Το ιστόγραμμα που παρατίθεται εδώ καταρρίπτει πανηγυρικά τον
τεράστιο μύθο που διακινείται συστηματικά από τα κατοχικά ΜΜΕ και αναπαράγεται εύκολα από πολλούς, ότι
το σημερινό τεράστιο ελληνικό χρέος το κληρονομήσαμε από το παρελθόν και
ειδικότερα από τη δεκαετία του 1980. Όπως φαίνεται ξεκάθαρα από το ιστόγραμμα
που προέρχεται από επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Eurostat, το χρέος της χώρας
μας σε αναλογία του ΑΕΠ, κατά μέσο όρο στη δεκαετία του 1980, όπως και στη
δεκαετία του 1970, ήταν κάτω από το 50%. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 αυξήθηκε στο 60% ,σε 75%
μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και σε περίπου 100% ύστερα από τα μέσα της
ίδιας δεκαετίας. Όμως, το μεγάλο άλμα
του χρέους σε επίπεδα του 180% γίνεται
μέσα στην ευρωζώνη ύστερα από το 2008 και σήμερα ξεπερνάει αισίως το 210% του ΑΕΠ.
Μέσα στον «παράδεισο» της ευρωζώνης, το χρέος συνέχισε να αυξάνεται και θα αυξάνεται παρ’ όλη την
ανακεφαλαιοποίηση ή κούρεμα ( PSI) το 2012 με αφαίμαξη των
ομολόγων ελληνικών δημόσιων φορέων και Ελλήνων πολιτών,την κλοπή και
αφελληνισμό των ελληνικών τραπεζών το 2014, το αυθαίρετο ξεπούλημα δημόσιων
περιουσιακών στοιχείων, τη ληστρική συρρίκνωση των εισοδημάτων μέσω της
φορολογίας, τη μείωση συντάξεων και μισθών.
Από το 2002, με την ένταξή μας στην ευρωζώνη και την
παραχώρηση του δικαιώματος για την έκδοση χρήματος στην Ευρωπαϊκή Κεντρική
Τράπεζα που εδρεύει στην Φραγκφούρτη, η χώρα έχασε την εθνική της κυριαρχία και
ως επαίτης ικετεύει τους δανειστές για νέα δάνεια με σκοπό την αποπληρωμή
παλαιότερων δανείων.
Και ενώ το γενικό ισοζύγιο πληρωμών είναι πλέον πλεονασματικό
σε επίπεδα της τάξης των 2 δις σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της
Ελλάδος, ( βλ. σχετικό πίνακα), οι δανειακές μας υποχρεώσεις σε τοκοχρεωλύσια,
απαιτούν ετήσιες δόσεις τουλάχιστον 18 δις, που αντιπροσωπεύουν το 10% του ΑΕΠ.
Το τεράστιο αυτό ποσό είναι φυσικά αδύνατο να συγκεντρωθεί
από μια οικονομία που βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Έτσι, η Πρώτη Φορά Αριστερά,
εφαρμόζοντας το νεοφιλελεύθερο Θατσερικό δόγμα ΤΙΝΑ (There Is No Alternative-δεν υπάρχει
εναλλακτική λύση), ρουφά άπληστα και ανενδοίαστα όλο και περισσότερο ισοδύναμα
σε ευρώ από συντάξεις, μισθούς, υπερφολόγιση, αρπαγή δημόσιας περιουσίας και
ελληνικών τραπεζών, οδηγώντας τη χώρα σε απέραντη φτωχοποίηση και απόλυτη
καταστροφή.
Και όλα αυτά με μια
επαίσχυντη αριστερή ρητορεία που υπηρετεί μια χυδαία, ακραία πολιτική
ξεπουλήματος της χώρας, με μοναδικό προφανή λόγο τη διατήρηση των κυβερνητικών
καρεκλών και του ιερού δόγματος του « πάση θυσία στο ευρώ». Και εναλλακτικά
«για την καρέκλα ρε γαμώτο».