Μια μικρή επανάσταση έχει πλέον διαμορφωθεί στο πολιτικό σκηνικό των ΗΠΑ στην είσοδο του εκλογικού έτους 2016, μια επανάσταση που ενδέχεται να επιφέρει σημαντικές αλλαγές όχι μόνο στη χώρα μας αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Χρησιμοποιούμε τον όρο «επανάσταση» συνειδητά γιατί βασικά χαρακτηριστικά του τωρινού ξεσηκωμού παραπέμπουν στην αμερικανική επανάσταση του 1776 που οδήγησε στην ιστορική συγγραφή της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας και του Συντάγματος από τους «Θεμελιωτές» του αμερικανικού πολιτεύματος.
Πρόκειται κυρίως για την αγανάκτηση κατά της άνισης, ανισότιμης και υπερβολικής φορολογίας και την καταδυνάστευση των ατομικών ελευθεριών από τις δικτατορικές διαστάσεις που έχουν λάβει οι λογής κυβερνητικές εξουσίες και ειδικά οι εξουσίες των γραφειοκρατών της Ουάσιγκτον που στην ουσία αποτελούν μαριονέτες των λογής λομπιστών και συμφερόντων.
Το νέο στοιχείο: Ξεσηκωμός κατά των τραπεζών και της Γουόλ Στριτ
Τα δύο παραπάνω στοιχεία δεν είναι καθόλου καινούρια και αποτελούν σταθερές παραμέτρους του συντηρητικού κινήματος που για πολλές δεκαετίες δραστηριοποιείται εντός – αλλά και στις παρυφές (Tea Party) – του ρεπουμπλικανικού κόμματος και είχε την κορυφαία του επιτυχία με την εκλογή του Ρόναλντ Ρέγκαν στην προεδρία το 1980. Αλλά τον τελευταίο καιρό η αγανάκτηση ευρέων στρωμάτων του αμερικανικού λαού έχει ξεπεράσει τις κομματικές γραμμές με κίνητρο την σκανδαλώδη διάσωση και τα απαράδεκτα προνόμια των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων στην μεγάλη κρίση του 2008.
Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του προεδρικού υποψηφίου του Δημοκρατικού Κόμματος κ. Σάντερς που με εκπληκτικό τρόπο προηγείται της Χίλαρι Κλίντον σε μερικές δημοσκοπήσεις:
«Τα έξι μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της χώρας έχουν σήμερα κεφάλαια ίσα με το 60% του ΑΕΠ. Αυτές οι έξι τράπεζες εκδίδουν πάνω από το 75% των πιστωτικών καρτών και το 35% όλων των δανείων υποθηκών ακίνητης περιουσίας. Ελέγχουν το 95% των παραγώγων και το 40% των καταθέσεων. Πρέπει να διασπάσουμε αυτές τις ‘πολύ μεγάλες για να χρεοκοπήσουν’ τράπεζες. Αυτές οι τράπεζες έλαβαν $700 δις από τους φορολογουμένους για να διασωθούν και επιπλέον πήραν πάνω από $16 τρις!! (τα θαυμαστικά δικά μας) από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα σε μορφή δανείου με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο. Παρόλα αυτά, οι τράπεζες παρουσίασαν κέρδη πάνω από $152 δις στο 2014, το πιο κερδοφόρο έτος της ιστορίας τους, και οι τρεις από τις τέσσερις μεγαλύτερες τράπεζες είναι τώρα μεγαλύτερες από τότε που τους διασώσαμε…»
Δεν νομίζουμε ότι χρειάζονται ιδιαίτερα σχόλια στα παραπάνω εκπληκτικά νούμερα, που εξηγούν πολλά από τα κακώς κείμενα της σημερινής αμερικανικής κοινωνίας αλλά και του κόσμου ολόκληρου, όπου η συγκέντρωση πλούτου, δύναμης και προνομίων στα χέρια των αδηφάγων ελίτ έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Ετσι λοιπόν, κατά ένα εκπληκτικό τρόπο, έχει δημιουργηθεί η τέλεια επαναστατική καταιγίδα: τόσο οι συντηρητικοί του ρεπουμπλικανικού κόμματος όσο και οι αριστεροί των δημοκρατικών «πήραν τ’ άρματα» κατά του κατεστημένου κάθε μορφής και πορεύονται ασυγκράτητοι προς την εκλογική νίκη… Είναι χαρακτηριστικό ότι και οι δύο προπορευόμενοι των ρεπουμπλικανών, Ντόναλντ Τραμπ και Τεντ Κρουζ, είναι δεδηλωμένοι εχθροί των κάθε λογής κατεστημένων…
Ο θετικός ρόλος του Ντόναλντ Τράμπ στον ξεσηκωμό του κόσμου
Πολλοί δεν τρέφουμε ιδιαίτερη συμπάθεια για τον Ντόναλντ Τράμπ και το επιδεικτικό και εγωπαθές του ύφος, ιδιαίτερα μάλιστα όσοι ζούμε στη Νέα Υόρκη και γνωρίζουμε άριστα ότι μπορεί μεν να είναι πλούσιος αλλά στην τεράστια αυτή μεγαλούπολη κατατάσσεται μάλλον χαμηλά στον κατάλογο των αληθινά πλουσίων και ιδιαίτερα των ιδιοκτητών ακινήτων. Επομένως το να διακηρύσσει σε κάθε ευκαιρία «είμαι πλούσιος» μάλλον ειρωνεία και ερωτηματικά προκαλεί. Εάν το κριτήριο ήταν ο πλούτος υπήρχαν πολλοί πλουσιότεροι για να αναδειχτούν στην προεδρία…
Οφείλουμε όμως να του αναγνωρίσουμε ότι με την είσοδό του στον προεκλογικό αγώνα έσπασε τις κατεστημένες αντιλήψεις και καταστάσεις με πολλούς τρόπους:
1) Απαξίωσε τη σημασία των δωρητών πολιτικών υποψηφίων καθώς ανέλαβε μόνος του το οικονομικό βάρος των εκλογών – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν δέχεται δωρεές. Ο λαός έχει αντιληφθεί ότι η εξάρτηση από συμφέροντα μέσω πολιτικών δωρεών είναι ο βασικότερος λόγος για τα προβλήματα της χώρας. Επειδή τα διάφορα συμφέροντα έχουν επανειλλημένα και δημόσια διακηρύξει ότι δίνοντας προεκλογική ενίσχυση σε κάποιον αναμένουν «ανταπόδωση» (ROI – return on investment). Κάπως έτσι έφτασε η τεράστια εταιρία General Electric να πληρώνει ελάχιστη φορολογία – με ειδική νομοθετική ρύθμιση που επέβαλλε ο πρόεδρος Ομπάμα στο ελεγχόμενο από τους δημοκρατικούς Κογκρέσο στα πρώτα χρόνια της προεδρίας του.
2) Με όπλο τη δημοφιλία του, ο Ντόναλντ Τραμπ κατέρριψε δεκαετίες ολόκληρες πολιτικής ορθότητας με την αξιέπαινη επιμονή του να λέει άφοβα αυτό που πιστεύει χωρίς να σκέφτεται τι θα του απαντήσουν οι «παπαγάλοι» των μέσων ενημέρωσης.
3) Εξέφρασε την αγανάκτηση ευρύτατων στρωμάτων του λαού για τις αποφάσεις που λαμβάνονται στην Ουάσιγκτον και κυρίως όσες αφορούν τόσο την έναρξη πολέμων όσο και την σύναψη οικονομικών συμφωνιών με άλλες χώρες και ιδιαίτερα την Κίνα και το Μεξικό. Με την δηλωμένη αλληλοεκτίμηση και προσέγγισή του μάλιστα με τον Πρόεδρο Πούτιν ενέγραψε υποθήκες παγκόσμιας ειρήνης και συνεργασίας.
4) Με το επιθετικό του στυλ απέκρουσε όλες τις επιθέσεις του «κατεστημένου» με επιτυχία και συσπείρωσε τον λαό γύρω από το πρόσωπό του αλλά και γύρω από τους στόχους του. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε πρόσφατη συγκέντρωση του Ντόναλντ Τράμπ στην θεωρούμενη «επαρχιακή» Πενσακόλα της Φλόριδα γέμισε ένα ολόκληρο στάδιο των 12,000 θέσεων, ενώ αντίπαλοί του και ακόμα και ο ίδιος ο πρόεδρος Ομπάμα θα θεωρούσαν επιτυχία αν μάζευαν 250-300 άτομα!
Το σημαντικότερο ίσως είναι ότι σε πολλά σημεία και ειδικά όταν καταφέρεται εναντίον της Γουόλ Στριτ και των τραπεζιτών ο Τραμπ συμφωνεί με τον υποψήφιο των δημοκρατικών Μπέρνι Σάντερς. Ο τελευταίος επίσης έχει το προβάδισμα σε μερικές δημοσκοπήσεις, χωρίς όμως κανείς να πιστεύει ότι θα έχει καμία απολύτως τύχη απέναντι στον όποιο υποψήφιο εκλέξουν οι ρεπουμπλικανοί λόγω του διακηρυγμένου «σοσιαλιστικού» του προγράμματος.
Flat Tax: Το φορολογικό σύστημα στο επίκεντρο των συζητήσεων
Πάνω από 11 εκατομμύρια τηλεθεατές είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν ζωντανά την τελευταία τηλεοπτική αναμέτρηση των ρεπουμπλικανών υποψηφίων την περασμένη Πέμπτη ενώ πολλαπλάσιοι ασφαλώς είδαν τα πάμπολλα απολαυστικά της στιγμιότυπα. Ηταν ασφαλώς η ποιοτικότερη από τις πολλές αναμετρήσεις των ρεπουμπλικανών που σε πολλές περιπτώσεις ξεπέρασαν τα 20-25 εκατομμύρια ζωντανούς τηλεθεατές. Αν αφαιρέσει κανείς τα πυροτεχνήματα για την ιθαγένεια του Τεντ Κρουζ, το ουσιαστικότερο θέμα χωρίς αμφιβολία ήταν αυτό της μείωσης της φορολογίας με κάποιας μορφής φόρου «κατ’ αποκοπήν» (“Flat Tax”), ιδέα που εισήγαγε προς εικοσαετίας ο Στιβ Φόρμπς και έχει επιτέλους αποκτήσει ευρύτατη αποδοχή.
Κατά τις αντικειμενικότερες εκτιμήσεις ο γερουσιαστής από το Τέξας Τεντ Κρουζ, έχει παρουσιάσει το πληρέστερο και πιο επεξεργασμένο σχέδιο αυτής της μορφής φορολογίας και προβλέπει φόρο εισοδήματος 10% και εταιρικό φόρο 16% με κατάργηση όλων των ειδικών προνομίων (όπως αυτά που απολαμβάνει η General Electric) και όλων των απαλλαγών εκτός από την απαλλαγή των τέκνων, την απαλλαγή των τόκων για δάνειο κατοικίας (με όριο τις $500.000) και τη λεγόμενη «πίστωση φόρου λόγω εισοδήματος» (earned income tax credit) που λαμβάνουν οι χαμηλόμισθοι. Τίθεται επίσης όριο αφορολόγητου εισοδήματος στις $36,000 και καταργούνται πολλοί άλλοι φόροι μεταξύ των οποίων και ο φόρος επί της μισθοδοσίας (payroll tax). Λόγω της απλότητάς του (οι φορολογικές δηλώσεις θα έχουν όλα τα βασικά στοιχεία σε μία σελίδα!) δίνει τη δυνατότητα κατάργησης της αμερικανικής εφορίας (IRS), την οποία έχει ήδη υποσχεθεί ο υποψήφιος.
Το κυριώτερο αποτέλεσμα της εφαρμογής παρόμοιου συστήματος θα είναι η εκρηκτική οικονομική ανάπτυξη αλλά και τελικά η αύξηση των φορολογικών εσόδων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Και τα δύο αυτά αποτελέσματα θεωρούνται ως βασικές αρχές της οικονομικής πολιτικής και έχουν διακηρυχθεί με τον επισημότερο τρόπο όχι μόνο από συντηρητικούς πολιτικούς αλλά από των άνθρωπο σύμβολο των δημοκρατικών τον Πρόεδρο Κένεντι – πλήν όμως «ξεχάστηκαν» στην πορεία των τελευταίων 50 ετών…
Τα έμμεσα αποτελέσματα μιας τέτοιας φορολογίας θα είναι το σπάσιμο των παρασιτικών ελίτ της Ουάσιγκτον – αφού θα χάσουν μεγάλο μέρος της «αγελάδας» που τώρα αρμέγουν. Επίσης μια επιτυχία ενός τέτοιου φόρου στις ΗΠΑ θα βρει μιμητές σε όλο τον κόσμο και σε μια τέτοια περίπτωση θα οδηγήσει σε παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη. Υπό το πρίσμα αυτό δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή να ισχυριστούμε ότι οι επερχόμενες εκλογές είναι ίσως οι κρισιμότερες όλων των εποχών τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για τον κόσμο.
Νέα Υόρκη, 16 Ιανουαρίου 2016
mignatiou.com