Άρθρο του Χρήστου Καπούτση
Δύσκολες αποφάσεις θα υποχρεωθεί να πάρει η Κυβέρνηση, μέσα στο 2016, που θα προσδιορίσουν και την συνέχιση της ιστορικής πορείας του Ελληνισμού , ως ελεύθερου, κυριάρχου και ανεξάρτητου Κράτους. Έχουν ωριμάσει οι συνθήκες και ασκούνται ισχυρές διεθνοπολιτικές πιέσεις για οριστική διευθέτηση «καυτών» εθνικών θεμάτων όπως, το Κυπριακό, τα ελληνοτουρκικά ( Αιγαίο, Θράκη) και το Σκοπιανό. Και ακόμη η Ελλάδα θα κληθεί να αποφασίσει σχετικά με τις διακρατικές σχέσεις με το Ισραήλ και την Αίγυπτο (ενέργεια) και για τη συμμετοχή της χώρας μας, έμμεση ή άμεση, στρατιωτική και διπλωματική, στην κλιμακούμενη στρατιωτική σύγκρουση ισχυρών δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση και Εγγύς Ανατολή.
Η Ανατολική Μεσόγειος έχει μεταβληθεί σε πεδίο ανταγωνισμού μεγάλων και περιφερειακών δυνάμεων, με την ανάδειξη της γεωπολιτικής της ενέργειας, σε σημαντικό παράγοντα σύγκρουσης. Η Ελλάδα, κυρίως λόγω της γεωγραφικής θέσης της, δεν μπορεί να είναι παθητικός θεατής των εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή της, ούτε όμως να μετέχει άκριτα, χωρίς προϋποθέσεις και προαπαιτούμενα στους σχεδιασμούς παγκόσμιων και περιφερειακών δυνάμεων και συμμαχιών, όπως ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Ε.Ε. Απαιτείται διπλωματική ευελιξία και προβλεψιμότητα.
Η Ελληνική διπλωματία, σχεδιάζει, να διευρύνει και να εμβαθύνει την Στρατηγική συνεργασία της με το Ισραήλ. Είναι σε εξέλιξη μια σημαντική ελληνο-ισραηλινή συνεργασία στον τομέα των νέων τεχνολογιών και των start up επιχειρήσεων, στον στρατιωτικό τομέα , όπως επίσης και στην προώθηση συνεργασιών στον τομέα της ενέργειας. Η αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης, από την Ελλάδα, προφανώς και έχει ικανοποιήσει τον Αραβικό Κόσμο, αλλά για να μην διαταραχθούν οι σχέσεις της χώρας μας με το Ισραήλ, θα πρέπει οι πρωτοβουλίες της ελληνικής διπλωματίας, να είναι πολύ υψηλού επιπέδου και στο πλαίσιο ενός μακροχρόνιου Στρατηγικού σχεδιασμού στο πλαίσιο της τετραμερούς συνεργασίας (Ελλάδας, Ισραήλ, Κύπρος, Αίγυπτος). Με την Αίγυπτο, η Ελληνική Κυβέρνηση, έχει ξεκινήσει μια φιλόδοξη συνεργασία, στον ενεργειακό, οικονομικό και στρατιωτικό τομέα.
ΕΝΕΡΓΕΙΑ : Στον τομέα του φυσικού αερίου, η Ελλάδα επιθυμεί να αναδειχθεί το 2016, σε κόμβο διαμετακόμισης (αγωγοί φυσικού αερίου, τερματικοί σταθμοί υγροποιημένου φυσικού αερίου). Θα αρχίσει η υλοποίηση των σχεδίων για την κατασκευή και λειτουργία του Νότιου Διάδρομου, που αποτελεί και μείζονα συνιστώσα της ενεργειακής πολιτικής της Ε.Ε. Ο Νότιος Διάδρομος περιλαμβάνει το σύστημα αγωγών SCP (South Caucasus Pipeline), TANAP (Trans-Anatolian Pipeline) και TAP (Trans-Adriatic Pipeline) μεταφέροντας φυσικό αέριο από την Κασπία (κοίτασμα Shah Deniz) προς την αγορά της Ευρώπης (Ν. Ιταλία) μέσω Γεωργίας, Τουρκίας, Ελλάδας και Αλβανίας. Ακόμη και ο αγωγός μεταφοράς φυσικού αέριου από τη Ρωσία στην Ευρώπη, μέσω Ελλάδας, επισήμως τουλάχιστον, δεν έχει ακυρωθεί…
Κυπριακό: Στη Λευκωσία, ήδη υπάρχει ένα «κλίμα» και μία προδιάθεση της κοινής γνώμης, ότι επίκειται οριστική λύση του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου. Έχουν ενταθεί οι διεθνείς πιέσεις (ΗΠΑ-ΟΗΕ-Ε.Ε.) προς την Κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη, να αποδεχτεί το προτεινόμενο σχέδιο από ΓΓ του ΟΗΕ, για το νέο πολιτειακό μοντέλο της Κύπρου. Επίσης προετοιμάζεται και μια πενταμερής συνδιάσκεψη (Ελλάδα, Τουρκία, Βρετανία, Κυπριακή Δημοκρατία, Κατοχικό τουρκοκυπριακό καθεστώς), που θα βάλει τη «σφραγίδα του» στην ιδρυτική διακήρυξη του νέου Κυπριακού Κράτους με πιθανότερη ονομασία «Νέα Κύπρος» και κατά λογική ακολουθία, την «ταφόπλακα» στην Κυπριακή Δημοκρατία! Το «περίεργο» είναι ότι η Ελλαδική και η ελληνοκυπριακή πλευρά, δεν απαιτούν, την αποχώρηση των τούρκικων στρατευμάτων κατοχής και σημαντικού αριθμού εποίκων από το Νησί και φυσικά, καθώς και την επιστροφή της Αμμοχώστου, ως προαπαιτούμενα, έτσι ώστε, οι Κύπριοι ελευθέρα να αποφασίσουν, μέσω Δημοψηφίσματος για το μέλλον τους. Η εμμονή της Άγκυρας στην διατήρηση του καθεστώτος των εγγυήσεων, καταγγέλλεται από την Αθήνα ως πρόσχημα για τη μη λύση του Κυπριακού. Άραγε, οι Κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας, δεν έχουν πειστεί ακόμη ότι, η πραγματική Τουρκία , Ισλαμική και Κοσμική, είναι μια χώρα των προκλήσεων και του μη σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου; Αμφιβάλουν, ότι διαχρονικά η Τουρκία συμπεριφέρεται μαξιμαλιστικά και η πολιτική της στηρίζεται στον επεκτατισμό; Η μελέτη της σύγχρονης ιστορίας της Τουρκίας, αποδεικνύει ότι, είναι μια επεκτατική δύναμη, η οποία απειλεί τους γείτονές της, είναι μια χώρα που στηρίζει την πολιτική της στον εκφοβισμό και στην εξαναγκαστική διπλωματία, δηλαδή στην επιβολή των πολιτικών στόχων της, με τη χρήση ή την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας. Αναμφίβολα, η Τουρκία στηρίζει την διπλωματία της και στη στρατιωτική της ισχύ. Συνεπώς, προκύπτει και ένα συναφές ερώτημα: πως θα προστατέψει η Ελλάδα, την Θράκη και το Αιγαίο, από την επεκτατική βουλιμία της Τουρκίας; Εκ των πραγμάτων λοιπόν, επανέρχεται και το πρόβλημα της μαχητικής επάρκειας των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Το ερώτημα είναι, οι περικοπές στις αμυντικές δαπάνες από τις Μηνομονιακές Κυβερνήσεις, πόσο έχουν επηρεάσει την αξιοπιστία του Στρατεύματος, σε σύγκριση με την τουρκική στρατιωτική απειλή;
Σκοπιανό: Στη πρόσφατη συνάντηση των Αθηνών, μεταξύ των Υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας Ν. Κοτζιά και π. Γ.Δ. Μακεδονίας Ν. Ποπόσκι, περίσσεψαν τα χαμόγελα και οι αμοιβαίες φιλοφρονήσεις. Όμως, λίγες μέρες αργότερα εθνικιστικοί κύκλοι προσκείμενοι στο Κυβερνητικό κόμμα του Ν. Γκρουέφσκι, με δημοσιεύματα και δηλώσεις τους επανέφεραν την πάγια και σταθερή πρότασή τους που είναι: ενοποίηση της αρχαίας γεωγραφικής Μακεδονίας σε ένα κράτος υπό των Μακεντόνσκι, δηλαδή των Σλάβων «μακεδονιστών» με εδάφη, κυρίως από την Ελλάδα. Αναφέρουν μάλιστα ως Στρατηγικό στόχο τους την προσάρτηση της «αιγαιακής Μακεδονίας», στο σκοπιανό κράτος! Η Ελληνική διπλωματία εκτιμά ότι το όνομα δεν είναι το σημαντικό ζήτημα που δηλητηριάζει τις διμερείς ελληνοσκοπιανές σχέσεις, αλλά ο αλυτρωτισμός, που έχει ως όχημα το βαρύτιμο ιστορικά όνομα «ΜΑΚΕΔΟΝΊΑ». Γι αυτό και ο ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς δηλώνει ότι, «αναζητούμε έναν έντιμο συμβιβασμό, που να καταπολεμά τον αλυτρωτισμό και τον ακραίο εθνικισμό».
Προσφυγικό: Το προσφυγικό – μεταναστευτικό εξελίσσεται σε μείζον Εθνικό πρόβλημα. Ο ισλαμικός εξτρεμισμός, η ανεξέλεγκτη δράση των τζιχαντιστών του Ισλαμικού κράτους σε Ιράκ και Συρία και ο συριακός πόλεμος, έχουν δημιουργήσει το μεγάλο πρόβλημα του ογκούμενου κύματος προσφύγων και οικονομικών μεταναστών, το οποίο προφανώς δεν είναι ένα διακρατικό ή ευρωπαϊκό, αλλά είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα. Όμως, η Ελλάδα, επειδή είναι η «πύλη εισόδου» των προσφύγων και μεταναστών στην Ευρώπη, υφίσταται το βάρος των συνεπειών μιας ανερμάτιστης ευρωπαϊκής πολιτικής. Η σημερινή απαράδεκτη κατάσταση στο προσφυγικό-μεταναστευτικό, δεν μπορεί να συνεχιστεί και το 2016, διότι συνιστά πλέον μείζονα Εθνική απειλή ….