Όσοι παρακολουθούν προσεκτικά τις δημοσκοπήσεις παρατηρούν ένα πράγμα. Ότι μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, δημοσκοπήσεις δημοσιεύονται σπανίως...
Αυτό ασφαλώς δεν σημαίνει ότι σταμάτησαν να πραγματοποιούνται δημοσκοπήσεις. Το αντίθετο. Δημοσκοπήσεις γίνονται και μάλιστα συνεχώς.
Αυτό που πραγματικά συμβαίνει, είναι ότι δημοσκοπήσεις συνήθως δημοσιοποιούνται όταν “συμφέρουν” αυτόν που τις παρήγγειλε. Και όταν δημοσιοποιούνται, συνήθως περιλαμβάνουν εκείνα τα ευρήματα που κρίνονται ως τα λιγότερο επώδυνα για τον “εντολέα”. Αυτή την περίοδο χρήματα δεν υπάρχουν. Και ως εκ τούτου, ο μόνος που “έχει” να σπαταλήσει χρήματα για δημοσκοπήσεις, είναι η κυβέρνηση. Σάμπως δικά της είναι;
Γι’ αυτό και δεν βλέπετε δημοσκοπήσεις. Πού οι παλιές καλές εποχές του Φλεβάρη του 2015, που ανά εβδομάδα, όλες οι εταιρίες μας βομβάρδιζαν με το πόσο δημοφιλής είναι ο κ. Τσίπρας και πόσο καλή είναι η κυβέρνησή του; Ποιος μπορεί να ξεχάσει το “καθεστωτικό” 50% που φερόταν να προτιμά τότε τον κ. Τσίπρα για πρωθυπουργό του και να θεωρεί τον κ. Βαρουφάκη ως τον πιο “επιτυχημένο” Υπουργό Οικονομικών”; Αυτές οι εποχές όμως πέρασαν ανεπιστρεπτί...
Πλέον η κλεψύδρα έχει γυρίσει αντίστροφα για τον κ. Τσίπρα. Η κυβέρνησή του μετρά μόλις τρεις μήνες ζωής και ενώ θα έπρεπε να βρίσκεται στα φόρτε της, η φθορά που παρουσιάζει θυμίζει κυβέρνηση που βρίσκεται ήδη σε αποδρομή μετά από οκταετή διακυβέρνηση.
Η ανάλυση των τελευταίων δημοσκοπήσεων περιλαμβάνει πέντε βασικά συμπεράσματα:
- Οι δημοσκόποι δίνουν μεγάλη σημασία στον λεγόμενο δείκτη αισιοδοξίας. Δηλαδή αν ο πολίτης αισθάνεται ότι τα πράγματα πάνε καλύτερα για τον ίδιο και τη χώρα ή αν ελπίζει ότι θα πάνε στο μέλλον καλύτερα. Ο δείκτης αυτός, δυστυχώς για τον κ. Τσίπρα, είναι καταστροφικός! Είναι χειρότερος ακόμα και από την περίοδο λίγο πριν την πτώση του κ. Παπανδρέου. Και είμαστε μόλις στην αρχή: Γιατί ούτε οι αγρότες έχουν αισθανθεί την φορολογία που τους έρχεται, ούτε οι συνταξιούχοι βίωσαν το κόψιμο του ΕΚΑΣ, ούτε οι ελεύθεροι επαγγελματίες προκατέβαλαν 100% του φόρου τους. Όταν αυτός ο δείκτης επιβαρύνεται τόσο πολύ και προσεγγίζει τα επίπεδα που βρίσκεται σήμερα, τότε σημαίνει ότι η κοινωνία βρίσκεται λίγο πριν τα πρόθυρα της “έκρηξης”.
- Ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται πλέον ως αναποτελεσματικότερος πρωθυπουργός συγκρινόμενος με τον κ. Σαμαρά. Τα ευρήματα παρουσιάζουν τον κ. Σαμαρά ως δημοφιλέστερο, με την προσωπική εικόνα του νυν πρωθυπουργού να έχει καταβαραθρωθεί. Οι πολίτες συγκρίνοντας επίσης τις δύο κυβερνήσεις, θεωρούν ότι με την κυβέρνηση Τσίπρα επιβαρύνθηκε ιδιαίτερα η προσωπική τους οικονομική κατάσταση και ακόμα περισσότερο, η γενικότερη κατάσταση της χώρας. Ποτέ στο παρελθόν δεν έχει παρουσιαστεί τόσο γρήγορα, τέτοια μεταστροφή της κοινής γνώμης, που να αναγνωρίζει προηγούμενη διακυβέρνηση ως εμφανώς καλύτερη από την παρούσα.
- Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περάσει ήδη δεύτερος, πίσω από τη Ν.Δ., στην πρόθεση ψήφου. Από ποια όμως Ν.Δ.; Από μια “ανενεργή” ακόμα Ν.Δ. που δεν ασκεί τα αντιπολιτευτικά της καθήκοντα, που ακόμα δεν έχει καν εκλέξει τον αρχηγό της. Η τελευταία δημοσιοποιημένη έρευνα της MRB παρουσιάζει τον ΣΥΡΙΖΑ να προηγείται μόλις με 0,5% της Ν.Δ. Το εύρημα αυτό είναι μόνον στατιστικό και όχι πραγματικό και προκύπτει από την λεγόμενη “αναγωγή”. Ο ΣΥΡΙΖΑ “υπο-εκπροσωπήθηκε” στο δείγμα, δηλαδή οι ερευνητές δεν βρήκαν πολίτες που να δήλωσαν ότι στις τελευταίες εκλογές ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και έτσι διαμόρφωσαν το ποσοστό του, βάσει της στάθμισης που έκαναν. Τί όμως πραγματικά σημαίνει αυτό; Ότι οι ψηφοφόροι είτε ντρέπονται να δηλώσουν ότι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ή ακόμα χειρότερα έχουν ήδη διαγράψει από τη μνήμη τους ότι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Όταν συμβαίνει αυτό, συνήθως η κατάρρευση που επέρχεται, είναι ταχύτατη.
- Ο κ. Τσίπρας και η δημόσια εικόνα τους έχουν πιθανότητα ανάκαμψης; Κατά την άποψή μας καμία! Ο κ. Τσίπρας επένδυσε στο θυμικό του ψηφοφόρου για να γίνει Πρωθυπουργός. Επένδυσε στην “επαναστατικότητά” του και στο ψέμα, υποσχόμενος κατάργηση του Μνημονίου, σύγκρουση με την Ευρώπη, 13 συντάξεις για όλους, σεισάχθειες, καταργήσεις φόρων κλπ. Αυτό το κοινό που πέρσι τον πίστεψε και τον εκτίναξε, πλέον τον “καταριέται”. Και η στροφή του προς την “λογική”, ούτε καν κατάφερε να ακουμπήσει το “απέναντι” κοινό, εκείνο των λεγόμενων ανθρώπων της παλιάς μεσαίας τάξης, ή καλύτερα τους ψηφοφόρους του “ΝΑΙ” που εμφανίζονται απολύτως συσπειρωμένοι στα λεγόμενα “ευρωπαϊκά κόμματα”. Ως εκ τούτου, όποιον δρόμο και αν επιλέξει πλέον ο κ. Τσίπρας, είναι σχεδόν αδύνατο να πείσει οποιονδήποτε!
- Το χειρότερο όλων για τον κ. Τσίπρα, είναι ότι δεν τα πήγε πολύ άσχημα μόνον στην οικονομία, που αποτελεί βαρόμετρο για τη συμπεριφορά των ψηφοφόρων. Οι έρευνες δείχνουν ότι έχει αποτύχει σε κάθε πτυχή της διοίκησής του. Από τη δημόσια διοίκηση, έως την παιδεία, το μεταναστευτικό και τη δημόσια τάξη. Από την υγεία, έως το ασφαλιστικό, την ανεργία ή τις επενδύσεις... Σε κανέναν από τους παραπάνω τομείς δεν φαντάζει καλύτερος από την προηγούμενη κυβέρνηση. Ίσως οι περιφερειακές πολιτικές να μπορούσαν να του δώσουν βραχυπρόθεσμα μιάν ανάσα. Όμως τα δημοσκοπικά ευρήματα αποδεικνύουν ότι και σε αυτές η κυβέρνησή του παρουσιάζει πολύ άσχημη εικόνα.
Η άποψή μας είναι ότι η Ν.Δ. αμέσως μετά την ανάδειξη του νέου της προέδρου θα εμφανιστεί να προηγείται ευκρινώς του ΣΥΡΙΖΑ. Αν ο νέος της πρόεδρος καταφέρει να εμπνεύσει παραγωγικά κοινά, νεότερες ηλικίες και να προσελκύσει ψηφοφόρους, πέραν των παραδοσιακών κομματικών της ορίων, τότε η διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων θα είναι χαοτική.
Γιατί η Ν.Δ. θα φαντάζει ως η μόνη εναλλακτική απέναντι στην ήδη “απονομιμοποιημένη” κυβέρνηση Τσίπρα, συσπειρώνοντας έτσι και δυνάμεις που θα θέλουν αποκλειστικά και μόνο να τιμωρήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί πλέον το σημερινό ερώτημα, ακόμα και των φανατικότερων οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ “πες μου την εναλλακτική και εγώ μαζί σου...Μετά τον Τσίπρα, ποιος; ” θα έχει απάντηση!
Και τότε ο κ. Τσίπρας θα οδηγηθεί σε εκλογές και θα πέσει από “τα κάτω”, δηλαδή από την ίδια την κοινωνία, όπως (παλαιότερα) θα έλεγε και ο ίδιος.
liberal.gr