Η χώρα συνεχίζει να κατολισθαίνει στα Τάρταρα της φτώχειας και της ανεργίας που είναι αλυσοδεμένες με το Μνημόνιο και τον ευρωραγιαδισμό. Το κατεστημένο και το βαρύτατα καταχρεωμένο σύστημα του στρατού κατοχής με εμπροσθοφυλακή τα κεντρικά ΜΜΕ, τους Ναιναίκους, τους Φιρφιρίκους, τους Ντερμπεντέρηδες, τους Μπάμπηδες και ΣΙΑ, συνεχίζουν να κατατρομοκρατούν το ζαλισμένο πλήθος για τις καταστροφές που επέρχονται αν η χώρα βγει από την ευρωζώνη. Το δολοφονικό ευρώ αναγορεύεται σε ιερό δισκοπότηρο, σε δόγμα του πίστευε και μη ερεύνα. Ενάντια στην κοινή λογική και στη απλή μνήμη που θα έπρεπε να θυμίζει πως ζούσαμε με τη δραχμή και πως ζούμε τώρα με το ευρώ. Αλλά όση φτώχεια, ανεργία, δυστυχία, αυτοκτονίες, τραγωδίες, αδιέξοδα και αν βιώνουμε, αυτοί εκεί, πιστοί στο δόγμα: «ευρώ, ξερό ψωμί και δόξα τω Θεώ». Κάτι σαν το «ελιά –ελιά και Κώτσο Βασιλιά».Ας μην γελιόμαστε. Η φτώχεια, η ανεργία, η δυστυχία, η καταστροφή, το Μνημόνιο και το ευρώ είναι απόλυτα αδιαίρετες έννοιες. Το Μνημόνιο και το ευρώ είναι κάτι περισσότερο από δίδυμα αδέρφια, είναι Σιαμαίοι αδελφοί και τίποτα δεν μπορεί να τα διαχωρίσει.
Είναι αστείες οι υποθέσεις ότι με μια ποιο σκληρή διαπραγματευτική στάση, η Ανκέλα Δωροθέα Μέρκελ θα υποστείλει τη σημαία της άτεγκτης Μνημονιακής λιτότητας. Η ληστρική επιδρομή της ευρωζώνης στη μαρτυρική Κύπρο, αποτελεί ένα καυτό παράδειγμα για το τι είναι σε θέση να μας κάνει αυτός που κρατάει τον μαστίγιο, το ζουρνά και τον κουμπαρά.
Ας είμαστε σοβαροί. Το φοβερό δίδυμο Μέρκελ και Σόϊμπλε, μπορεί να κάνει μια μπουκιά, όποιον μικρούλη του νότου παριστάνει τον τσαμπουκά. Όχι μόνο γιατί η παραδοσιακή πρωσική αναλγησία είναι δεύτερη φύση τους. Αλλά γιατί, στον πυρήνα του συστημικού οικοδομήματος της ευρωζώνης, όπως έχει στηθεί από τους νεοκατακτητές, το Μνημόνιο είναι αλυσοδεμένο με το ευρώ. Για όλα τα παραπάνω η μάχη ενάντια στην ευρωζώνη, εκτός των άλλων, έχει το χαρακτήρα και εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.
Η αγανάκτηση, η εξέγερση, οι κινητοποιήσεις, ο καταγγελτικός λόγος ενάντια στον όλεθρο του Μνημονίου είναι αναγκαίος. Ορθό είναι επίσης να αναζητούνται ευθύνες για τους υπεύθυνους της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας. Όμως, οι κινητοποιήσεις, ο καταγγελτικός λόγος δεν μπορεί να μην συνοδεύονται από ολοκληρωμένες πολιτικές προτάσεις που οδηγούν σε λύσεις, σε έξοδο απο τη σύγχρονο Ελληνική τραγωδία που βιώνουμε εδώ και επτά χρόνια τώρα. Δεν αρκεί να καταριόμαστε το σκοτάδι, χωρίς να έχουμε ανάψει ένα κερί, όπως θα έλεγε και ο Γκάιτε. Μια τεράστια αυτονόητη αντίφαση, στην ουσία μια μη-πρόταση, είναι η γονατιστή ή επιθετική επαιτεία,η άρνηση του Μνημονίου με ταυτόχρονη επαιτεία των δανεικών σε ευρώ. Γιατι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, τα δάνεια μετατρέπουν τους ανθρώπους σε δούλους.