Ιστορικός - Βαλκανιολόγος
Το 1946 οι Γάλλοι και οι Αμερικανοί υπέγραψαν μια σειρά από εμπορικές συμφωνίες που ονομάστηκαν συμφωνίες Μπερνς Μπλουμ και προέβλεπαν την διαγραφή Γαλλικού χρέους αξίας 2.8 δις. με αντάλλαγμα την προβολή Αμερικανικών ταινιών.
Το Γαλλικό σινεμά εφάρμοζε προστατευτική πολιτική απέναντι σε ξένες ταινίες.
Πέρα από την διαγραφή του χρέους πήραν και χαμηλότοκο δάνειο αξίας 650 εκατομμυρίων δολαρίων και επιχορήγηση 2.3 δις. από το σχέδιο Μάρσαλ χωρίς υποχρέωση αποπληρωμής.
Ναι οι Αμερικανοί ήθελαν να διαδώσουν τον τρόπο ζωής τους και οι Γάλλοι πήραν ένα πολύ καλό αντάλλαγμα.
Εμείς από την άλλη, είμαστε η χώρα που έδινε τα πάντα, απεμπολούσε τα πάντα, χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Είμαστε η χώρα που το 1965 πλήρωσε 551.000 λίρες σε Άγγλους και Γάλλους ομολογιούχους που είχαν δανείσει την οθωμανική αυτοκρατορία. Μάθαμε να δίνουμε τα πάντα δωρεάν και να μην εκτιμάμε τα περιουσιακά μας στοιχεία.
Από τις βάσεις της Σούδας ως τα λιμάνια μας, από την μη αύξηση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, όλα θα μπορούσαν να αποφέρουν σημαντικό όφελος χωρίς το ξεπούλημα υποδομών.
Η βάση της Σούδας, αεροπορική και ναυτική είναι αναντικατάστατη για τους Αμερικανούς ενώ η αύξηση των χωρικών μας υδάτων θα υποχρέωνε μια σειρά απο χώρες να υπόκεινται στην διαδικασία της αβλαβούς διέλευσης, δηλαδή θα είχαμε την δυνατότητα να αρνηθούμε την διέλευση για λόγους εθνικής ασφάλειας.
Σύμφωνα με έρευνα της εταιρείας συμβούλων Μak Kinsey σε συνεργασία με το ΣΕΤΕ, με στοιχεία του 2011, ενώ στην Ελλάδα το μέσο έσοδο από επισκέπτη στα πωλητήρια είναι 0,2 ευρώ στην Γαλλία φτάνει τα 6,5.
Προσπαθώ να καταλάβω πως πειστήκαμε από την ηλίθια αντίληψη ότι αν πουλήσουμε τις υποδομές και τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας θα βρέξει ανάπτυξη. Όταν γίνεσαι υπάλληλος στην περιουσία σου, ακόμα και αν αυτός που την αγόρασε δεν την πάει πουθενά, θα εξαρτάσαι απόλυτα από αυτόν και πάντα θα βρίσκονται φθηνότεροι υπάληλλοι.
Οι δυνατότητες πολλές!
Πρέπει όμως να ξεκαθαρίσουμε πρώτα... τι έγινε, που θέλουμε να πάμε και τι μέσα έχουμε ή μπορούμε να αποκτήσουμε για να πάμε εκεί που θέλουμε.