Διάβασα κάτι σήμερα στο ίντερνετ:
« -Μπαμπά τι είναι θρασος;
-Είναι κάποιος να ψηφίζει 40 χρόνια ΝΔ-ΠΑΣΟΚ & να προσπαθεί να σε πείσει ότι για όλα φταίει μόνο ο 1 χρόνος ΣΥΡΙΖΑ.»
Θέλω και εγώ από αυτό που πίνετε.
Αυτό είναι θράσος;
Τι θα ‘λεγες για εκείνον που πήρε το ΟΧΙ ενός δημοψηφίσματος και το μετέτρεψε σε ΝΑΙ;
Αν και στην Ελληνοφρένεια -και πάλι να είναι καλά τα παιδιά- το ερμήνευσαν ως εξής: ότι με την κωλοτούμπα του Ιουλίου έκαναν ευτυχισμένους όλους τους ‘Ελληνες· και εκείνους που ψήφισαν ΟΧΙ και εκείνους που ψήφισαν ΝΑΙ.
Χιούμορ γιατί αλλιώς δεν παλεύεται.
Πάντως, θα σου πω τι είναι το θράσος, ηλίθιε.
Θράσος είναι να κάνεις όλα όσα έκαναν οι προηγούμενοι και να το παίζεις διαφορετικός.
Θράσος είναι, προκειμένου να μην γίνεις αριστερή παρένθεση, να γίνεσαι δεξιά παράγραφος.
Θράσος είναι να υπογράφεις το τρίτο μνημόνιο, ενώ μέχρι τον Ιούλιο ισχυριζόσουν ότι δεν θα το έκανες.
Θράσος είναι να καταργείς την επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους.
Θράσος είναι να ιδιωτικοποιείς/χαρίζεις 14 κερδοφόρα αεροδρόμια και τον ΟΛΠ, ενώ πρωτοστατούσες κάποτε στις διαμαρτυρίες υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα τους.
Θράσος είναι να τριγυρνάς στα χρεοκοπημένα κανάλια των ολιγαρχών και να φωνάζεις ότι θα τους τσακίσεις.
Θράσος είναι να λες «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» και μόνο την προηγούμενη βδομάδα να έχουν γίνει πάνω από 70 πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας (καθίστε να περιμένετε πότε θα έρθουν για το δικό σας οι υπόλοιποι).
Θράσος είναι να σε αποκαλεί ο υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας «ηλίθιο» και εσύ να το παρουσιάζεις ως φιλοφρόνηση.
Θράσος είναι να πηγαίνεις στην Καισαριανή στο μνημείο πεσόντων και να υπογράφεις λίγους μήνες μετά το Μνημόνιο ΙΙΙ.
Θράσος είναι να επιδικάζει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποζημίωση υπέρ του δημοσίου και κατά της Ελληνικός Χρυσός και να κάνεις ένσταση κατά της απόφασης γιατί θα χαλάσει η «επένδυση».
Θράσος είναι να βγαίνει η κυβερνητική εκπρόσωπος και να απειλεί ότι αν δεν περάσει αυτό το ασφαλιστικό σχέδιο, θα γίνουν περικοπές στις συντάξεις.
Θράσος είναι να υπόσχεσαι ότι δεν θα κοπούν οι συντάξεις -μην πω για την 13η σύνταξη- και να προετοιμάζεις το νέο ασφαλιστικό, αρχής γενομένης με περικοπές στις συντάξεις.
Θράσος είναι να συγκυβερνείς με φασίστες και να ζητάς την συνεργασία του κάθε λεβεντομαλάκα και του Κούλη.
Θράσος είναι να βγαίνεις στη Βουλή και να λες στην αντιπολίτευση «δηλαδή εσείς ποιους παριστάνετε σήμερα, τους αντιμνημονιακούς;».
Θράσος είναι να υπόσχεσαι ισοδύναμα μέτρα που θα αναχαιτίσουν το μνημόνιο, όταν το μνημόνιο, σύμφωνα με τις αισιόδοξες προβλέψεις, θα φέρει νέα ύφεση 5-7 δις ανά έτος.
Θράσος είναι να μην περνάει η διάταξη για τα ΜΜΕ, λόγω τυπογραφικού «λάθους».
Θράσος είναι ενώ δεν σε πειράζει ολόκληρο μνημόνιο, παράλληλα να μην έχεις αγγίξει εδώ και ένα χρόνο τους εφοπλιστές, που ακόμα και το μνημόνιο προβλέπει να τους πειράξεις (δηλαδή μόνο εκεί αντιμνημονιακοί).
Θράσος είναι να θάβεις την λίστα Λαγκάρντ στο από κάτω συρτάρι από εκείνο που την έθαψε ο Βενιζέλος.
Θράσος είναι να μιλάς για αντίσταση όταν κάθε μέρα σε γονατίζει ο Σόιμπλε.
Θράσος είναι να αυτοαποκαλείσαι «Αριστερά».
(ακολουθεί ελαφρώς παραλλαγμένος διάλογος από το Μάθε Παιδί μου Γράμματα)
– Όταν ήμουν στο Λονδίνο και αναζητούσα τι τομέα θα διαλέξω, η Κυβέρνηση εξήγγειλε νέα μέτρα για την αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου. Βέβαια, εκείνο τον καιρό ένας μεγαλοβιομήχανος έλεγε ότι ο ορυκτός μας πλούτος είναι προίκα της καθυστερημένης Ελλάδας για το γάμο της με την προηγμένη Ευρώπη. Αυτό εγώ τότε δεν το έλαβα υπόψη. Γιατί σκέφτηκα και είπα: «Τι πάει να κάνει αυτός, πάει να τα βάλει με το κράτος;» Πού να ξέρω όμως ότι κράτος στην ουσία είναι αυτός! Όχι μόνο τον ορυκτό μας πλούτο δώσαμε προίκα στην ΕΕ, κυρίως στην ΕΕ, αλλά όλη την Ελλάδα! Πού να φανταστώ εγώ, όταν σπούδαζα επιστήμονας, ότι θα γινόμουνα μία προίκα. Όλη η Παιδεία έχει γίνει μία προίκα! Τι τα θες, φίλε μου, η ουσία είναι ότι αυτοί ΔΕΝ είναι αριστεροί.
– Τι ‘ναι αυτά που λες γιε μου;
– Δυστυχώς, από ‘κει ξεκινάει το κακό πατέρα.
– Μα.. αυτά τα λένε οι κομμουνισταί.
– Όλος ο κόσμος τα λέει.
– Και από πότε έπαψαν να είναι αριστεροί;
– Ω, τι θράσος μπαμπά. Και πότε ήτανε;
– Παιδί μου…
Με εκτίμηση
Άρης
pitsirikos.net