομάδας, μειώνονται. Μαζί με
την τοπική αυτοδιοίκηση, οι τοπικοί
παράγοντες, οι επιχειρηματίες της πόλης
δεν έχουν αγκαλιάσει τις προσπάθειες
μας.
Τις
προσπάθειες που κάνει η ομάδα ουσιαστικά
που αγωνίζονται τα παιδιά τους. Αλλά
σε αυτό, πάρα πολλές ευθύνες φέρει και
η διοίκηση του συλλόγου.
Μία διοίκηση
η οποία αντί να αυξήσει τα μέλη της και
τις προσπάθειες της, τώρα που η ομάδα
ανέβηκε κατηγορία, μειώθηκε σε δυναμική
και αριθμό, με αποτέλεσμα να βλέπουμε
στο γήπεδο μονίμως δύο με τρία άτομα τα
οποία – όπως οι ίδιοι μας παραδέχτηκαν
- δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της
ομάδας και ελπίζουν σε κάποια… τρομαχτική
έκπληξη για να ανταποκριθούν και στις
υποχρεώσεις της.
Παρ'
όλα αυτά εμείς είμαστε καθημερινά στο
γήπεδο. Οι
παίκτες μου προπονούνται πολλές φορές
με κίνδυνο της υγείας τους
και παρά τα άσχημα αποτελέσματα, δεν
βρίσκουν και βρίσκουμε καμία απολύτως
δικαιολογία στο ότι έχουμε μείνει πολύ
πίσω στα οικονομικά, μιας
και ακόμα δεν έχουν κλείσει οι περσινές
οφειλές,
αλλά προσπαθούμε να δουλεύουμε και να
διορθώνουμε τα λάθη μας, παλεύοντας
κάθε αγώνα. Για όλα αυτά, αποφάσισα να
μιλήσω δημόσια ακόμα και τώρα που η
ομάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση
της βαθμολογίας και να πω ότι στηρίζω
τους παίκτες μου, τους ευχαριστώ για
όλη την προσπάθεια που καταβάλλουν και
καλώ ανοικτά και δημόσια τον κάθε
εμπλεκόμενο άμεσα ή έμμεσα με την ομάδα
να βοηθήσει. Είμαστε και νιώθουμε ότι
παλεύουμε μόνοι μας, αλλά να ξέρετε πως
ότι κάνουμε, το κάνουμε ενωμένοι σαν
γροθιά και έτσι θα παραμείνουμε”.
Συμπερασματικά,
να προσθέσω πως στο “έγκλημα” υπάρχει
ένοχος. Και πως στο “αθλητικό έγκλημα”
υπάρχει φυσική διαδοχή. Ο σημερινός
Υφυπουργός Αθλητισμού, Σταύρος Κοντονής
σφυρίζει αδιάφορα για όλα αυτά. Πρωταρχικό
και μόνο μέλημά του, η επιβολή της κάρτας
του οπαδού, που υποκρύπτει το φακέλωμα
όλων των Ελλήνων διά μέσω της κάρτας
του Πολίτη. Καμιά φροντίδα για τα
Ολυμπιακά έργα που μαραζώνουν και
ξεχαρβαλώνονται. Όταν, το Ολυμπιακό
Κλειστό του Γαλατσίου γίνεται “ξενώνας”
προσφύγων. Όπως, και το Ολυμπιακό Κλειστό
του Τάε Κβον Ντο. Όταν, το Κλειστό
προπονητικό Κέντρο των αθλητών Στίβου
στο ΟΑΚΑ, στάζει από την οροφή στην πρώτη
βροχή και τοποθετούν μεγάλα καζάνια
για να πέφτει μέσα το νερό. Όταν, όταν…
Από
την άλλη μεριά, έχουμε τον Δήμαρχο
Χαλανδρίου Συμεών Ρούσσο, να “λάμπει”
διά της απουσίας του. Έχει να πει κάτι
στις καταγγελίες Νικητόπουλου;
Στοχεύει
να ξεπεράσει σε γραφικότητα και
αναποτελεσματικότητα τον Συριζαίο
Δήμαρχο Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας
Χαλκηδόνας, Άρη Βασιλόπουλο, ο οποίος
θέτει προσκόμματα στην ανέγερση του
γηπέδου της ΑΕΚ και της ανάπλασης της
περιοχής;
Άλλωστε,
είναι γνωστές οι αγκυλώσεις του
συγκεκριμένου πολιτικού χώρου προς
κάθε τι αναπτυξιακό έργο στον Αθλητισμό.
Αλήθεια
οι κορμοράνοι στο Βοτανικό τι κάνουν;