Με μια φωνή, ο «αριστερός Υπουργός Οικονομικών» Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο «Πρώτη Φορά Αριστερά» Πρωθυπουργός Α. Τσίπρας έδωσαν «αποστομωτική απάντηση» στον «νεοφιλελεύθερο» Κυριάκο Μητσοτάκη.
Το αριστερό ψέμα είχε την τιμητική του στο Ελληνικό Κοινοβούλιο χθες, στην προ ημερηνίας διατάξεως συζήτηση για το Ασφαλιστικό.
«Απλά ρίξτε μια ματιά στην λίστα ανταγωνιστικότητας του παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ. Θα δείτε, θα διαπιστώσετε πως οι πρώτες χώρες σε ανταγωνιστικότητα στην παγκόσμια οικονομία είναι οι χώρες με το υψηλότερο μισθολογικό και ασφαλιστικό κόστος. Οι χώρες με τα ισχυρά και ακριβά συστήματα κοινωνικής προστασίας, αυτές είναι πρώτες σε ανταγωνιστικότητα. Αντιθέτως, τελευταίες στη λίστα ανταγωνιστικότητας είναι οι χώρες εκείνες που δεν έχουν εργασιακούς νόμους, όπου υπάρχει η απόλυτη ζούγκλα του νεοφιλελευθερισμού, που αποτελεί την ιδεολογία σας, κύριε Μητσοτάκη…»
Τόσο ο Πρωθυπουργός όσο και ο Υπουργός Οικονομικών χρησιμοποίησαν το ίδιο ψευδεπίγραφο αποπροσανατολιστικό και αβάσιμο επιχείρημα, χωρίς να κοκκινίζουν από ντροπή. Χωρίς να χαμηλώσουν το βλέμμα από συστολή, απευθυνόμενοι σε ταλαιπωρημένους, δυστυχείς πολίτες που πληρώνουν τους υψηλότερους φόρους στην Ευρώπη χωρίς το ελάχιστο αντίκρισμα σε κοινωνική προστασία και ωφέλεια.
Η διαπίστωση είναι σωστή. Πραγματικά, οι χώρες που είναι πρώτες σε οικονομική ανταγωνιστικότητα, διαθέτουν το πιο αναπτυγμένο, δαπανηρό αλλά και αποτελεσματικό σύστημα κοινωνικής προστασίας.
Το συμπέρασμα είναι λάθος:
Δεν διανέμεις πλούτο στην κοινωνία προτού τον δημιουργήσεις, κύριε Τσακαλώτο.
Πρώτα χτίζεις μια ανταγωνιστική οικονομία που μπορεί να παράγει διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά και υπηρεσίες και μετά –ακριβώς για να συντηρήσεις αυτή την ανταγωνιστικότητα- φροντίζεις τα οφέλη να διανέμονται δίκαια και αποτελεσματικά σε ολόκληρη την κοινωνία.
Οι φόροι επιβάλλονται σε πλούτο που έχει ήδη παραχθεί και όχι στη διαδικασία παραγωγής.
Δεν τιμωρείς με φόρους αυτόν που παράγει ανταγωνιστικά προϊόντα.
Φορολογείς αυτόν που κερδίζει, για να μοιραστεί το όφελος με την υπόλοιπη κοινωνία που τον βοήθησε να κερδίσει.
Σε ολόκληρο τον πλανήτη, οι κυβερνήσεις προσπαθούν να ανακαλύψουν τρόπους για να προσελκύσουν επενδυτές από το εξωτερικό που θα βάλουν λεφτά, θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, να πληρώσουν μισθούς, φόρους και εισφορές για να εισπράξει το Κράτος που φροντίζει για τη σωστή διανομή του κοινωνικού μερίσματος.
Στην Ελλάδα, οι νεομαρξιστές αναμασούν αποτυχημένα μοντέλα του προπερασμένου αιώνα. Μοιράζουν τις κρατικές θέσεις σε φίλους, συντρόφους, συγγενείς κι αγαπητικούς. Χορηγούν επιδόματα με λεφτά που προέρχονται από δανεισμό. Βυθίζουν τη χώρα στα χρέη και την ανυποληψία.
Κάποια στιγμή τα λεφτά (των άλλων) τελειώνουν. Τότε οι απελπισμένοι πολίτες ανακαλύπτουν ότι Βασιλιάς του Λαϊκισμού είναι γυμνός…