Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας εμφανισθείς ως ήρωας ελληνικής δραματικής ταινίας δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του ότι η καρδιά του φωνάζε "όχι" και πως προτίμησε να μη γίνει ήρωας για μια βραδιά.
Βλέπετε η καρδιά μπορεί να λέει "όχι", αλλά τα γόνατα έτρεμαν. Τα "όχι" και γενικά τις τολμηρές αποφάσεις θα τις πάρουν οι καπετάνιοι που έχουν φάει τη θάλασσα και τις φουρτούνες της με το κουτάλι και όχι οι πορφυρογέννητοι πλατσουρίζοντας στα ρηχά.
Ο Αλέξης Τσίπρας δε σηκώθηκε πρωί να πάει στη δουλειά. Δεν έμεινε χωρίς δουλειά. Δεν κλήθηκε ποτέ να αποφασίσει αν πρέπει να κάνει το Α, το Β ή το Γ. Δεν είχε ποτέ του ευθύνες που έπρεπε να τις αναλάβει με τις δικές του πλάτες και όχι τα έτοιμα του πατέρα του.
Άλλωστε ακόμη κι αν δεχθούμε ότι έκλεισε μια συμφωνία για να κερδίσει χρόνο, γιατί το έπραξε; Κάνει καμία αλλαγή; Αντιμετωπίζει τη γραφειοκρατία; Απέλυσε τους επίορκους; Κατήργησε τις συντάξεις των 40αρων και των 45αρηδων; Περιορίζει το Δημόσιο; Όχι. Φροντίζει την πελατεία του παλιού "καλού" ΠΑΣΟΚ ρουφώντας το αίμα των υπολοίπων που δεν την κοπάνησαν (ακόμη) στο εξωτερικό είτε ως φυσική παρουσία είτε ως σφραγίδα..
Δεν έγινε ήρωας ο Τσίπρας διότι δεν είναι φτιαγμένος από αυτά τα υλικά. Δεν το έχει. Δεν είναι δυνατόν να ανεβαίνει στο βήμα της εξέδρας του Συντάγματος, να δονείται μια ολόκληρη πόλη από τα ηχηρά "ΟΧΙ" εν μέσω πρωτοφανούς κλίματος τρομοκρατίας με κλειστές τράπεζες και επιστρατευμένων ξοάνων όπως ο Σημίτης και ο Καραμανλής, και να μη σκιρτά η καρδιά του. Αλλά αφού δε διαθέτει;
Ας μη γελιόμαστε. Το 62% που είπε ΟΧΙ, δεν είπε ΟΧΙ σε μια πρόταση που είχε ήδη αποσυρθεί για να έρθει μια άλλη, ελάχιστα καλύτερη. Είπε ΟΧΙ στα μνημόνια, την ατελέσφορη λιτότητα και την υποτέλεια, έχοντας προετοιμαστεί ψυχολογικά, όντας έτοιμος για όλα και βιώνοντας ήδη τις πρώτες συνέπειες με τις τράπεζες κλειστές και τα χρήματά του κατασχεμένα (όπως και παραμένουν). Το 62% ήταν αποφασισμένο.
Εκεί που λέγαμε ότι εξαφανίστηκαν οι Ελληνες, βρέθηκε ένας Τσίπρας και τους ξεσήκωσε. Τους έκανε να θυμηθούν πως είναι οι ήρωες.
Ο ίδιος όμως προτίμησε τελικά αντί να παραμείνει μαζί τους, να τους θυμίσει πως είναι και οι προδότες, οι γερμανοτσολιάδες όπως θα έλεγε κι ο ίδιος.
Αλέξη Τσίπρα, κανείς μας δε γνωρίζει πότε θα αποχωρήσει από αυτή τη ζωή, καλύτερα λοιπόν ήρωας για ένα βράδυ - απαρχή μιας σκληρής αλλά ελπιδοφόρας ανεξάρτητης πορείας αν έχεις όρεξη για δουλειά ως λαός και όχι σύνταξη στα 45 και αραλίκι στο πρωτόκολλου του υπουργείου, παρά παραμυθάς πριν και προδότης ύστερα. Είναι πολύ βαριά η σκιά των δύο στιγμάτων για να την αντέξει κανείς. Αρκεί βέβαια να διαθέτει συνείδηση...