Δεν αμφιβάλλω για τις προθέσεις της κυβέρνησης να αποκαταστήσει την κοινωνική δικαιοσύνη. Ούτε κατακρίνω την προσπάθεια διαχείρισης μια κατάστασης που δεν ταιριάζει στο ιδεολογικό οπλοστάσιο αριστερών.Φοβάμαι όμως πάρα πολύ με το νέο αφήγημα αυτής της κυβέρνησης
του Ηλία Καραβόλια
Η ρητορική του διαχωρισμού σε πλούσιους και φτωχούς, η προσπάθεια δήθεν να αποκτήσει ταξική συνείδηση ο άνεργος ή ο χαμηλόμισθος εργαζόμενος, είναι εξόχως επικίνδυνα πειράματα. Η ελληνική κοινωνία διαιρείται ξανά στους έχοντες και στους κατέχοντες πλούτο και εισόδημα.
Οι λόγοι του πρωθυπουργού και η ρητορική υπουργών και βουλευτών στα κανάλια, δείχνουν το υλικό της μετάλλαξης: Ο ΣΥΡΙΖΑ από φορέας ελπίδας έγινε φορέας διαχείρισης. Από Κόμμα έγινε Κράτος. Από ριζοσπαστική αριστερά προσπαθεί να ενδυθεί τον μανδύα της σοσιαλδημοκρατίας.
Η επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης σχετίζεται άμεσα με το νέο αφήγημα που ξεκινάει από τον λαϊκισμό και φθάνει στα όρια της νεφελώδους κοινωνικής πολιτικής. Η αισιοδοξία της βούλησης περνάει μέσα από τον ισχυρό τακτικισμό. Το ιδεολογικό οπλοστάσιο του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να σκοτώσει το σύστημα και την μανιακή χρηματοπιστωτική πραγματικότητα.
Ο Τσίπρας μετασχηματίσθηκε στον πραγματογνώμονα της κοινωνίας. Στον άνθρωπο εκείνο που "μπορεί" να ονομάσει το 'κακό' δηλαδή τον πλούτο. Αυτό το κακό δεν είχε όνομα στα τελευταία πέντε χρόνια. Και επειδή δεν είχε όνομα ο Τσίπρας το βάφτισε και το χειρίζεται αποτελεσματικά προς το συμφέρον του.
Η χώρα θα μετασχηματιστεί σε κοινωνία σιωπηλών. Σε κοινωνία που θα σιχαθεί την πολιτική, όχι μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ. Για αυτό και δεν καρπώνονται τα κόμματα της αντιπολίτευσης τις απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ. Έχασε 350,000 ψήφους από τον Ιανουάριο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2015 και η ΝΔ αντί να αυξήσει τα ποσοστά της έχασε και αυτή 250,000 ψηφοφόρους.
Και μόλις κοπάσει ο ενθουσιασμός της αλλαγής ηγεσίας, θα αναρωτιούνται στην ΝΔ πώς με τόσα δεινά αντέχει η κυβέρνηση και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ που μάζεψε ψήφους χωρίς να πολιτικοποιήσει συνειδήσεις. Σε έναν ιδιόμορφο πολιτικό βολονταρισμό στηρίχθηκε η ομαδική φαντασίωση της εφόδου στα ανύπαρκτα ανάκτορα. Η δε διχαστική ρητορική σε συνδυασμό αφύπνισης των εθνικών αντανακλαστικών εξηγούν την συγκυβέρνηση με του ΑΝΕΛ.
Όπως γράφει Δ.Σωτηρόπουλος στην Καθημερινή (παρουσιάζοντας το βιβλίο του Γάλλου Cas Mudde ΣΥΡΙΖΑ- Η διάψευση της Λαϊκιστικής Υπόσχεσης) ο Τσίπρας συνομιλώντας με τον Κλίντον αναφέρθηκε στο θέμα των επενδύσεων στην χώρα μας και επικαλέστηκε ως ελκυστικό επιχείρημα ότι είμαστε η πατρίδα της... Δημοκρατίας !
Η απόσβεση και η ζημία των επενδυτών δεν εξαρτώνται από τον πολιτισμό και την ιστορία μιας χώρας αλλά από την διαδικασία προσαρμογής στην γραφειοκρατία και την υψηλή φορολογία.
Ο ριζοσπάστης αριστερός πιστεύει ότι δικαιούται να προσπαθεί για έναν άλλο κόσμο που είναι 'εφικτός'.
Και ο κόσμος στο μυαλό του πρωθυπουργού είναι διαιρεμένος σε φτωχούς και πλούσιος, σε μια κατάσταση επιβαλλόμενης αναδιανομής πλούτου δια μέσου της φορολογίας.
Σε εποχή κρίσης, η άδεια τσέπη των πολιτών, τα χρέη τους και η ανασφάλεια τους, μπορεί να οδηγήσουν σε ταξικό μίσος.
- ''Δεν πλήρωνες εισφορές σε δημόσιους υπαλλήλους και πήρες εφάπαξ και καλή σύνταξη ενώ εγώ ως ελεύθερος επαγγελματίας με υπέρογκες εισφορές βλέπω μείωση 30% σε αυτά που δικαιούμαι με τον μόχθο μου''
- ''Δεν σας νοιάζουν τα capital controsl γιατί έχετε καταθέσεις στην Ελβετία και μάλιστα δεν τις δηλώσατε και δεν φορολογήθηκαν''
Ο εμφύλιος της βιοπολιτικής είναι πιο ισχυρός από τον ιδεολογικό εμφύλιο. Από το δίπολο Δεξιάς και Αριστεράς περνάμε στο δίπολο φτώχειας και πλούτου. Και αυτό θέλει να το ακούει δυστυχώς ο νεοέλληνας...