Προσοχή, δεν είπα "νεοφιλελεύθεροι", αλλά απλά φιλελεύθεροι.
Η Ευρώπη οπισθοδρομεί. Ταχύτατα μάλιστα. Δεν μπορεί να υπάρξει σύνθεση, ούτε ανάπτυξη μόνο με αντισταθμιστικά μέτρα, ατέλειωτους κανόνες και χωρίς ένα περιβάλλον που να στηρίζει την πρόοδο. Η ιδιωτική πρωτοβουλία, διακατέχεται πλέον από χιλιάδες φρένα και περνά από τον έλεγχο της κεντρικής διαχείρισης στις Βρυξέλλες. Κάθε λεπτομέρεια πρωτοβουλιών που ακόμη και ατυχέστατα αποκαλούμε "ιδιωτικές" ελέγχονται απ΄αρχής μέχρι και τέλους από ένα τεράστιο και εξαιρετικά βαρύ και βαθύ κράτος, ένα κράτος που έχει εισχωρήσει τα πλοκάμια του σε κάθε τομέα της ζωής, και ειδικά της επιχειρηματικής, το κράτος δηλαδή, της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι χρηματοδοτήσεις για σχεδόν κάθε επιχείρηση έρχονται και αυτές από το κεντρικό κράτος, με όρους, προϋποθέσεις, φραγμούς, ρήτρες, χρονοδιαγράμματα και συμβάσεις, όχι με τον πελάτη, αλλά με το κράτος. Οι αποφάσεις στον επιχειρηματικό κόσμο παίρνονται από επιτροπές, χωρίς εσάς, για εσάς. Το που θα πουλήσει κανείς, σε ποια τιμή, με ποιους όρους και κανόνες, ορίζεται πλέον από το κράτος.
Όποιος πραγματικά φιλελεύθερος (κι όχι νεοφιλελεύθερος) άνθρωπος έχει ακόμη το μυαλό του ζωντανό, δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί, ότι ο ρόλος του κράτους της ΕΕ, όχι μόνο δεν τον στηρίζει, αλλά θέλει να ελέγξει τους πάντες.Οι μόνες επιχειρήσεις που δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα με όλα αυτά, είναι οι επιχειρήσεις που είτε χρηματοδοτούνται αδρά από αυτό το κεντρικό κράτος της ΕΕ, ή αυτές που συνεργάζονται τόσο εκτενώς με αυτό, που έχουν πρακτικά καταντήσει να γίνουν μέρος του κράτους.
Εξ ορισμού λοιπόν, η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρηματικών δράσεων μέσα στην ΕΕ, δεν έχουν να κάνουν με το ιδεατό της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, ούτε και έχουν καμιά σχέση με τον φιλελευθερισμό, αλλά πρόκειται για την πεμπτουσία του κρατισμού, με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Η χειραγώγηση της οποιαδήποτε επιθυμίας ιδιωτικής πρωτοβουλίας από άλλους εκτός από τον ιδιώτη, έχει ξεφύγει από κάθε όριο.
Ως εκ τούτου, η κάθε ιδιωτική πρωτοβουλία, η κάθε ανεξαρτησία από το κράτος τείνει να εξαφανιστεί πλήρως μέσα στο περιβάλλον της ΕΕ. Ο ιδιώτης, δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να ακολουθήσει τον δικό του ανεξάρτητο και ελεύθερο δρόμο, αλλά αντιθέτως πρέπει σε κάθε του κίνηση να συμμορφώνεται με το καθεστώς και την τεράστια γραφειοκρατία την οποία έχουν στήσει. Κι έτσι, η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδομείται μόνη της, και μάλιστα νομοτελειακά.
Όποιος θέλει να είναι φιλελεύθερος, (όχι νεοφιλελεύθερος), όποιος είναι υπέρ μιας ελεύθερης ως ενός σημείου και δίκαιας ελεύθερης αγοράς δεν έχει καμιά, μα καμία δουλειά να στηρίζει την ΕΕ. Διότι εάν στηρίζει αυτό το κράτος, την ίδια στιγμή ευνουχίζει και καταστρέφει ακόμη περισσότερο το περιβάλλον μέσα στο οποίο ονειρεύεται να δράσει επιχειρηματικά και να ζήσει ελεύθερος από τον έλεγχο ενός παντοδύναμου κεντρικού κράτους.Όποιος θέλει να ζεί (φιλ)ελέυθερα, οφείλει πρώτα και κύρια να αποδεσμεύσει τον εαυτό του από τέτοια τέρατα κρατισμού.
Και εδώ έρχεται και μια προειδοποίηση: Δεν είναι όλοι οι επιχειρηματίες το ίδιο, ούτε έχουν και τα ίδια συμφέροντα. Ο επιχειρηματίας που αγωνίζεται για πρόοδο, ανεξάρτητη παραγωγή, ελευθερία εμπορίου και σέβεται την κοινωνία και τους υπαλλήλους του (εάν έχει) με το να μην ξεπερνά τα όρια, δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τον επιχειρηματία που εργάζεται για να υλοποιεί τις ντιρεκτίβες των Βρυξελλών. Τέτοιοι επιχειρηματίες δεν είναι ούτε συνάδελφοί σας, ούτε έχετε κάποιο κοινό σημείο αναφοράς. Και τέτοιες επιχειρήσεις, ονειρεύονται και εργάζονται στο πως να σας καταστρέψουν, ώστε να κυριαρχήσει στις "αγορές" μόνο ο δικός τους, παρασιτικός τύπος επιχειρηματικότητας.
stavroskatsoulis.blogspot.gr