Τα κόμματα του ελληνικού πολιτικού συστήματος και ειδικότερα τα μικρά κόμματα (πλην ΚΚΕ και ΧΑ) πάσχουν από έλλειψη ευδιάκριτου πολιτικού στίγματος.
Παρά την οριζόντια διάρρηξη της εθνικής μας κυριαρχίας από τους δανειστές και την παγκοσμιοποίηση, τα ελληνικά κόμματα εξακολουθούν να κινούνται ακόμα μέσα στο παλιό εθνικό πολιτικό μοντέλο της ανεδαφικής πλέον μονοδιάστασης ευθείας «αριστερά – δεξιά».
Επειδή όμως, αφενός δεν έχουμε εθνικό νόμισμα, αφετέρου την πολιτική τώρα πλέον την χαράζουν οι δανειστές μέσω των μνημονίων, των αξιολογήσεων και των δανειοδοτήσεων, αναγκαστικά ολόκληρο το πολιτικοκομματικό σύστημα είναι προσαρμοσμένο στις εντολές των δανειστών.
Η διαφοροποίηση μεταξύ αριστεράς και δεξιάς σήμερα στην Ελλάδα, δεν έγκειται στο παλιό διακύβευμα της διανομής του παραγόμενου εθνικού πλούτου μεταξύ των λίγων και των πολλών, εντός των συνόρων του εθνικού κράτους. Το σημερινό διακύβευμα είναι η διανομή της φτώχειας, δηλαδή είτε η επιβολή περισσότερων φόρων είτε η μείωση των δημοσίων δαπανών, είτε και τα δύο, προκειμένου να βγαίνει ο λογαριασμός των δανειστών.
Αυτή τη στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ταχθεί σαφώς υπέρ της επιβολής περισσότερων φόρων, ενώ η ΝΔ του Μητσοτάκη τάσσεται πλέον υπέρ της μείωσης των δημοσίων δαπανών.
Τα μικρότερα κόμματα (Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων, ΠΑΣΟΚ) πάσχουν από ευδιάκριτο πολιτικό στίγμα ξεχωριστό από τις δύο πιο πάνω θέσεις. Την ίδια στιγμή δεν αρνούνται το ισχύον πολιτικό σύστημα, αλλά το αποδέχονται όπως έχει. Επομένως γρήγορα θα απορροφηθούν από τις δύο πλευρές και θα διαλυθούν. Το ίδιο θα υποστούν και οι ΑΝΕΛ, αφού συντάχθηκαν απόλυτα με τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ. Σε ότι αφορά το ΚΚΕ και τη ΧΑ, αυτά τα κόμματα κατέχουν τα δύο άκρα της μονοδιάστατης ευθείας «αριστερά – δεξιά», χωρίς να έχουν να προσφέρουν κάτι έξω από αυτή. Επομένως, μοιραία ακολουθούν την τύχη της.
Το πολιτικό μας σύστημα λοιπόν είναι μονοπολικό, καθοδηγείται και εκφράζει απόλυτα τα συμφέροντα της ντόπιας οικονομικής ολιγαρχίας και των δανειστών, είτε το αποδέχεται ρητά είτε όχι. Όλα τα υπάρχοντα κόμματα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είναι ολιγαρχικά, αφού υπηρετούν το ίδιο ολιγαρχικό σύστημα. Επειδή όμως, κάθε έκφανση της ζωής μας την καθορίζει κάποια πολιτική απόφαση, μέσω της νομιμοποίησης της πολιτικής εξουσίας, αυτό δεν μπορεί να αφεθεί αποκλειστικά στα χέρια της οικονομικής ολιγαρχίας.
Από την κρίση που μας έχουν προκαλέσει, θα βγουν οικονομικά κερδισμένοι εκείνοι που ελέγχουν τις εξελίξεις της κρίσης, μέσω της καθοδήγησης των πολιτικών αποφάσεων. Ποιοι όμως ελέγχουν και καθοδηγούν τις πολιτικές αποφάσεις; Η οικονομική ολιγαρχία και οι δανειστές ή εμείς οι απλοί πολίτες που υφιστάμεθα και τις συνέπειες της κρίσης;
Συνεπώς, υπάρχει απόλυτη ανάγκη δημιουργίας ενός αντίπαλου αντι-ολιγαρχικού δημοκρατικού πόλου, που θα αποσπάσει την πολιτική εξουσία (η οποία όπως είπαμε καθορίζει τις ζωές μας), από τον απόλυτο έλεγχο της οικονομικής ολιγαρχίας. Η ζωή δεν ανέχεται τα κενά και τις μονοπολικές καταστάσεις.
Αυτό είναι το νέο διακύβευμα, το νέο όραμα που ανατέλλει. Είναι το νέο κύμα που θα σαρώσει τα πάντα. Θα αποσπάσει την πολιτική εξουσία από τον ασφυκτικό έλεγχο της οικονομικής εξουσίας και θα την θέσει στον απόλυτο δημοκρατικό έλεγχο της κοινωνίας, διαφορετικά η κοινωνία δεν έχει μέλλον.
Κάποιοι συνειδητοποιημένοι απελευθερωμένοι από τα στερεότυπα πολίτες, ήδη κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Σύντομα, αυτό θα μετατραπεί σε κοινωνικό κύμα αλλαγής. Σε σύγκρουση μεταξύ ολιγαρχικών και συνειδητοποιημένων δημοκρατικών.
ΠΕΤΡΟΣ ΧΑΣΑΠΗΣ