Ευθεία επίθεση με χημικά και μυστικά όπλα, υφίσταται η χώρα. Μου ήρθε χτες σαν σκέψη βλέποντας τη Bουλή. Η αρχική, μετά αναθεώρησα. Το είδα σε προσωπικό επίπεδο. Οχι γιατί δεν είναι αλήθεια αλλά γιατί δεν χρειάζεται πια. Έχει περάσει σε άλλο στάδιο από την “εθνική κυριαρχία”, η λεηλασία.
Αυτή βομβαρδίστηκε συνεπώς και μεθοδικά τα προηγούμενα χρόνια. Βρέθηκαν οι μεσολαβητές, μεσάζοντες και παραχωρητές. Σφράγισαν την συνθήκη. Και το επόμενο στάδιο είναι η αυστηρά “προσωπική κυριαρχία”. Με αλύπητο τον βομβαρδισμό της προσωπικής σου ευφυίας. Γενικά της “Ευφυίας”.
Αλλά αφού έχει ισοπεδωθεί η “συλλογική” πλέον πολύ εξειδικευμένα, χειρουργικά. Με εμβόλια, στρεφόμαστε εναντίον της προσωπικής του μεμονωμένου "καθένα". Πετυχημένη καμπάνια. Δεδομένου ότι παρακολουθείς την Βουλή, με διαλόγους Κυβέρνησης Αντιπολίτευσης.(δεν έχω ακόμη ξεχωρίσει καλά ποιός είναι ποιός). Με παρεμβάσεις Λεβέντη Σταύρου Φώφης σαν γκεστ. Και ομολογείς.
”Παραδίνομαι, θα μιλήσω”.
Το πρωτότυπο είναι ότι δεν υπάρχει δεν είναι ορατός ο ανακριτής. Δηλαδή άντε και να μιλήσεις τι θα πεις; Σε ποιόν θα το πείς; Ποιός θα ετοιμάσει τα χαρτιά της παραπομπής ή της αθώωσης; Και που θα βρεθείς αφού τελειώσει η διαδικασία της κατάθεσης και ομολογίας σου; Στο νοσοκομείο φρουρούμενος; Σε κελί στρυμωγμένος κρατούμενος ή στην απομόνωση.
Ναι, γιατί η επίθεση και τα επακόλουθα δεν υπόκεινται στις κατοχυρωμένες, Διεθνείς Συμβάσεις.
Τι σκέφτομαι Παναίαμ… Και όλα αυτά γιατί σε παρακαλώ; Διότι είναι αδύνατον, να μεταβολίσεις, τον χημικό βομβαρδισμό. Απο την Κυριακή της Γιορτής, στην Δευτέρα του Γολγοθά και στην Παρασκευή του Επιτάφιου.
Ολα αυτά εν μέσω Καρνάβαλου. Παρόντος ανελλιπώς εμπράκτως και τελεσίδικα πια. Ντουέτο Τσίπρα-Μητσοτάκη καλλιτεχνικό, με δαπάνη Δημοσίου χρήματος. Ακριβώς εκεί ήθελα να το φτάσω. "Φαρενάιτ 451" στο Εθνικό Θέατρο. Και η σοβαρότατη συζήτηση, γιατί να ανεβάσει, το βιβλίο του Ξηρού. Από την πλευρά της Αντιπολίτευσης; Οχι αν το βιβλίο, έχει νόημα να ανεβαστεί. Οχι. Αλλά το αν εμπλέκεται σε κρατική “σπατάλη”.
Δεν απέχει καθόλου από την “εξυγίανση” της Ηθικής του προηγούμενου αιώνα και του Χίτλερ. Οτι δεν πρέπει να διαβαστεί δεν 'επιλέγεται'. Καίγεται. Δεν ξέρω αν το έργο αξίζει. Και δεν είναι αυτό, το πρόβλημα. Αν το κοινό κρίνει, ότι δεν αξίζει θα κατέβει. Πόσες πατάτες έχουν ανέβει σε κρατικές σκηνές. Το “διαλέγω” εγώ για σένα. Είναι το δικό μου. Κι αν δεν με βολεύει το καίω για πάρτη σου. Το... ”Η πένα είναι το δολοφονικότερο όπλο”, είναι επικίνδυνο σε καιρούς μονόδρομης προπαγάνδας. Και όχι, ο Ξηρός δεν πρόκειται να φέρει πίσω κανέναν νεκρό ή τον πατέρα του με τα γραπτά του ή τις πράξεις του. Αλλά το ίδιο και η Πολιτική των έξη προηγούμενων και ποιός ξέρει πόσων επόμενων χρόνων.
Τις χιλιάδες παιδιά που έμειναν στο δρόμο ορφανά και που θα μείνουν στην συνέχεια, από χέρια οπλισμένα έξωθεν, για αυτόχειρες. Που με αυτήν την τακτική θα απαγορευτεί ένθεν και ένθεν η προσωπική κατάθεση.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν είναι τα βιβλία και το Θέατρο που τα όπλισαν, παρεπιτποντως, θα ήταν τα μόνα που θα τα αφόπλιζαν. Αν είχαν αυτές, σαν επιλογές.