H ειδησεογραφική ιστοσελίδα ONAEG.COM ανάρτησε ανάλυση του Dr. Shaker Mousa, καθηγητή Ελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Al-Azhar, στο οποίο υποστηρίζει ότι οι σχέσεις της Αιγύπτου με την Ελλάδα και την Κύπρο θα πρέπει να τοποθετηθούν στις στρατηγικές προτεραιότητες της Αιγυπτιακής πολιτικής, διότι έχουν κοινά σύνορα με την Αίγυπτο.
Σύμφωνα με την ανάλυση, θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι υπάρχει και μια άλλη πλευρά που επιδιώκει να προσχωρήσει σε ισχυρές εταιρικές σχέσεις με τις δύο αυτές χώρες και αυτή είναι η σιωνιστική οντότητα. Το γεγονός αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη από τις αρμόδιες αρχές, καθότι η Ελλάδα και Κύπρος θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημαντικό στήριγμα για την Αίγυπτο στο πλαίσιο της ΕΕ, ιδίως το τελευταίο διάστημα, που η Αίγυπτος έχει αρχίσει να τις υποστηρίζει σε κάποια από τα ζητήματα που τις αφορούν.
Φαίνεται όμως ότι η Ελλάδα και Κύπρος έχουν κάποιους φόβους για το άνοιγμα προς την Αίγυπτο. Ίσως να θεωρούν ότι η διαφορά μεταξύ της Αιγύπτου και της Τουρκίας αποτελεί προσωρινή υπόθεση και σύντομα οι τουρκο-αιγυπτιακές σχέσεις θα επιστρέψουν στη φυσική τους πορεία, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η Αίγυπτος και η Τουρκία συνδέονται με πολλούς θρησκευτικούς, ιστορικούς και άλλους δεσμούς. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι δυο χώρες δεν παρακολουθούν από κοντά την εξέλιξη των τουρκο-αιγυπτιακών σχέσεων και την ένταση που κλιμακώνεται μεταξύ τους. Φαίνεται ότι η Κύπρος έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι έφθασε η κατάλληλη στιγμή για να αποκτήσει ένα ισχυρό στρατηγικό σύμμαχο στην περιοχή, το αιγυπτιακό κράτος, που θα αντισταθμίσει την αυξανόμενη τουρκική ισχύ, με την άποψη ότι «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου».
Για να αξιοποιηθούν όμως οι σχέσεις αυτή και να αναπτυχθούν, θα πρέπει να δημιουργηθεί από τις τρείς χώρες ένα στρατηγικό συμβούλιο μια Τρόικα, ώστε να σχεδιάσει μια νέα μορφή αυτής της συμμαχίας για να εξυπηρετεί τα θέματα των χωρών αυτών σε όλους τους τομείς.
Αυτή η στρατηγική συμμαχία θα είναι το κλειδί για την Αίγυπτο, προκειμένου να έχει πρόσβαση στα Βαλκάνια, ειδικότερα υπό το πρίσμα του ρόλου που διαδραματίζει η Τουρκία στη Μέση Ανατολή και δημιουργεί συμμαχίες, ειδικά με ορισμένες αραβικές χώρες, εκμεταλλευόμενη τις διαφορές απόψεων μεταξύ της Αιγύπτου και ορισμένων Αραβικών χωρών.
Ως εκ τούτου, ο συντάκτης θεωρεί ότι η συμμαχία αυτή θα εδραιώσει τη θέση της Αιγύπτου στα Βαλκάνια, που αποτελούν ελεύθερο πεδίο για το τουρκικό κράτος και το οποίο εκμεταλλεύεται την ύπαρξη των μειονοτήτων σε αυτές τις χώρες, ιδιαίτερα στη βόρεια Ελλάδα, ως μέσον πίεσης. Εδώ έγκειται η σημασία του αιγυπτιακού ρόλου, που αντιπροσωπεύει μια συνετή δύναμη που δεν παρεμβαίνει στα εσωτερικά των άλλων χωρών. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η Αίγυπτος δεν μπορεί να παίξει το ρόλο του διαμεσολαβητή στο Κυπριακό και σε άλλα ζητήματα που απασχολούν τις χώρες των Βαλκανίων.
Το διεθνές βάρος της Αιγύπτου μπορεί να δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα, που θα συνάδει με τα στρατηγικά της συμφέροντα και η οποία αναμφίβολα θα συμβάλει στη μείωση της πίεσης που ασκείται από την Τουρκία στην Αίγυπτο σε διεθνή φόρα. Υπάρχουν δυνάμεις που η Αίγυπτος μπορεί να χρησιμοποιήσει σε ορισμένες από αυτές τις χώρες, όπως εκείνη του Al-Azhar, που αντιπροσωπεύει την ήπια ισχύ του αιγυπτιακού κράτους. Το Al-Azhar χαίρει μεγάλης αξιοπιστίας στον μουσουλμανικό κόσμο και αντιπροσωπεύει το μετριοπαθές σημείο αναφοράς για πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Στο πλαίσιο αυτό, το Al-Azhar μπορεί να δημιουργήσει ιδρύματα στις χώρες αυτές, τα οποία και να διαχειρίζεται. Οι χώρες αυτές έχουν ήδη την ανάγκη για την παρουσία του Al-Azhar, διότι αυτό πρόκειται να αλλάξει τη στερεότυπη εικόνα που προσπαθεί να παρουσιάζει το τουρκικό κράτος στις μειονότητες που ζουν σε αυτές τις κοινωνίες, δια της οποίας η Τουρκία εμφανίζεται ως ο πρώτος υπερασπιστής του Ισλάμ και των θεμάτων του.
Ο Dr. Mousa διαπιστώνει ότι η Αίγυπτος έχει αμελήσει σημαντικά αυτόν τον τομέα, τονίζοντας ότι δεν υπάρχει σχολείο για τα παιδιά της αιγυπτιακής κοινότητας στην Ελλάδα, πόσο μάλλον για τους άλλους μουσουλμάνους.
Τέλος, ο συντάκτης καλεί για την παροχή ευρύτερου πεδίου δράσης στο θεσμό «Οίκος της Αιγυπτιακής οικογένειας» με τη δημιουργία μιας Επιτροπής διαθρησκευτικού διάλογου που θα περιλαμβάνει το Al-Azhar ως ισλαμική μετριοπαθής δύναμη την αιγυπτιακή και την ελληνική Εκκλησία.
Η επιτροπή αυτή θα συμβάλει στη δημιουργία μιας νέας κατάστασης, σύμφωνα με την κρατική πολιτική, που επιδιώκει να διορθώσει τις παρανοήσεις στη Δύση για το Ισλάμ, θα παρουσιάσει μια καλύτερη εικόνα του Άραβα-Μουσουλμάνου, αλλά και θα εργασθεί για την εδραίωση της αιγυπτιακής παρουσίας στις χώρες των Βαλκανίων.