Όταν ένας ηγέτης που κέρδισε τρεις εκλογές σε ένα χρόνο, που μέχρι πρότινος δεν είχε αντίπαλο και που συνεχίζει να πουλάει ψέματα και να τα χάφτει μια μεγάλη μερίδα του κόσμου, αισθάνεται την ανάγκη να κάνει… μνημόσυνο, τότε έχει πρόβλημα. Διότι το χθεσινό σόου στο Τάε Κβο Ντο, με τον Τσίπρα να πετάει τις συνήθεις αερολογίες του και μερικές χιλιάδες Συριζαίων να είναι παγωμένοι και να χειροκροτούν ελάχιστες φορές για την κάμερα, είναι περισσότερο μνημόσυνο παρά φιέστα.
Έμοιαζε με το ετήσιο μνημόσυνο για να θυμόμαστε το νεκρό που εγκατέλειψε τα εγκόσμια και μαζεύονται συγγενείς και φίλοι να πιουν ένα κονιάκ στη μνήμη του. Ο Τσίπρας ένα χρόνο πριν δεν πέτυχε μια μεγάλη νίκη, δεν κέρδισε η πρώτη φορά αριστερά. Ουσιαστικά σ’ εκείνες τις εκλογές μπήκαν οι βάσεις για το θάνατο του αριστερού εθνολαϊκισμού ο οποίος μόνο προσωρινά μπορεί να πανηγυρίζει.
Όταν ο πρωθυπουργός της χώρας σπαταλά μεγάλο μέρος της ομιλίας του επιτιθέμενος στον Κυριάκο Μητσοτάκη που μόλις έγινε αρχηγός, δείχνει ότι έχει αρχίσει να φοβάται. Ότι αισθάνεται πως δεν είναι πλέον παντοδύναμος.
Κι όταν νιώθει την ανάγκη να ξαναυποσχεθεί πόλεμο κατά της διαπλοκής, των ξένων και ντόπιων συμφερόντων, ε τότε είναι θέμα χρόνου να πέσει αυτή η κυβέρνηση και αυτός ο φαύλος πρωθυπουργός.
Μοιάζοντας μια ακόμη φορά στον Ανδρέα Παπανδρέου, έπαθε αμνησία και δεν θυμήθηκε τι έκανε ένα χρόνο τώρα. Ξέχασε τους Βαρουφάκηδες, την καταστροφική διαπραγμάτευση, το έγκλημα του δημοψηφίσματος, τις κλειστές τράπεζες, το μνημόνιο του καλοκαιριού. Ξέχασε τους κολλητούς που έχουν διοριστεί παντού, τις υπόγειες διαδρομές στενών συνεργατών του που συναλλάσσονται με τη «διαπλοκή» όταν ο Τσίπρας δήθεν την πολεμάει.
Και φυσικά ξέχασε ότι μαζί με το συνεταιράκι του έχουν πέσει στα τέσσερα και προσκυνάνε τον Σόιμπλε και τη Μέρκελ που δήθεν θα έδιωχναν.
Όταν ο ηγέτης μιας χώρας αισθάνεται την ανάγκη να ξεχάσει, να μη θυμάται τα δύσκολα και να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, τότε είναι θέμα χρόνου η κατάρρευσή του. Κι όταν βλέπεις κομματικά στελέχη, διορισμένα Συριζόπουλα και καλοβολεμένους στο κράτος του ΣΥΡΙΖΑ να μην έχουν ούτε καν τη δύναμη να γιορτάσουν, να φωνάξουν, να ζητωκραυγάσουν για την πρώτη φορά αριστερά, τότε καταλαβαίνεις ότι ο κύβος ερρίφθη.
Ποιος θα βάλει την ταφόπλακα είναι το ζήτημα; Οι αγρότες, οι «γραβατωμένοι» που ο Αλέξης στοχοποίησε; Οι ελεύθεροι επαγγελματίες; Ίσως να μην χρειαστεί. Αυτοί είναι τόσο ανίκανοι που μπορεί να μοιράσουν οι ίδιοι το σκοινί που θα κρεμαστούν.
Καλά έκανε ο Τσίπρας και διοργάνωσε τα πρώτα γενέθλια της πρώτης φοράς αριστερά, γιατί δεν θα ξανακάνει. Είναι τα πρώτα του και τα τελευταία του και αυτό φαίνεται απ’ όλες τις κινήσεις του, τα λόγια του, τις αντιδράσεις του κόσμου, τα μπλόκα των αγροτών, τις κινητοποιήσεις χιλιάδων ελεύθερων επαγγελματιών.
«Πονέσανε τα μυαλά μας Αλέξη», έγραψε κάποιος που είχε το κουράγιο να δει από τηλεοράσεως το νέο σόου του. Πράγματι, δεν αντέχουμε άλλο το ψέμα, την υποκρισία, την αμορφωσιά, την έλλειψη αγάπης για την πατρίδα, την απουσία οργανωμένου σχεδίου.
Ακόμη κι αν ο Τσίπρας ξεπεράσει τον σκόπελο του Ασφαλιστικού, μπορεί και με την ψήφο βουλευτών άλλων κομμάτων, τα δύσκολα είναι μπροστά του. Τι θα κάνει με το νέο φορολογικό που πρέπει να αυξήσει τους συντελεστές της μεσαίας τάξης αλλά και των αγροτών που τώρα καταστρέφει;
Τι θα κάνει με τις πιέσεις των δανειστών να δοθούν όλα τα κόκκινα δάνεια σε ξένα funds; Τι θα κάνει με τις αποκρατικοποιήσεις που δεν προχωράνε;
Τι θα κάνει με τις επενδύσεις που ο καλός στρατιώτης της Αριστεράς Πάνος Σκουρλέτης και δύο – τρεις ακόμη εχθροί της επιχειρηματικότητας, διώχνουν;
Και τέλος πώς θα ξεπεράσει τον σκόπελο των νέων δημοσιονομικών μέτρων που θα ζητήσουν οι δανειστές; 2,5 – 3 δις ευρώ φέτος και 8-9 δις ευρώ μέχρι το 2018; Τι θα κάνει με το τέταρτο μνημόνιο που έχουν ήδη αρχίσει να γράφουν στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο; Ένα νέο πακέτο που θα συνδυαστεί με την αναδιάρθρωση του χρέους;
Έρχονται, λοιπόν, κι άλλα σοκ για την κυβέρνηση. Πώς θα τα ξεπεράσει ο Αλέξης; Μαζεύοντας κόσμο στα γήπεδα και υποσχόμενός τους αυτά που ήδη τους είχε υποσχεθεί πριν από ένα χρόνο αλλά και τον Σεπτέμβριο;
Οι μέρες της αφθονίας τους και της ηγεμονικής κυριαρχίας τους είναι πλέον μετρημένες.