Πολλοί, σχεδόν όλοι, έχουν βιαστεί να προεξοφλήσουν ότι ο Κυριάκος θα χορέψει τον Τσίπρα στο ταψί. Περίπου περιγράφουν τον Αλέξη να έχει βάλει ήδη τη γάτα του να κλαίει από στεναχώρια που έχασε ο Βαγγέλας και δεν θα πιουν καφέ στην Κουμουνδούρου. Ο Φλαμπουράρης να τα έχει κάνει πάνω του, ο Δραγασάκης να τραβάει τις κοτσίδες του που δεν θα γίνει πρωθυπουργός σε οικουμενική και ο Παππάς να χτυπάει το κεφάλι του που τον πρόλαβε ο Σακελλαρίδης και δεν του πάει καρδιά να αφήσει τώρα τον Τσίπρα ολομόναχο και να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.
Οι ράφτρες του πρωθυπουργικού κοστουμιού συνωστίζονται στη Συγγρού και στη ΝΔ νομίζεις ότι βρίσκονται ήδη πάνω από το τηλέφωνο για να παραγγείλουν πανάκριβο κόκκινο χαλί για να στρώσουν στους δρόμους της Αθήνας προκειμένου ο Μητσοτάκης να οδεύσει μετά βαΐων και κλάδων στο Μαξίμου τον άλλο μήνα.
Παιδιά ψυχραιμία.
Όλα τα παραπάνω στηρίζονται στο σενάριο ότι ο Τσίπρας και οι συν αυτώ επειδή σαλιαρίζουν με τον κάτοικο Ραφήνας Κ. Καραμανλή μαζί με τον κολαούζο τους τον Πάκη, ψήφισαν Βαγγέλη και τώρα που βγήκε ο Κυριάκος κλαίνε. Αν νομίζουν ότι ο Τσίπρας έχει φτιάξει τα πλάνα του για το από εδώ και πέρα πάνω στο plan A που προϋπέθετε προεδρία της ΝΔ υπό τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, πλανώνται πλάνην οικτράν.
Το Μαξίμου φαίνεται να διαθέτει και plan Β. Αν και οι πληροφορίες λένε ότι ακόμα ψάχνει να δει πως θα το παίξει από εδώ και πέρα και πως θα αντιμετωπίσει τον Κυριάκο τα πρώτα δείγματα είναι σαφή. Προσπαθούν να νεκραναστήσουν το δίπολο ΣΥΡΙΖΑ-νεοφιλελευθερισμός για να πουν οι Συριζαίοι ότι παρά το μνημόνιο που και οι ίδιοι εφαρμόζουν, απέναντί τους έχουν ένα πιο ανάλγητο αντίπαλο και δεν είναι και το πιο δύσκολο πράγμα για να το περάσουν στην κοινωνία.
Απέναντι σ’ αυτό τι αντιτάσσει η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη; Ακόμα είναι νωρίς για κρίσεις. Η αντιπολιτευτική γραμμή θα κριθεί σε εύλογο χρονικό διάστημα. Όμως γελιέται όποιος νομίζει ότι αν η ΝΔ πάψει να είναι ρεμπέτ ασκέρι και κάνει πραγματική αντιπολίτευση και σε υψηλούς τόνους, ο Τσίπρας θα πέσει φθειρόμενος σαν όλα τα πράγματα να ακολουθούν μια γραμμική πορεία με προδιαγεγραμμένο τέλος.
Αν μέχρι σήμερα τα δείγματα γραφής του ΣΥΡΙΖΑ έβγαζαν μάτι ότι δεν είναι τίποτα άλλο από μια κόπια του ΠΑΣΟΚ που στόχο έχει την άλωση του κράτους για την παραμονή στην καρέκλα της εξουσίας, τι μήνυμα στέλνει το γεγονός ότι όλα τα ορφανά του Σημίτη και οι διάφοροι νεοταξίτες που κατά τεκμήριο αποτελούν και τα πιο μισητά πρόσωπα στην κοινωνία έχουν σπεύσει με το καλημέρα να χαιρετίσουν τη νίκη του Κυριάκου και να δείξουν ότι περιμένουν ένα νεύμα για να τρέξουν στη ΝΔ; Νομίζει κανείς ότι έτσι θα αφαιρεί δυνάμεις από τον Τσίπρα ή θα του δίνει πλεονεκτήματα και κοινό για να κερδίζει από μια πόλωση με τη ΝΔ του Κυριάκου που θα έχει και ολίγον από πράσινο εκσυγχρονισμό;
Η προσπάθεια συσπείρωσης των δυνάμεων του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα είναι εύλογη αλλά τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Ο Τσίπρας έχει κάνει την κωλοτούμπα και το θέμα δεν είναι ότι είναι αντιευρωπαϊστής, αλλά ντεμέκ μνημονιακός, που εφαρμόζει το χειρότερο μνημόνιο αλλά ταυτόχρονα το παίζει και αντιμνημονιακός και έχει λανσάρει ένα νέο μοντέλο τον «ακτιβισμό της εξουσίας». Τουλάχιστον με αυτό το προσωπείο εμφανίζεται στην κοινωνία, έστω στα λόγια.
Όταν λοιπόν εμφανίζεται η νίκη του Κυριάκου και η ΝΔ ως χωνευτήρι για κάθε καρυδιάς καρύδι με μόνο κριτήριο μια ρεβάνς από τον Τσίπρα, νομίζει κανείς ότι δεν διαθέτει ακόμα χώρο και τρόπο ο Τσίπρας να την παρουσιάζει ως αναζήτηση από τους ηττημένους του ΝΑΙ μιας ρεβάνς από την κοινωνία; Όποιος διαβάσει προσεκτικά και χωρίς παρωπίδες το τι συνέβη στο δημοψήφισμα και πως απάντησε η κοινωνία στα διλήμματα που της τέθηκαν θα βρει και τη σωστή απάντηση. Το 62-38 ως φωτογραφία των κοινωνικών διεργασιών δεν είναι τόσο μικρό για να το προσπερνάει κανείς.
Είναι εντελώς σχηματική η προσέγγιση που θέλει την αποτυχία του Τσίπρα να οδηγεί αυτόματα την κοινωνία σε στροφή σε πιο αυθεντικές μνημονιακές εκφράσεις. Τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Θα πρέπει να διαβάζουν πιο προσεκτικά όλοι τις δημοσκοπήσεις, έστω αυτές τις αναξιόπιστες δημοσκοπήσεις, που λένε σε γενικές γραμμές ότι ο κόσμος ενώ θέλει το ευρώ, με τα ίδια συντριπτικά ποσοστά δηλώνει πως δεν έχει εμπιστοσύνη στην ΕΕ.
Αν λοιπόν πολωθεί το πράγμα στο «Αλέξης ή Κυριάκος» μέσα σ’ αυτό το κλίμα είναι δεδομένο ότι ο Μητσοτάκης έχει το πλεονέκτημα; Καθόλου δεδομένο δεν είναι. Ειδικά δε όταν σε συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης, η νίκη Μητσοτάκη στη ΝΔ κάνει να τρίβουν από ικανοποίηση τα χέρια τους ποταμόψυχα στελέχη που έλεγαν ούτε λίγο ούτε πολύ ότι οι φτωχοί είναι βλάκες και δεν ξέρουν τι ψηφίζουν.
Όπως και να έχει το πράγμα τα πάντα είναι συγκριτικά σ’ αυτή τη ζωή και τίποτα δεν είναι απόλυτο. Ας μη βιαστούν όλοι να προδικάσουν ότι ο Τσίπρας είναι από τους ανθρώπους που θα τα παρατήσουν και θα το βάλουν στα πόδια. Έφαγε Αλαβάνο, Κουβέλη και την ψυχή του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν ο Λαφαζάνης και κράτησε το μαγαζί για να το παίζει ηγέτης. Χρειάζεται πολύ δουλειά για να πείσεις, γιατί όπως έχουμε ξαναγράψει ο Τσίπρας έχει κάνει μια κίνηση που μπορεί να αποδειχτεί και ΜΑΤ. Διαθέτει ακόμα την πρωτοβουλία των κινήσεων και παρά την ανερμάτιστη πολιτική του έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις να πάρει στο γκρεμό μαζί του όλο το πολιτικό σύστημα με τις 251 ψήφους του τρίτου μνημονίου το καλοκαίρι.
Είναι άλλο πράγμα η νίκη στο εσωτερικό της ΝΔ στην οποία ενεπλάκησαν 300-400 χιλιάδες άνθρωποι, και είναι άλλο πράγμα η νίκη στην κοινωνία. Εκεί τα πράγματα είναι διαφορετικά…
antinews.gr