Η προκλητικότητα και το περισπούδαστο ύφος δεν αποτελούν φυσιογνωμικό χαρακτηριστικό κάποιου πολιτικού της αριστεράς, της δεξιάς ή του κέντρου. Είναι θέμα πολιτικού ήθους και φυσικά αγωγής την οποία συνήθως εγκαταλείπουν όσοι καταλαμβάνουν υπουργικούς θώκους. Εν ολίγοις ο τρόπος διαχείρισης της ισχύος, αποκαλύπτει τους χαρακτήρες και τον πολιτισμό όσων ασκούν εξουσία. Αυτά τα ολίγα με αφορμή το ύφος και το περιεχόμενο των δηλώσεων του κ. Κατρούγκαλου, του κ. Αποστόλου, αλλά και άλλων υπουργών που προσπαθούν να υποβαθμίσουν και εν τέλει να δυσφημήσουν τα κίνητρα των κινητοποιήσεων.
Προφανώς οι προαναφερόμενοι δεν είναι οι πρώτοι διδάξαντες μια και όλοι σχεδόν οι προκάτοχοί τους αντιδρούσαν με παρόμοιο τρόπο σε ανάλογες περιπτώσεις. Όλοι αυτοί όμως είναι οι ίδιοι που πριν από ένα χρόνο υποκινούσαν τις διαμαρτυρίες κατά των μνημονίων και των "μερκελιστών" που τις εφήρμοζαν σε βάρος του λαού. Τώρα, λοιπόν, οι ίδιοι μιλάνε για "συνταξούλες" και δικηγόρους με γραβάτες Armani και Dior που υπονομεύουν τα "φιλολαϊκά" νομοσχέδια της κυβέρνησης. Ο κ. Κατρούγκαλος και οι συν αυτώ, σ' ένα κρεσέντο λαϊκισμού, διαχωρίζουν τη κοινωνία σε ανταγωνιστικά σύνολα. Απ' τη μια οι "έντιμοι" και απ την άλλη οι "διεφθαρμένοι".
Ασφαλώς οι "Κατρούγκαλοι" δεν αποδέχονται τον χαρακτηρισμό "λαϊκιστές", υπεραμυνόμενοι των δημοκρατικών φρονημάτων τους. Και ορθώς μια και οι λαϊκιστές δεν είναι απαραίτητα αντιδημοκράτες. Είναι όμως πολέμιοι της φιλελεύθερης δημοκρατίας, των ατομικών δικαιωμάτων και του πλουραλισμού. Γι αυτό και εμφανίζονται υπερασπιστές της λαϊκής κυριαρχίας που συνήθως συνδέουν με τον κανόνα της πλειοψηφίας. Το παράδειγμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, όπως αυτό αποτυπώθηκε με την ομιλία του κ. Τσίπρα στα πρώτα γενέθλια της συγκυβέρνησης και συνεχίστηκε από του βήματος του κοινοβουλίου, επιβεβαιώνει ότι ο λαϊκισμός αποτελεί τη μισαλλόδοξη δημοκρατική απάντηση στα προβλήματα που δημιούργησε ο αντιδημοκρατικός φιλελευθερισμός.
Κι όλα αυτά στον απόηχο ενός βίντεο για το οποίο πιστεύω ότι ο κ. Τσίπρας δεν πρέπει να αισθάνεται ιδιαίτερα ευτυχής. Αλλά κι αυτό δεν είναι παρά η επιβεβαίωση ότι ο λαϊκισμός όταν αναρριχάται στην εξουσία και σταδιακά επιχειρεί να γαντζωθεί από αυτήν, δείχνει το αποκρουστικό του πρόσωπο. Διότι μπορεί η Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ να μην είναι Β. Κορέα, αλλά είναι εμφανές ότι με τις δηλώσεις των υπουργών και τις φιέστες τριτοκοσμικής αισθητικής αντίληψης η χώρα οδηγείται στην πόλωση και στο διχασμό. Εν προκειμένω η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, με ανοιχτά όλα τα μείζονα ζητήματα όπως το προσφυγικό- μεταναστευτικό και την αξιολόγηση του προγράμματος διάσωσης, καθιστά αδήριτη ανάγκη τη δημιουργία ενός μετώπου ενάντια στον λαϊκισμό. Όπως και την πολιτική συνεννόηση μεταξύ των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου, αφού ολοένα και περισσότερο αυξάνονται οι πιθανότητες να συνεργασθούν εφόσον οι εξελίξεις οδηγήσουν σε αδιέξοδο.
*O Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος
Φωτο sooc.gr
news247.gr