Η άφιξη των τεχνικών κλιμακίων στην Αθήνα σηματοδοτεί την εκκίνηση της διαδικασίας της αξιολόγησης. Oμως, κάποια πράγματα είναι ήδη προσδιορισμένα και δείχνουν τον μεγάλο βαθμό δυσκολίας της αξιολόγησης.
Το συνταξιοδοτικό είναι χωρίς αμφιβολία το θέμα που βρίσκεται στην επικαιρότητα καθώς επηρεάζει τις ζωές όλων μας.
Οι ευρωπαίοι δανειστές μπορεί να μην διαφωνούν με την γενικότερη «αρχιτεκτονική» της ελληνικής πρότασης, αν πιστέψουμε τον κ. Κατρούγκαλο, όμως τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από την στιγμή που μπαίνει στη μέση το ΔΝΤ.
Το ταμείο διαπιστώνει ότι η συνταξιοδοτική δαπάνη στην Ελλάδα είναι αναλογικά η υψηλότερη στην ΕΕ καθώς ξεπερνά το 16% του ΑΕΠ και πρέπει να μειωθεί.
Αφενός επειδή υπονομεύει τα δημόσια οικονομικά της χώρας και την αποκλιμάκωση του χρέους και αφετέρου γιατί δεν είναι βιώσιμο υπό την σημερινή μορφή του με δεδομένη την γήρανση του ελληνικού πληθυσμού.
Ζητά λοιπόν μαζί με την Κομισιόν να μειωθεί η συνταξιοδοτική δαπάνη κατά 1% του ΑΕΠ ή 1,8 δισ. ευρώ περίπου.
Η κυβέρνηση θεωρεί ότι το έχει πράξει σε μεγάλο βαθμό με τα μέτρα που πήρε πέρυσι όπως η μείωση όλων των κύριων συντάξεων κατά 2% και των επικουρικών κατά 6% μέσω αύξησης των εισφορών για την υγεία.
Η ίδια πιστεύει πως αν βρεί 600 εκ. ευρώ επιπλέον από την αύξηση των εισφορών εργοδοτών και εργαζομένων θα έχει κάνει ένα μεγάλο βήμα για να κλείσει το θέμα.
Αν μάλιστα χρειασθεί θα προχωρήσει σε μειώσεις των επικουρικών συντάξεων από ένα επίπεδο και πάνω για να συμπληρώσει το ποσό με βάση τα λεγόμενα των εκπροσώπων των εργοδοτών μετά την συνάντηση με τον πρωθυπουργό.
Όμως, οι δανειστές εμφανίζονται να πιστεύουν ότι υπολείπονται 800 εκ. ευρώ και όχι 600 εκ. ευρώ για να εξοικονομηθούν 1,8 δισ. ευρώ.
Τα νούμερα δεν είναι μικρά.
Μάλιστα, γίνονται ακόμη μεγαλύτερα αν αναλογισθεί κανείς ότι υπολογίζουν το δημοσιονομικό κενό της περιόδου 2016-2018 σε 1,5% του ΑΕΠ ή 2,6 δισ. ευρώ περίπου.
Από αυτά, το 1% του ΑΕΠ σε νέα μέτρα θα πρέπει να προσδιορισθούν και ψηφισθούν στα πλαίσια της τρέχουσας αξιολόγησης όπως προβλέπει το μνημόνιο του περασμένου Αυγούστου αν και θα τεθούν σε εφαρμογή την περίοδο 2017-2018.
Συνολικά, μιλάμε για δημοσιονομικά μέτρα ίσα με 2% του ΑΕΠ περίπου ή 3,4 δισ. ευρώ.
Ακόμη κι αν η ελληνική πλευρά καταφέρει να περιορίσει το ποσό κατά 1 δισ. ευρώ περίπου λόγω προσφυγικού, επιχειρημάτων περί πλεονασμάτων, φοροδιαφυγής κ.τ.λ., το εναπομείναν ποσό θα διαμορφωθεί στα 2,4 δισ. ευρώ.
Προκύπτει λοιπόν το ερώτημα από πού θα βρεθούν αυτά τα λεφτά με μέτρα μόνιμης απόδοσης.
Η κυβέρνηση έχει δείξει ότι προτάσσει μέχρι τώρα τις αυξήσεις στις εισφορές και στους φόρους για να μαζέψει έσοδα.
Δεν θα εξέπληττε λοιπόν αν επέβαλε φόρο στις τραπεζικές συναλλαγές και αύξανε τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στη βενζίνη για να συγκεντρώσει 1 δισ. ευρώ και πλέον.
Και πάλι όμως θα έλειπαν αρκετά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, ακόμη κι αν υποθέταμε ότι η οικονομική δραστηριότητα δεν θα επηρεαζόταν από τα νέα μέτρα.
Δεν θα πρέπει να απορούμε λοιπόν που οι δανειστές και το ΔΝΤ ειδικότερα δεν βλέπουν πως μπορεί να κλείσει το δημοσιονομικό κενό χωρίς μειώσεις στις συντάξεις.
Dr. Money
euro2day.gr