Θα το πούμε ευθύς εξαρχής: καμιά ουσιαστική σύγκρουση δεν υπάρχει ανάμεσα στη δεύτερη συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου και τους ιμπεριαλιστές δανειστές επί του Ασφαλιστικού. Ολα είναι συμφωνημένα και απλά παίζεται το γνωστό παιχνίδι του μουτζούρη.
Δηλαδή, πριν στείλει στη Βουλή για ψήφιση το ΚΡΥΦΟ νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό, η συγκυβέρνηση προσπαθεί να πετάξει τον μουτζούρη στα χέρια του ΔΝΤ. Δηλαδή, να εμφανιστεί για μια ακόμη φορά σαν η κυβέρνηση που έδωσε μάχη μέχρις εσχάτων για τα ασφαλιστικά δικαιώματα του ελληνικού λαού και αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει προκειμένου να αποφύγει τα χειρότερα (για τον ελληνικό λαό πάντοτε).
Τηρουμένων των αναλογιών, επαναλαμβάνεται το παιχνίδι που παίχτηκε το εφτάμηνο της πρώτης συγκυβέρνησης των Τσιπροκαμμένων. Τότε που υποτίθεται ότι διαπραγματεύονταν σκληρά με τους δανειστές, ενώ στην πραγματικότητα «διαπραγματεύονταν» με τον ελληνικό λαό, που τους είχε ψηφίσει δίνοντας πίστη στις κάλπικες υποσχέσεις τους.
Την κατάληξη τη θυμόμαστε όλοι: έκαναν τη μια κωλοτούμπα μετά την άλλη και στο τέλος έστησαν το colpo grosso του δημοψηφίσματος. Την ίδια στιγμή που καλούσαν τον ελληνικό λαό να ψηφίσει Οχι, ο ίδιος ο Τσίπρας έστελνε στους δανειστές την περιβόητη πρόταση των 13 σελίδων, η οποία δεν ήταν παρά μια συνοπτική παρουσίαση του Μνημόνιου-3, που στη συνέχεια υπέγραψαν. Κι αφού την ίδια κιόλας τη νύχτα του δημοψηφίσματος μετέτρεψαν το Οχι σε Ναι, έπαιξαν το φινάλε του θεάτρου, με τον ίδιο τον Τσίπρα στη σκηνή.
Το Μνημόνιο-3 προβλέπει δύο πράγματα για το Ασφαλιστικό. Πρώτο, τη διαμόρφωση ενός συστήματος σκληρά κεφαλαιοποιητικού, που θα προσφέρει συντάξεις-φιλοδωρήματα. Δεύτερο, τη μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης κατά περίπου 2,25 δισ. ευρώ τη διετία 2015-16.
Το σχέδιο Κατρούγκαλου υλοποιεί τον πρώτο στόχο, μειώνοντας τις λεγόμενες ανταποδοτικές συντάξεις στο ύψος άθλιων προνοιακών επιδομάτων. Κρατάει κρυφή την πραγματική διαδικασία χορήγησης της λεγόμενης εθνικής σύνταξης, που θα εξαρτάται κι αυτή από τα έτη ασφάλισης. Κυρίως, όμως, κρατάει κρυφό ολόκληρο το δεύτερο σκέλος της συμφωνίας, που αφορά το πετσόκομμα των συντάξεων που έχουν ήδη χορηγηθεί και αυτών που εκκρεμεί στις υπηρεσίες των Ταμείων ο ακριβής υπολογισμός τους.
Από το ΕΚΑΣ και τις πρόωρες συντάξεις θα εξασφαλίσουν περίπου 315 εκατ. ευρώ. Αρα, η συνταξιοδοτική δαπάνη πρέπει να μειωθεί το 2016 κατά περίπου 1,8 δισ. ευρώ. Αυτά δεν εξασφαλίζονται χωρίς πετσόκομμα των τωρινών (και όχι των μελλοντικών) συντάξεων. Κι αυτό το ξέρουν πολύ καλά στο επιτελείο της κυβέρνησης. Το έχουν κουβεντιάσει με την τρόικα, ενδεχομένως και στις τεχνικές λεπτομέρειες.
Πρέπει, όμως, καθαρά για λόγους εσωτερικής προπαγάνδας, τον μουτζούρη να τον πάρει η τρόικα και ιδιαίτερα το ΔΝΤ. Να φανεί ότι η κυβέρνηση δεν ήθελε, αλλά αναγκάστηκε να υποκύψει. Δεν ξέρουμε αν το ΔΝΤ θα δεχτεί να πάρει τον μουτζούρη, όμως αυτό δεν έχει καμιά σημασία. Σημασία έχει αυτό που θα συμβεί στις συντάξεις, τωρινές και μελλοντικές.
Γι' αυτό και ο αγώνας πρέπει να έχει ως στόχο ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ το αντιασφαλιστικό έκτρωμα. Οχι παζάρια και «συμβιβαστικές» προτάσεις, αλλά κάθετη, ανυποχώρητη και μαχητική άρνηση.
ΚΟΝΤΡΑ-ΕΞΕΓΕΡΣΗ