Τα οφέλη για τις τράπεζες και τις κυβερνήσεις είναι φανερά Μπορούν να φορολογούν κάθε συναλλαγή, μπορούν να την επιβαρύνουν με επί πλέον χρεώσεις, παύει να υπάρχει ο κίνδυνος Bank runs και παρακολουθούνται οι πάντες
Η Νορβηγία είναι η επόμενη χώρα που συντάσσεται μαζί με τη Δανία, με τη Σουηδία και με την παγκόσμια ελίτ στους φανατικούς εχθρούς των μετρητών. Η μεγαλύτερη τράπεζα της, η DNB, τοποθετήθηκε υπέρ των ηλεκτρονικών χρημάτων (πηγή), δημιουργώντας απορίες σε όλους εμάς τους κοινούς θνητούς. Ειδικά επειδή η χρονική στιγμή που επέλεξε συμπίπτει με τη μεγάλη πτώση των τιμών του πετρελαίου, στο οποίο οφείλεται η ευημερία της Νορβηγίας.
Γιατί να θέλουν όλοι την κατάργηση των μετρητών; Ποιός είναι αλήθεια ο λόγος που βιάζονται να επιβάλλουν ουσιαστικά ελέγχους κεφαλαίων, απαγορεύοντας τη χρήση τους; Γιατί τώρα;
Υπάρχει κάποια σχέση με την υπερχρέωση των τραπεζών σε ολόκληρη την υφήλιο; Μήπως προβλέπονται εσωτερικές διασώσεις και θέλουν να κλείσουν όλες τις εξόδους κινδύνου των καταθετών; Η μήπως θέλουν να υποχρεώσουν τους καταθέτες να ξοδέψουν τα χρήματα τους για να καταπολεμηθεί η ύφεση; Αυτός δεν είναι ο λόγος των αρνητικών επιτοκίων;
Για την κατάργηση των μετρητών επικαλούνται την καταπολέμηση της παραοικονομίας. Των μαύρων χρημάτων, του λαθρεμπορίου, των εσόδων από εγκληματικές ενέργειες κοκ. Πώς να τους πιστέψει όμως κανείς όταν την ίδια στιγμή επιτρέπουν τους φορολογικούς παραδείσους ή θεσμοθετούν τη νόμιμη φοροδιαφυγή για τις πολυεθνικές;
Κατά τους ειδικούς πάντως, τα οφέλη μίας κοινωνίας χωρίς μετρητά για τις τράπεζες και τις κυβερνήσεις είναι ολοφάνερα. Μπορούν να φορολογούν κάθε συναλλαγή, μπορούν να την επιβαρύνουν με επί πλέον χρεώσεις και παύει πια να υπάρχει ο κίνδυνος τραπεζικών επιθέσεων. Μπορούν να κατάσχουν τα χρήματα για διασώσεις χρεοκοπημένων τραπεζών, αλλά και να απαγορεύουν τη μεταφορά τους σε άλλες χώρες
Έχουν τη δυνατότητα επίσης να παρακολουθούν όλες τις κινήσεις των δουλοπάροικων του συστήματος και να καταγράφουν τις συνήθειες τους. Επομένως, να εγκαταστήσουν κάτι σαν το Μεγάλο Αδελφό του Orwell, ο οποίος το 1950 προέβλεπε πως θα συνέβαινε στο κομμουνιστικό καθεστώς που πίστευε ότι θα κυριαρχούσε στον κόσμο.
Βέβαια, το σημερινό καθεστώς δεν είναι εντελώς διαφορετικό. Επικρατεί σταδιακά μία κεντρικά κατευθυνόμενη οικονομία, όπως η κομμουνιστική, με τη διαφορά όμως πως στην εξουσία δεν βρίσκονται οι προλετάριοι, αλλά οι ελίτ. Αιχμή του δόρατος τους είναι οι κεντρικές τους τράπεζες, οι οποίες ελέγχουν τα πάντα. Όποιος δεν το βλέπει είτε εθελοτυφλεί, είτε είναι εκτός τόπου και χρόνου.
Όσον αφορά την ελεύθερη οικονομία, έχει πάψει προ πολλού να υπάρχει. Αποτελεί άλλωστε το μεγάλο φόβο των κερδοσκόπων. Όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, από το ΔΝΤ έως την ΕΚΤ, υπηρετούν τις ελίτ. Η δημοκρατία δεν λειτουργεί σε καμία σχεδόν χώρα, ενώ γίνονται προσπάθειες να δημιουργηθούν πολυπολιτισμικές κοινωνίες. Ο λόγος; Απλούστατα, ελέγχονται καλύτερα.
Η μεθόδευση; Τα μεταναστευτικά κύματα που ενεργοποιήθηκαν από τους σκόπιμους βομβαρδισμούς στη Μέση Ανατολή. Όλοι βλέπουν πως εξελίσσονται σε εποικιστικά, παρά τις λαϊκές αντιδράσεις. Πνίγονται άλλωστε εύκολα με την κατάλληλη προπαγάνδα: ρατσιστές, ακροδεξιοί, ξενοφοβικοί, μη αλληλέγγυοι με τον πόνο των άλλων κλπ. κλπ.
Θα κλείσω με κάτι που αφορά την Ελλάδα, παρά το ότι δεν έχει καμία σχέση με το βασικό μου άρθρο. Το 2014 ένα ιατρικό περιοδικό δημοσίευσε ένα πείραμα δύο Ολλανδών που ερεύνησαν τι είναι αυτό που προκαλεί τα πιο ισχυρά ανθρώπινα συναισθήματα, όπως η χαρά, ο θυμός κοκ.
Για να το πετύχουν, χρησιμοποίησαν τη μέθοδο του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, σε πολλούς ανθρώπους. Απέδειξαν λοιπόν πως η εντονότερη συναισθηματική εμπειρία, όπως μετρήθηκε από τον όγκο της δραστηριότητας του ανθρωπίνου εγκεφάλου και της νευρολογικής αντίδρασης, ήταν η ταπείνωση.
Το γεγονός αυτό με έκανε να αναρωτηθώ εάν χρησιμοποιήθηκε σκόπιμα αυτός ο τρόπος, η συλλογική ταπείνωση, για να υποταχτούν οι Έλληνες στις απαιτήσεις της Τρόικας. Εάν αυτή ήταν και είναι η μέθοδος, με τη βοήθεια της οποίας έχουν αποφευχθεί οι κοινωνικές αναταραχές και οι εξεγέρσεις σε μία χώρα που έχει υποστεί τα πάνδεινα, για πάρα πολλά χρόνια, χωρίς την παραμικρή σχεδόν αντίδραση.
Ειδικά επειδή οι Έλληνες ταπεινώθηκαν πάρα πολλές φορές, ακόμη και από τις ίδιες τις κυβερνήσεις τους, κατηγορούμενοι ως φοροφυγάδες, τεμπέληδες και διεφθαρμένοι. Οι ταπεινώσεις δε που υπέστησαν και υφίστανται από τον Σόιμπλε ή από τον Dijsselbloem είναι τόσο μεγάλες, που απορεί κανείς για την παθητική αποδοχή τους από την ελληνική κοινωνία και τις κυβερνήσεις της.
Δέχτηκαν επί πλέον τη μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ από την κυβέρνηση, επιβραβεύοντας την, αφού αργότερα την ψήφισαν. Εκτός αυτού, δεν έδωσαν καμία σημασία στα τεράστια προεκλογικά της ψέματα και στη μεγαλύτερη τούμπα όλων των εποχών, όσον αφορά τα μνημόνια.
Παρά τους εξευτελισμούς των Ευρωπαίων δε, συνεχίζουν να τάσσονται πλειοψηφικά υπέρ της Ενωμένης Ευρώπης, η οποία τους δυναστεύει αφόρητα, ενώ δεν τους προσφέρει καμία απολύτως προοπτική για το μέλλον τους. Συμπέρανα λοιπόν πως «Είναι η ταπείνωση ανόητε», όπως θα έλεγε ο Σόιμπλε, όταν στόλισε με το συγκεκριμένο επίθετο τον πρωθυπουργό.