Κάποιοι πίστευαν ότι ο κ. Τσίπρας θα ήταν για πάντα, πολιτικά αήττητος. Μετά τις ευρωεκλογές του 2014, που κατάφερε να κερδίσει για πρώτη φορά τους αντιπάλους του, ο κ. Τσίπρας γίνεται ο κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού. Μέχρι χθες μετρούσε μόνον νίκες. Από χθες έχει στην πλάτη του την πρώτη και μάλιστα στρατηγική ήττα.
Για να διατηρεί την ηγεμονία του ο κ. Τσίπρας, είχε αναπτύξει μια στοχευμένη (και μέχρι χθες επιτυχημένη) στρατηγική βασιζόμενη σε μία κεντρική παράμετρο: τη συμμαχία με τον Κ. Καραμανλή και τους εκφραστές του (νέο) Καραμανλισμού. Θεωρούσε ότι αυτή η επιλογή θα του εξασφάλιζε την πολιτική του αθανασία.
Δομήθηκε σε δύο άξονες: Την αποδόμηση της διακυβέρνησης Σαμαρά και του μετώπου του «ΝΑΙ», με ταυτόχρονη αποθέωση του (νέο)Καραμανλισμού και του λαϊκισμού. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι βασικοί πυλώνες του νεοκαραμανλικού οικοδομήματος, εμφανίζονται ως κεντρικοί υποστηρικτές της αλλοπρόσαλλης πολιτικής Τσίπρα. Από τον Προκόπη Παυλόπουλο, μέχρι τον Δημ. Παπαγγελόπουλο, ή ακόμα και τον Πάνο Καμμένο. Ποιος άλλωστε θα μπορούσε να αγνοήσει τις ταυτόχρονες δηλώσεις του Θ. Ρουσσόπουλου και Δ. Παπαγγελόπουλου, στενών συνεργατών του Κ. Καραμανλή, περί «ηγετικών χαρακτηριστικών» του κ. Τσίπρα ; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις μυστικές επικοινωνίες Τσίπρα-Καραμανλή κατά την περίοδο του δημοψηφίσματος, που επί της ουσίας σταθεροποίησαν τον κ. Τσίπρα στην εξουσία, αλλά εξήντλησαν την χώρα; Ποιος μπορεί να εξαιρέσει την εκλογική καμπάνια του κ. Μεϊμαράκη που ούτε λίγο ούτε πολύ εκλιπαρούσε τον κ. Τσίπρα για συγκυβέρνηση μαζί του; Και κυρίως ποιος μπορεί να μην λάβει σοβαρά υπόψη του τον ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας που ενίοτε εμφανίζεται ως ο μέντορας, ή ο πολιτικός στυλοβάτης του κ. Τσίπρα και των πολιτικών του…
Γι’ αυτό και η εκλογή του κ. Μεϊμαράκη στην ηγεσία της Ν.Δ. αποτελούσε στοίχημα για τον κ. Τσίπρα. Γιατί θα εδραίωνε τη συμμαχία του με τον (νέο) Καραμανλισμό, ενώ θα εξασφάλιζε την πολιτική του ασυλία αλλά και μια πρόθυμη για συγκυβέρνηση, Νέα Δημοκρατία.
Ο κ. Τσίπρας ηττήθηκε παταγωδώς και σε επίπεδο στρατηγικής.
Θεώρησε ότι δανείζοντας στον κ. Μεϊμαράκη πολιτικά όπλα όπως ο Λάκης Λαζόπουλος ή η Αυγή, θα ενίσχυε το λαϊκό του έρεισμα και θα τον έκανε συμπαθέστερο στους ψηφοφόρους που θα έφταναν στην κάλπη. Ακολουθώντας ακριβώς αυτή την στρατηγική, ο στενός συνεργάτης του κ. Καραμανλή Ευρυπίδης Στυλιανίδης, φωτογραφίζεται με τον Λ. Λαζόπουλο και τον Α. Τσίπρα, και αμέσως μετά μιλά για «ταξική» ψήφο που κατευθύνεται στο «νεοφιλελεύθερο» Κυριάκο Μητσοτάκη, σε αντίθεση με τον εκφραστή του «καραμανλισμού» Β. Μεϊμαράκη, που εκφράζει τα λεγόμενα λαϊκά στρώματα.
Τόσο ο κ. Τσίπρας όσο και ο κ. Καραμανλής όμως έκαναν λάθος. Ούτε ταξική ψήφος υπήρξε, ούτε υπάρχουν Νεοδημοκράτες που να σαγηνεύονται από την λαϊκίστικη ρητορική των ΑΝΕΛ ή του ΣΥΡΙΖΑ. Το αντίθετο. Υπήρξε πάνδημη ψήφος καταδίκης της ανίερης συμμαχίας του (νέο)Καραμανλισμού με τον κ. Τσίπρα, υπήρξε ψήφος απόρριψης οποιασδήποτε απόπειρας σχηματισμού οικουμενικής κυβέρνησης, υπήρξε ψήφος ενθάρρυνσης, για μια μεταρρυθμιστική Ν.Δ., που χωρίς φοβικά σύνδρομα δεν θα φοβάται να υπερασπιστεί το έργο της, που δεν θα ντρέπεται για τις ιδέες της, που θα συγκρούεται ιδεολογικά με την Αριστερά και θα κερδίζει.
Σε αντίθεση με τον κ. Μεϊμαράκη, που λίγο πολύ ταυτίστηκε με την ρητορική του κ. Τσίπρα, ο κ. Μητσοτάκης έχει όλες τις προϋποθέσεις να ηγηθεί του ευρωπαϊκού μετώπου του «ΝΑΙ». Να ανοίξει τις πύλες της Ν.Δ. σε παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας, να καταλάβει τον χώρο του κέντρου, να διευρύνει την επιρροή της Ν.Δ. στις παρυφές της δημοκρατικής Αριστεράς. Με μία προϋπόθεση: Να «μπετονάρει» τη δεξιά του πτέρυγα, που είναι και η βάση του κόμματός του.
Αλλά και επιτέλους να πει και τη γλώσσα της αλήθειας. Που βυθισμένος στις κομματικές ισορροπίες, δεν τόλμησε να κάνει ούτε ο προκάτοχός του Αντώνης Σαμαράς. Και να μιλήσει για τις καταστροφικές συνέπειες της διακυβέρνησης 2004 -2009 του Κώστα Καραμανλή. Την διακυβέρνηση που οδήγησε τη χώρα στα μνημόνια και την κοινωνική ισοπέδωση. Την διακυβέρνηση όμως, που προστατεύτηκε όσο καμία άλλη από τους ιδεολογικούς της αντιπάλους…
Ποτέ ξανά στο παρελθόν, ο βασικός μέτοχος ενός κόμματος δεν είχε βγει τόσο ανοιχτά υπέρ ενός υποψηφίου… Και ποτέ ξανά ο βασικός μέτοχος του κόμματος δεν υπέστη τόσο συντριπτική ήττα, όσο ο Κώστας Καραμανλής καταφέρνοντας να χάσει μέσα σε μια νύχτα, όλες τους τις μετοχές.
Χθες η Κεντροδεξιά έκανε την μεγάλη της υπέρβαση προσπερνώντας οριστικά τον Κώστα Καραμανλή και τους Ηρακλείς του στέμματός του.
Από σήμερα ο κ. Τσίπρας έχει αντίπαλο. Που κατάφερε να ξεσηκώσει τον κόσμο από τον καναπέ του, που κατάφερε να συγκινήσει τις παραγωγικές ηλικίες, που κατάφερε να δημιουργήσει ισχυρό κοινωνικό ρεύμα.
Από σήμερα, ο κ. Τσίπρας αρχίζει να μετρά αντίστροφα...
liberal.gr