Ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο πολιτικό δίλημμα, ποια θα είναι πλέον η κατάλληλη τακτική για την διατήρηση όσο το δυνατόν περισσότερο της εξουσίας και την πολιτική του επιβίωση. Θα συνεχίσει να "υπηρετεί" το Μνημόνιο προστατεύοντας όσο μπορεί την εκλογική του πελατεία; Ή μήπως άλλαξε πλέον ο άνεμος;
Γιατί η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη τον αποκόπτει από την προσέγγιση και αφομοίωση ενός κρίσιμου πολιτικού χώρου. Και ανατρέπει αρκετά σενάρια και σχεδιασμούς. Χαλάει τη σούπα του Μαξίμου για άλωση του κεντρώου χώρου, για άπλωμα των πολιτικών συνόρων του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τις παρυφές της κεντροδεξιάς... Εκεί από όπου ήλπιζε ότι θα μπορούσε να "ψαρέψει" ψηφοφόρους καλύπτοντας ενδεχομένως διαρροές από τα αριστερά. Οι οποίες μέσω της κοινωνικής έντασης που επαπειλείται λόγω ασφαλιστικού και "αγροτικών" ίσως και να μην είναι καθόλου αμελητέες.
Ο συγκεκριμένος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, περισσότερο από όλους τους άλλους υποψήφιους που διεκδίκησαν την προεδρία του κόμματος, μπορεί να εκφράσει και έναν πολιτικό χώρο που απέχει αρκετά από την στροφή που είχε πραγματοποιήσει η ΝΔ προς... τα δεξιότερα. Και ας στηρίχθηκε στον δεύτερο γύρο και από τους εκφραστές της. Αυτόν του κέντρου. Τον οποίο σαφώς και δεν θα μπορούσε να προσεγγίσει αποτελεσματικά ούτε ο Απόστολος Τζιτζικώστας ούτε ο Άδωνις Γεωργιάδης. Ενώ και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είναι μία άλλη περίπτωση.
Η οποία όπως φαίνεται, μάλλον δεν ανησυχούσε ιδιαίτερα το Μαξίμου. Βεβαίως αν ανοίξουμε αυτό το θέμα, αν θυμηθούμε την προεκλογική γραμμή του μεταβατικού αρχηγού της ΝΔ για συναίνεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, την ξεκάθαρη στήριξη Καραμανλή σε Μεϊμαράκη αλλά και τα όσα έχουν γραφεί ή εννοηθεί για την άτυπη... συμμαχία του πρώην πρωθυπουργού με τον Αλέξη Τσίπρα, μπορεί να πάει πολύ μακριά η βαλίτσα. Και πολλοί μπορούν να πουν πολλά ή να υποθέσουν - εκτιμήσουν ακόμη περισσότερα. Όμως αυτή τη στιγμή δεν έχει μεγαλύτερο νόημα. Η εικόνα είναι ξεκάθαρη.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι ο... καραμπινάτος δεξιός. Αυτό άλλωστε είναι γνωστό. Είναι όμως και το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του νέου τοπίου. Και μπορεί να προσελκύσει δυνάμεις και από τον χώρο του Ποταμιού και από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά και από την πάλαι ποτέ εκσυγχρονιστική πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ. Και στελέχη - υποστηρικτές και ψηφοφόρους. Μπορεί να κάνει τη διεύρυνση κόντρα και απέναντι στη διεύρυνση που επιχειρεί από αντίθετη κατεύθυνση, ο Αλέξης Τσίπρας.
Τι θα πράξει λοιπόν τώρα ο πρωθυπουργός; Ο οποίος μπορεί να αντάλλαξε την προοπτική παραμονής του στην εξουσία με μία πολύ σκληρή συμφωνία το καλοκαίρι, μπορεί να κατάφερε να σπεκουλάρει πολιτικά και στο δημοψήφισμα αλλά και στις τελευταίες εκλογές χωρίς πολύ μεγάλα πολιτικά ρίσκα ελλείψει αντιπάλου, τώρα όμως έχει βρεθεί στην δυσχερή θέση να διαχειρίζεται και να χρεώνεται μία σφόδρα αντικοινωνική πολιτική και δυσβάσταχτες επιλογές. Με τον ζωτικό πολιτικό του χώρο αντί να διευρύνεται όπως ήλπιζε, να απειλείται με συρρίκνωση.
Βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο να αρχίσει να χάνει δυνάμεις και από αριστερά όπου ΚΚΕ και Λαφαζάνης αυξάνουν προοδευτικά την πίεση και κλιμακώνουν τις αντιδράσεις, αλλά και από τα δεξιά του μετά την επικράτηση του Κυριάκου. Και είναι δεδομένο ότι αρκετοί αριστεροί που τον πίστεψαν, δηλώνουν απογοητευμένοι, ενώ και όσοι... αστοί ξεγελάστηκαν τώρα το φυσάνε και δεν κρυώνει... Τι θα επιλέξει λοιπόν; Θα το πιει μέχρι τέλους το ποτήρι επιβεβαιώνοντας την εκτίμηση των δανειστών ότι ήταν ο καταλληλότερος άνθρωπος για να περάσει τα δύσκολα μέτρα, γι' αυτό και τον στήριξαν; Γνωρίζοντας ότι αυτό μπορεί να σημάνει και την πολιτική του απομόνωση;
Θα προσπαθήσει να επιταχύνει τα πολιτικά φλερτ με πιθανούς ενδιαφερόμενους βουλευτές από την Ένωση Κεντρώων, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι για να προλάβει να εξασφαλίσει εφεδρείες; Ακόμη και αν γνωρίζει ότι αυτό μπορεί να του στοιχίσει εσωτερικούς κραδασμούς στην ήδη εύθραυστη σημερινή κυβερνητική πλευρά; Ή θα τζογάρει πολιτικά ποντάροντας σε αποθέματα της προσωπικής του επιρροής σε κομμάτια της κοινωνίας που του εξασφάλισαν και τον περασμένο Σεπτέμβριο την εκλογική νίκη; Και αν είναι αυτή η επιλογή του πώς θα εκδηλωθεί; Με ένα νέο για παράδειγμα δημοψήφισμα για το ασφαλιστικό; Με σκληρή στάση και νέες κόκκινες γραμμές στην διαπραγμάτευση με τους εταίρους ενόψει και του μεσοπρόθεσμου; Με επιστροφή σε πιο αριστερές ρητορικές και σύγκρουση με τους δανειστές; Ακόμη και με νέες εκλογές προτού οργανωθεί ο αντίπαλος;
Θα αναλάβει ρίσκα που απέφυγε να αναλάβει το περασμένο καλοκαίρι; Και πόσο μακριά μπορεί να το φτάσει το πράγμα; Μέχρι του σημείου να διακυβευθεί εκ νέου η παραμονή της χώρας στο ευρώ; Τι θα πράξει τους επόμενους μήνες ο Αλέξης Τσίπρας; Με δεδομένο το ρίσκο ότι το πολιτικό σκηνικό μπορεί να αναδιαταχθεί και να χάσει τον έλεγχο... Ήδη άλλωστε έχει χάσει τον ύπνο του...