Διαχρονικά στο όνομα της εξουσίας και της κυριαρχίας του λαού ο μόνος που βγήκε κερδισμένος ήταν ο κρατισμός -ο υπερδιογκωμένος δημόσιος τομέας. Πόσες φορές τη δεκαετία του '80 δεν είχε ακουστεί εκείνο το περίφημο ΛΑΟΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ;
της Ευτυχίας Λαμπροπούλου
Μετάφραση της παραπάνω φράσης, είναι οι ορδές αργόσχολων και επί το πλείστον αμόρφωτων να διορίζονται στο δημόσιο, με μόνο και αποκλειστικό κριτήριο τη κομματική τους ταυτότητα.
Όταν μάθεις έναν ολόκληρο λαό να κάααθεται, όπως λέει στην ατάκα του ο αείμνηστος Φωτόπουλος , δύσκολο τον σηκώνεις να πάει να δουλέψει. Η εύκολη λύση το μέσο. Ποιόν θα παρακαλέσω; Που θα με βάλει; κ.α. τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Η Ελλάδα όταν μπήκε στην Ε.Ε. το 1979 είχε χρέος μόλις εκατό εκατομμύρια δραχμές. Τις επόμενες δεκαετίες χάθηκε η μπάλα και παρά τα άπειρα πακέτα αναπτυξιακά , Ντελόρ , ΕΣΠΑ κλπ η ανάπτυξη δε φάνηκε ποτέ.
Βλέπετε τα χρήματα για την ανάπτυξη πήγαιναν σε βαρέλι δίχως πάτο. Έγιναν, πανάκριβα σπίτια, βίλες, πισίνες, αυτοκίνητα. Όλα αυτά με δανεικά που πίστευαν ότι θα ήταν και αγύριστα.
Όταν δε το 1990 προσπάθησε η τότε κυβέρνηση της Ν.Δ. με Πρωθυπουργό του Κώστα Μητσοτάκη να κάνει κάποιες ιδιωτικοποιήσεις, οι προσπάθειες πήγαν στο βρόντο. Οι συνδικαλιστές από τη μια μεριά και οι πολιτικές σκοπιμότητες, της τότε αντιπολίτευσης από την άλλη εμπόδισαν κάθε τέτοια προσπάθεια.
Αποτέλεσμα να πληρώνει ο Ελληνικός λαός για πολλές δεκαετίες τις ζημιογόνες εταιρίες του δημοσίου. Το 1992 χάσαμε την ευκαιρία της ανάπτυξης στο όνομα του κρατισμού.
Μετά το θάνατο του τότε πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου το 1996 τα ηνία του ΠΑΣΟΚ και του πρωθυπουργικού θώκου αναλαμβάνει ο Κ. Σημίτης. Πολλοί μπορούν να του προσάψουν πολλά. Όμως εκείνος είναι που προσπάθησε να εκσυγχρονίσει το παλαιοκομματικό ΠΑΣΟΚ το οποίο ήταν κολλημένο στη ρουσφετολογική πολιτική, κάνοντας φιλότιμες προσπάθειες να το απεγκλωβίσει από αυτή. Μέχρι το 2004 που ανέλαβε την εξουσία η Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή.
Μια Νέα Δημοκρατία η οποία πήρε την εξουσία με σύνθημα όλοι αξίζουμε ένα καλύτερο αύριο. (Αν και μετά το πέρας του '08 το αύριο μόνο καλύτερο δεν διαφαινόταν). Αυτή η ΝΔ δεν είχε τίποτα κοινό με τη Ν.Δ. της δεκαετίας του 90. Αν και εκείνο που επισημάνθηκε από τη πρώτη κιόλας στιγμή ήταν σεμνότητα και ταπεινότητα. Έπειτα τα πήρε όλα το καλοκαίρι που λέει και ο Ελύτης στα Ρω του έρωτα.
Πανάκριβες διακοσμήσεις σε υπουργικά γραφεία, ταξίδια, διακοπές με κότερα, σκάφη, πανάκριβους προορισμούς, ελικόπτερα και θαλαμηγούς. Έναν κρατικό φορέα υπερδιογκωμένο τον οποίο όχι μόνο διατήρησε αλλά κατά τη διάρκεια 2004-2009 τον αύξησε ακόμα παραπάνω. Με τα Golden boys, τις γραμματείς, τα σκάνδαλα. Ενώ εκ παραλλήλου φρόντισε μέσα από το δελτίο των 8 διά στόματος Υπουργού να εκπαιδευτεί ο ελληνικός λαός σχετικά με τα όρια νόμιμου και ηθικού. Με λίγα λόγια γυρίσαμε πάλι πίσω στην Ελλάδα του λαϊκισμού.
Αυτή την ευκαιρία εκμεταλλεύτηκε το 2009 ο ΓΑΠ πέταξε την ανέξοδη κουβέντα λεφτά υπάρχουν. Τσίμπησε το δόλωμα ο λαός και από το Καστελόριζο υποδέχτηκε η Ελλάδα το Δ.Ν.Τ. Κατ' ουσία λεφτά για τη Χώρα ουδέποτε υπήρξαν, παρά μόνο μερικά ξεχασμένα εκατομμύρια ευρώ στα συρτάρια του ΠΑΣΟΚ τα οποία πρόσφατα βρέθηκαν.
Ρόλο ισορροπιστή Πρωθυπουργού αναλαμβάνει το 2011 ο Λουκάς Παπαδήμος, ο οποίος δεν έχει ανάγκη να χαϊδέψει αυτιά. Θέλει να βοηθήσει τη Χώρα, καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια. Όταν η εικόνα της Ελλάδας προς τα έξω ήταν από μαύρη έως γκρίζα.
Αυτή τη πολιτική Παπαδήμου προσπάθησε να ακολουθήσει η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ το 2012 , με μόνο στόχο και σκοπό να βγει η Ελλάδα από το τέλμα. Σε αυτή τη προσπάθεια, ξέχασε ο Α. Σαμαράς τις προγραμματικές θέσεις του Ζαππείου.
Ενώ ο Βενιζέλος έβαλε στην άκρη τα πολιτικά πάθη που χώριζαν τα δύο κόμματα τις προηγούμενες δεκαετίες. Το αποτέλεσμα για τη Χώρα μας ήταν πολύ καλό μέσα σε σύντομο διάστημα. Βέβαια το μαχαίρι έπρεπε να μπει βαθιά στο κόκαλο σε ότι αφορά το κρατισμό και τις συντεχνίες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη πτώση της συγκυβέρνησης.
Την εξουσία για μια ακόμα φορά ανέλαβε ο λαϊκισμός. Το 2015 εκλέγεται ο Αλέξης Τσίπρας πρωθυπουργός πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος έχει στους κόλπους του πολλά παλαιοκομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, στα οποία δίνει θέσεις εξουσίας. Ενώ καλείται να συγκυβερνήσει με τον Πάνο Καμμένο και τους ΑΝΕΛ made Ν.Δ. της περιόδου 2004-2009. Όπου ο Καμμένος είχε διατελέσει Υφυπουργός Ναυτιλίας έχοντας πολιτικό του Προϊστάμενο Υπουργό το Γ. Βουλγαράκη (Αυτό από μόνο του λέει πολλά).
Με αυτά τα χαρακτηριστικά πουλώντας ελπίδες, υποσχέσεις και όνειρα ο λαϊκισμός και ο κρατισμός βαδίζουν αντάμα, σε μια Χώρα όπου βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Περίπου δύο εκατομμύρια άνεργοι, κόκκινα δάνεια στο κόκκινο, μετανάστευση του παραγωγικότερου κομματιού της κοινωνίας μας κυρίως νέοι και επιστήμονες, όπου κοιτάξεις βλέπεις την Ελλάδα της φτώχειας και τη δυστυχίας. Όλα αυτά για να μη θιγούν τα συμφέροντα των κρατικοδίαιτων και να μην αγγίξει κανείς τις συντεχνίες.
Μέσα από τις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές της Ν.Δ. προέκυψε το παρακάτω συμπέρασμα. Έγινε κατανοητό ότι τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα δεν θεραπεύουν κανέναν. Αντιθέτως αυξάνουν το πόνο. Μια εγχείρηση σε όλα εκείνα τα καρκινώματα της κοινωνίας, είναι η μόνη λύση έτσι ώστε η χώρα να οδηγηθεί, με ομόνοια, σύμπνοια και σταθερότητα, στην ευημερία, την ανάπτυξη και την πρόοδο. Με σύμμαχο όλες τις υγιείς, προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις εντός και εκτός συνόρων.