Η Ελλάδα, κατά γενική ομολογία, την τελευταία πενταετία έχει μετατραπεί στον αποδιοπομπαίο τράγο της Ευρώπης, το παράδειγμα προς αποφυγή, η χώρα που όλοι οι βορειοευρωπαίοι αγαπάνε να μισούν.
Στην αρχή ήταν η απειλή του Grexit. «Κάντε τα μαθήματά σας», μας έλεγαν, «κόψτε τις δαπάνες και ανοίξτε τις αγορές σας και ίσως τότε σκεφτούμε εάν θα σας κρατήσουμε εντός της ευρωζώνης». Μόνιμη επωδός του Βερολίνου και των δορυφόρων που ήθελαν να επιβάλουν το δόγμα του σοκ, τον ακραιφνή νεοφιλελευθερισμό και την ιδιωτικοποίηση των πάντων – με άλλα λόγια την πρόσβαση των γερμανικών πολυεθνικών στα μεγάλα «φιλέτα» της χώρας μας, από τα αεροδρόμια έως τις τηλεπικοινωνίες- ως πολιτική λογική και ιδεολογική κατεύθυνση.
Την αναβίωση του σεναρίου του «κακού» μαθητή την ζήσαμε τους τελευταίους 12 μήνες ξανά και πιο έντονα: Γνωστά αγγλοσαξονικά και γερμανικά εκδοτικά συγκροτήματα αναπαρήγαγαν διαρροές, συντηρητικοί κύκλοι μαζί με τους εν Ελλάδι ακολούθους τους έδιναν τον τόνο και αναπαρήγαγαν τα γνωστά στερεότυπα, κυρίως όμως διαιώνισαν την απειλή περί της εξόδου από το ευρώ, η οποία διανθίστηκε με ορισμένες πολύ παραστατικές περιγραφές, σε περίπτωση που αυτή γινόταν πράξη. Έλα όμως που η κυβέρνηση συνθηκολόγησε, πήγε δηλαδή πολλά βήματα προς τις θέσεις των δανειστών: Μπροστά στην απειλή να μας στείλουν ξανά στον Μεσαίωνα, ο Αλέξης Τσίπρας υπέγραψε μία κακή συμφωνία, η οποία όμως είχε και ορισμένα διόλου αμελητέα ανταλλάγματα, όπως η υπόσχεση για ελάφρυνση χρέους και η προοπτική ένταξης στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Οι απειλές, τουλάχιστον για το Grexit πήγαν λίγο πιο πίσω.
Αλλά οι διάφοροι σεναριολόγοι και εραστές του χάους δεν είπαν την τελευταία τους λέξη. Οι απειλές πλέον από οικονομικό επίπεδο μετακινήθηκαν στο προσφυγικό. Διάφοροι καλοθελητές, που σπεύδουν να κάνουν τη δουλειά του Σόιμπλε, κουνούν το δάχτυλο, εξακοντίζουν αόριστες απειλές ότι η Ελλάδα δεν τηρεί τα συμφωνηθέντα ως προς την αντιμετώπιση του προσφυγικού όπως η κατασκευή hotspots και αντικαθιστούν τις απειλές για Grexit, με αυτές περί εξόδου από τη Συνθήκη Σένγκεν.
Μετά από 5 χρόνια εξαντλητικής λιτότητας και άλλα τρία χρόνια που έχουμε μπροστά μας με βάση το καινούργιο μνημόνιο, οι κατά τα άλλα αλληλέγγυες χώρες της Ευρώπης αντί να δουν κατάματα την ανικανότητά τους να αντιμετωπίσουν ένα πρόβλημα το οποίο αφορά όλους, ψάχνουν εκ νέου αποδιοπομπαίους τράγους και φορτώνουν τα σπασμένα της αδιαφορίας τους την παραπαίουσα από τις περικοπές Ελλάδα. Την ώρα που τα ευρωπαϊκά κονδύλια για την αντιμετώπιση του προσφυγικού φτάνουν με το σταγονόμετρο, κατηγορούν τη χώρα για τις καθυστερήσεις στη δημιουργία κέντρων υποδοχής. Την ώρα που η Τουρκία θα λάβει 3 δισεκατομμύρια ευρώ από την ΕΕ, δεν έχει κάνει ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα για τον περιορισμό των ροών, δέχεται φιλικά χάδια στην πλάτη από τους ευρωπαίους και παραινέσεις, η χώρα μας εξελίσσεται σιγά – σιγά εκ νέου σε μαύρο πρόβατο της Ευρώπης.
Η τάχαμ υπεύθυνη και ρεαλίστρια υπουργός Εσωτερικών της Αυστρίας, προερχόμενη από το Συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα μπορεί να στηλιτεύει τον λαϊκισμό των αριστερών κυβερνήσεων, αλλά επιδίδεται η ίδια σε ένα ρεσιτάλ λαϊκισμού καλώντας την Ελλάδα να κινητοποιήσει το Πολεμικό Ναυτικό της κατά του προσφυγικών ροών, με άλλα λόγια ζητώντας να βουλιάζουμε τα καρυδότσουφλα γεμάτα πρόσφυγες και μετανάστες που έρχονται στα νησιά. Μόνο και μόνο για να ακουστούν εύηχα τα όσα λέει στο ακροδεξιό ακροατήριο της Αυστρίας, μίας και οι εκλογές πλησιάζουν επικίνδυνα…
Πόσοι είναι αυτοί που υπογραμμίζουν την αδυναμία της χώρας μας να προστατέψει τα εξωτερικά της σύνορα, σάμπως και η θάλασσα είναι αγρός για να βάλεις έναν φράχτη και να τον φυλάς. Δεν είναι δική μου κουβέντα αυτό, εγώ τάσσομαι κατά των φραχτών και της Ευρώπης – φρούριο. Το λέει καθαρά και ξάστερα η ίδια η Frontex που κάνει μία διαπίστωση απλή, αν και σε ορισμένους φαντάζει περίπου ως… πυρηνική φυσική: Είναι αδύνατο, λέει η εκπρόσωπος της Frontex να ελεγχθούν τα εξωτερικά σύνορα της Ελλάδας. Εκατοντάδες κατοικημένα και ακατοίκητα νησιά, εγγύτητα με την βασική χώρα – διάδρομο για τους πρόσφυγες, την Τουρκία είναι δύο από τα πρακτικά επιχειρήματα που χρησιμοποίησε η υπηρεσία για να καταρρίψει τους μύθους που στήνουν κάποιοι περί ανικανότητας και απροθυμίας.
Η λύση του προσφυγικού, έχει μαλλιάσει η γλώσσα ορισμένων να το λένε, δεν βρίσκεται ούτε στο να βυθίζουμε τα πλοία, ούτε στο να υψώνουμε τείχη και φράχτες, δηλαδή στα όσα αντιευρωπαϊκά ευαγγελίζονται οι δήθεν Ευρωπαϊστές. Το πρόβλημα μπορεί να εκτονωθεί εάν η Τουρκία αναλάβει την καταγραφή και από κει να αρχίζουν οι ποσοστώσεις. Θα λυθεί όμως μόνο εάν οι Ευρωπαίοι πιέσουν ώστε να τελειώσει μία ώρα αρχύτερα ο αιματηρός πόλεμος στη Συρία και το κυριότερο, εάν δοθεί γενναιόδωρη βοήθεια στην ανοικοδόμηση της χώρας. Μόνο έτσι θα επιστρέψει η προοπτική και μαζί της το κίνητρο για αυτούς τους ανθρώπους να μείνουν στις πατρογονικές εστίες τους.
Και ίσως, η Ελλάδα να σταματήσει να θεωρείται ο αποδιοπομπαίος τράγος…