Το 2016, θα σηματοδοτήσει το έτος κατά το οποίο η διατλαντική συμμαχία των ΗΠΑ και της Ευρώπης θα είναι ασθενέστερη από ό, τι ποτέ στην ιστορία της, από την εποχή της εφαρμογής του «Σχεδίου Μάρσαλ», τονίζουν ειδικοί του γεωπολιτικού ινστιτούτου Eurasia Group και του κέντρου μελετών Carnegie.
Οι παγκόσμιες γεωπολιτικές αλλαγές, η στρατηγική αδυναμία των ευρωπαίων ηγετών, οι πολλαπλές τοπικές οικονομικές και πολιτικές κρίσεις, και η απομόνωση της αμερικανικής πολιτικής , αποτελούν τους τρεις κύριους παράγοντες που η ιστορικά ισχυρή εταιρική σχέση μεταξύ της Παλαιάς Ευρώπης και των ΗΠΑ μετατρέπεται σε μια «κενή συμμαχία», αναφέρει το γεωπολιτικό ινστιτούτο Eurasia Group , σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων RIA Novosti.
Πολιτικοί και επιστήμονες όπως οι Cliff Kupchan και ο Ian Bremmer, σημειώνουν ότι στις παραμονές των προεδρικών εκλογών των ΗΠΑ έρχεται στο προσκήνιο η ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής, χωρίς όμως να γίνεται λόγος για την διατλαντική σχέση (ΗΠΑ-ΕΕ) .
Εξαιτίας αυτού, και με το πέρασμα του χρόνου, η αμερικανική ηγεσία αρχίζει να αμφιβάλλει για τις αληθινές προθέσεις των Ευρωπαίων.
Διαπιστώνουν οι Αμερικανοί ότι, η φύση των διατλαντικών σχέσεων και οι κοινές αξίες επί των οποίων είχε οικοδομηθεί αυτή η σχέση δεν υφίστανται πλέον.
Η επερχόμενη σύγκρουση ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΕΕ θα είναι πολύ πιο δύσκολο να ξεπεραστεί, αντικατοπτρίζοντας την βαθιά έλλειψη εμπιστοσύνης των Ευρωπαίων πολιτών στην ιδέα μιας ενωμένης Ευρώπης και στα πλεονεκτήματα της παγκοσμιοποίησης.
Η αβεβαιότητα αυτή συμπίπτει με την επικίνδυνη διαδικασία της διάβρωσης των διατλαντικών σχέσεων, τονίζει ένας εκ των πολιτικών επιστημόνων του γεωπολιτικού ινστιτούτου Carnegie για την Ευρώπη , ο Judy Dempsey.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η ιδέα γύρω από την οποία δημιουργήθηκε και μεγάλωσε η Ευρωπαϊκή Ένωση των ανοιχτών συνόρων των κρατών μελών, είναι πλέον «νεκρή».
Η ίδια η έννοια μιας ενωμένης Ευρώπης θα εξαφανιστεί τελείως αν ο «Παλαιός Κόσμος» δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την μεγαλύτερη πρόκληση για την ήπειρο με αφορμή και το μεταναστευτικό .
«Η Ευρώπη είναι διχασμένη, ευάλωτη και οι εθνικές κυβερνήσεις των χωρών μελών κινούνται προς διαφορετικές κατευθύνσεις.», αναφέρει η έκθεση του ινστιτούτου .
Οι φυγόκεντρες τάσεις εκδηλώνονται με σαφήνεια στο παράδειγμα της στάσης των τριών μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών ( Γαλλία, Γερμανία και Ηνωμένο Βασίλειο), οι οποίες αναζητούν νέες συμμαχίες από χώρες εκτός ΗΠΑ , με τι οποίες θέλουν να έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα.
Το Παρίσι ήταν και είναι διατεθειμένο να συμπράξει μια συμμαχία με την Μόσχα, με δεδομένο ότι η γαλλική κυβέρνηση θεωρεί την τρομοκρατία ως απειλή για την ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο, σε αντίθεση με τους Αμερικανούς, τους Βρετανούς και τους Γερμανούς, που είναι πιο δραστήριοι στην εκστρατεία στην Συρία, αναφέρουν οι ειδικοί.
Ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ βασίζονταν στην Ρωσία ως το πιο σημαντικό εταίρο για την επίτευξη του κύριου στόχου , κατά την άποψη του Παρισιού, για την Ευρώπη, για την μείωση της εισροής προσφύγων από την Συρία στα σύνορα της ΕΕ.
Μετά όμως από τις τρομοκρατικές επιθέσεις στην γαλλική πρωτεύουσα ο Ολάντ προσέφυγε στο ΝΑΤΟ ζητώντας την συνδρομή της συλλογικής άμυνας, λόγω επίθεσης σε ένα από τα μέλη της συμμαχίας, μη δυνάμενος να ζητήσει βοήθεια από την Μόσχα.
Στο Βερολίνο, με την σειρά τους, έχουν κατανοήσει ότι η πολιτική των «ανοικτών θυρών» της Μέρκελ θα λειτουργήσει μόνο όταν θα είναι δυνατό να μειωθεί η ροή των προσφύγων, που εισέρχονται στην ΕΕ μέσω της Τουρκίας.
Η Βρετανία πλησιάζει την Κίνα για οικονομικούς λόγους, διότι η χώρα χρειάζεται ξένες επενδύσεις για την ανάπτυξη των έργων υποδομής, και τα χρήματα είναι δύσκολο να βρεθούν στο πλαίσιο της εφαρμοζόμενης πολιτικής δημοσιονομικής λιτότητας.
Στην αντίφαση της συμμαχίας του Λονδίνου με το Πεκίνο λόγω των αρχών της διατλαντικής εταιρικής σχέσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες, έρχεται να προστεθεί και το γεγονός ότι η Βρετανία προσχώρησε στην κινεζική Τράπεζα Επενδύσεων (ΑΒΙΙ), παρά τις επικρίσεις από την Ουάσιγκτον.
Οι αναλυτές του ινστιτούτου Eurasia Group, τονίζουν ότι οι παράγοντες αυτοί, επηρεάζουν τις αντιφάσεις της διατλαντικής συμμαχίας σε σχέση με την σύγκρουση στην Ουκρανία, όπου οι Ευρωπαίοι αποδέχονται με καθόλου ενθουσιασμό την επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας.
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι ο αγώνας για τα συμφέροντα της Γαλλίας, η οποία ανησυχεί για την δική της ασφάλεια, καθώς και οι φιλο-Ρώσοι Ευρωπαίοι ηγέτες, για παράδειγμα, ο Βίκτορ Όρμπαν, και ο Αλέξης Τσίπρας, θα σχηματίσουν ένα συνασπισμό που θα οδηγήσει στην άρση των ευρωπαϊκών κυρώσεων εναντίον της Μόσχας.
Από το 2016, η διατλαντική σχέση δεν θα διαδραματίζει πλέον αποφασιστικό ρόλο στον καθορισμό των προτεραιοτήτων για τις ευρωπαϊκές χώρες.
Σε άρθρο από την ιστοσελίδα pentapostagma.gr, με τίτλο (Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται στα πρόθυρα της καταστροφής), είχαμε αναφέρει ότι η εισαγωγή του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, σε συνδυασμό με την επέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από 15 σε 28 μέλη, ήταν τα δύο κύρια καταστροφικά λάθη που εξολόθρεψαν το σχέδιο της ενωμένης Ευρώπης.
Καλό θα ήταν οι πολιτικοί στην χώρα μας να αρχίσουν να σκέπτονται ένα διαφορετικό « αύριο» για την Ελλάδα εκτός των πλαισίων της ΕΕ και της Δύσης.