ΘΑΝΟΣ ΠΑΣΧΑΛΗΣ
Σε ανελέητο "πόλεμο" βρίσκεται το τελευταίο διάστημα η Κυβέρνηση με τα περισσότερα από τα τηλεοπτικά κανάλια τα οποία κατηγορεί για σκόπιμη παραπληροφόρηση και εχθρικό κλίμα εναντίον της.
Αιτία του κηρυγμένου "πολέμου" αποτελεί η σύγκρουση συμφερόντων και η νομή της εξουσίας με αφορμή τις νέες τηλεοπτικές άδειες.
Οι εκδότες από τη μια δεν μπορούν να το χωνέψουν(όπως έγινε και επί Καραμανλή με τον βασικό μέτοχο) ότι δεν θα κάνουν κουμάντο οι ίδιοι χωρίς να αναφέρονται πουθενά και από την άλλη η Κυβέρνηση (και κάθε κυβέρνηση) να θέλει να έχει μερίδιο ελέγχου στην πληροφόρηση.Εζησα στο "Μέγκα" την κατάσταση με το "βασικό μέτοχο" με τον οποίο επιχειρήθηκε επί Κ.Καραμανλή να μπει τάξη στο άναρχο τηλεοπτικό τοπίο.Πριν καλά καλά αντιληφθούμε για το τι επρόκειτο ξεκίνησε ο ορυμαγδός κατά της τότε Κυβέρνησης για τον "απαράδεκτο" νόμο.
Ολοι μικροί και μεγάλοι τότε τηλεοπτικοί αστέρες σε όλα σχεδόν τα κανάλια έγιναν αίφνης απηνείς διώκτες του νόμου.Αν δεν συναινούσαν, είτε έμπαιναν στο "ψυγείο" είτε λούφαζαν.Ετσι και τώρα.Φυσικά ,όπως όλα τα πράγματα στην Ελλάδα,ο πόλεμος από κάποια κανάλια κατάντησε να είναι γενικευμένος και να αφορά όλες τις πτυχές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής.
Δεν φτάνει να κατηγορείς την Κυβέρνηση μόνο για τις αλλαγές που επιχειρεί στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο.Στόχος είναι η αδυσώπητη κριτική να αφορά όλα τα πεπραγμένα της τα οποία συστηματικά θα πρέπει να αποδομούνται.
Μέχρι του σημείου να πεισθεί η κοινή γνώμη ότι ευθύνεται ακόμη και για την άλωση της Κωνσταντινούπολης.Από την άλλη αυτό δεν δικαιολογεί στην Κυβέρνηση να ρίχνει το ανάθεμα για οτιδήποτε στραβό πράττει η οτιδήποτε μετατρέπει από μαύρο σε άσπρο στα κανάλια.
Οσο για τους αντιπολιτευόμενους πολιτικούς που εμφανίζονται περιχαρείς να στηρίζουν αυτού του είδους τον "πόλεμο" θα πρέπει να γνωρίζουν ότι πίσω έχει η αχλάδα την ουρά (πλείστα τα παραδείγματα στο παρελθόν). Αυτού του είδους ο "πόλεμος" έχει όμως "θύματα". Και πρώτα από όλα την ίδια την Τηλεόραση που ολοένα και διολισθαίνει σε ανυποληψία.Κατόπιν τους ίδιους (όσους) δημοσιογράφους δεν φροντίζουν να κρατούν ισορροπίες και μέτρο στην κριτική.Υπάρχει και η προσωπική ευθύνη.
Ηδη τα νούμερα τηλεθέασης έπιασαν πάτο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.Η είσοδος του διαδικτύου,της συνδρομητικής τηλεόρασης και των περιφερειακών καναλιών διώχνουν ολοένα και περισσότερο κόσμο από την άλλοτε κραταιά τηλοψία.Ο κόσμος είναι πλέον υποψιασμένος για το τι κρύβεται πίσω από έναν ενορχηστρωμένο "πόλεμο" και μια κριτική χωρίς όρια και όρους.Τα παραδοσιακά κανάλια εκτός από την άλλοτε αίγλη τους έχασαν και το δυναμικό τους κοινό.Κυρίως γέροντες τα παρακολουθούν πλέον.
Το σημαντικότερο που απαιτείται είναι να αποκτήσουν και πάλι τα κανάλια αξιοπιστία η τουλάχιστον όση είχαν στο παρελθόν.Κι αυτό γίνεται χωρίς κραυγές,παραπληροφόρηση,αποθέωση και δικαίωση διαφόρων επαγγελματικών ομάδων,και θυματοποίηση των ίδιων.Ευτυχώς που σε κάποια υπάρχουν ακόμη οάσεις αντικειμενικότητας και πλουραλισμού.
Τουλάχιστον έτσι δικαιώνουν κάποιους δημοσιογράφους ώστε να μη καταστεί ανυπόληπτο όλο το συνάφι.Δεν είναι τυχαίο ότι στις μετρήσεις καταντήσαμε από τους πρώτους σε ανυποληψία μαζί με τους πολιτικούς.
Αρκεί αυτοί που κρατούν τα γκέμια μιας σοβαρής δημοσιογραφίας να μη θεωρούνται ως το άλλοθι.