Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αναλαμβάνει την ηγεσία της ΝΔ και να αναμένονται οι πρώτες ουσιώδεις διαρθρωτικού χαρακτήρα πολιτικές αποφάσεις του, χωρίς να εξαλειφθεί ο σκεπτικισμός για τις προθέσεις του, εκτός των ευχολογικών προβλέψεων και των πρώτων πομφολυγωδών εντυπώσεων, με διαφαινόμενες τις "καραμπόλες" στο "σαμποδρόμιο" του πολιτικού καρναβαλισμού, εξαιτίας των εξελίξεων στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τα πολιτικά ψέματα κρύβουν πάντα "αλήθειες".
Τα "μηνύματα" των πολιτών, όσο κι αν είναι ισχνά και δεν συνοδεύονται από αντιδράσεις που συνήθως 'συνθλίβουν" ανερμάτιστες πολιτικές, δεν επιδέχονται παρερμηνείας και δεν πρέπει να αποτελούν το κύριο συστατικό για κομματικά "μαγειρέματα".
Με την εκτρωματική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να προσμετρά απλώς τις τάσεις της κοινωνίας με βάση αριθμητικά δεδομένα, παραμένοντας δέσμια αγκυλώσεων της αριστεροθολοκουλτούρας και των κενόλογων προεκλογικών υποσχέσεων, περιχαρακωμένη από νοοτροπίες του παρελθόντος, οι εξελίξεις σε πολιτικό επίπεδο είναι έξω και πάνω από την ενεργή κοινωνική συνείδηση.
Γιατί η κοινωνική συνείδηση επί της ουσίας πάντα απορρίπτει την "ετικέτα" του κοινωνικού μετασχηματισμού σε μακροπρόθεσμη βάση. Η υφιστάμενη αθλία οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα,εξάλλου, επιτάσσει την άμεση λήψη αποφάσεων και εφαρμογή πολιτικών, που αφορούν ένα ευρύ φάσμα δυσεπίλυτων προβλημάτων,που δεν έχουν να κάνουν μόνο με την "αξιολόγηση" από τους δανειστές του προγράμματος, αλλά και με προβλήματα εθνικής προτεραιότητας.
Η προσφυγή σε επικοινωνιακά τεχνάσματα τόσο της κυβέρνησης,όσο και της αντιπολίτευσης, αλλά κυρίως της κυβέρνησης, όταν η χώρα είναι "βυθισμένη" σ'αυτή την πολύπλευρη κρίση, εκτός από διαστροφή της δημοκρατίας, είναι ταυτόχρονα πτώση από την ίδια την ιδέα της δημοκρατίας.
Είναι η αυτοσυνειδησία της ελευθερίας όταν ξεπέσει στο πρακτικό.Η εθνική αυτοσυνειδησία είναι σημάδι της philosophia perennis (της αιώνιας φιλοσοφίας) στον κόσμο. Είναι το αιώνιο στην αληθινή υπόσταση του κράτους. και βέβαια,η παραπληροφόρηση μ' όλα τα μέσα που διαθέτουν τα κυβερνητικά και κομματικά γραφεία "ισορροπείται" με την εθιστική επιθυμία του Ελληνα για...δημοκρατικό διάλογο και...δημόσια διαβούλευση!
Τι διαπιστώνουμε τα τελευταία χρόνια; Τη διαπόμπευση του διαλόγου και της διαβούλευσης! Το βιώνουμε και με το επίμαχο θέμα του ασφαλιστικού...Τι συμβαίνει συνήθως; Η εκάστοτε κυβέρνηση 'σέβεται" τη μη σύμφωνη γνώμη των πολιτών και δεν κάνει τίποτα ή 'εκμεταλλεύεται" τη μόνιμη σύγχυση και τον κοινωνικό φόβο και κάνει πολλά σε βάρος τους, οδηγώντας τους πιο πολύ στην ατραπό της ανασφάλειας και της αγωνίας.
Ολα εντάσσονται στον "αγώνα" της επιβολής της ασάφειας,ώστε κανένας να μην ξέρει τι λέει και κανένας να μην ξέρει τι ακούει. Ετσι, παρατηρούμε ανισόρροπες πολιτικές αντιδράσεις ή λεκτικές υπερβάσεις, που έχουν "καρναβαλιστικό περιεχόμενο", όπως η νωπή παρότρυνση του υπουργού Εργασίας να ...αντιδράσουν οι πολίτες για το ασφαλιστικό, το οποίο ο ίδιος προτείνει για να ψηφιστεί στη Βουλή των εν πολλοίς αβούλευτων...
Από τη γλωσσική επιχείρηση ασάφειας και πολιτικής ανισορροπίας περνάει το "μήνυμα" ότι δεν μπορείς να έχεις πολιτική σκέψη και άποψη. Λαθραία υποκλοπή συνειδήσεων, θα το λέγαμε.
Ετσι μας κοροιδεύουν και υφαρπάζουν την ψήφο μας. Ετσι μας εμπλέκουν στα μικροπολιτικά παιχνίδια και μας απομακρύνουν από το μέτρο του εφικτού, που είναι η πολιτική. Ετσι πληρώνουμε το βαρύ τίμημα του αποπροσανατολισμού μας, με την εντύπωση συχνά ότι "συμμετέχουμε" ή και "διαμορφώνουμε" τις εξελίξεις.
Και γινόμαστε θεατές γελοίων πολιτικών καταστάσεων. Με προβλέψεις ευχολογικές για έξοδο από την κρίση. Προβλέψεις με ημερομηνία λήξης, καθώς πετιούνται στους δαιδαλώδεις δρόμους του κοινωνικού υποσυνείδητου σαν τα πολύχρωμα σκουπίδια των "εορτασττκών ημερών" στα ρυπαρά πεζοδρόμια των πόλεων, αφού εκπληρώσουν τον ίδιο περίπου ρόλο: Να δώσουν απατηλές ελπίδες, να διασκεδάσουν γυμνούς και μασκαρεμένους φόβους, επιχειρώντας ανεπιτυχώς να θάψουν την εσωτερική δυσαρέσκεια που επιμένει και επιμένει...
Αυτό συμβαίνει κατά κόρον. Αυτή είναι η "αλήθεια" που κρύβουν τα πολιτικά ψέματα και οι συμβατικές αντιδράσεις των πολιτικών της αθλιότητας μας. Και μη ξεχνάμε ότι συνήθως ένα ψέμα είναι η σκιά κάποιας αλήθειας που δεν μας αρέσει...