Οσοι παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στη χώρα τον τελευταίο καιρό οι μνήμες τους παραπέμπουν στο γνωστό τραγούδι του αείμνηστου τραγουδοποιού Νίκου Παπάζογλου: Ολα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν. Μια χώρα που για πέμπτο προς έκτο χρόνο βαδίζει στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, ενώ τριγύρω της οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες παραμονεύουν για να τη βουλιάξουν. Τα μαύρα σύννεφα πυκνώνουν γύρω μας και, αντί για την αναγκαία και επιθυμητή για τον τόπο σταθερότητα, έχουμε μπει πάλι σε αναταράξεις. Αυτό εξυπηρετεί τους δανειστές, αυτό εφαρμόζεται με μαθηματική ακρίβεια.
Είτε από αφέλεια είτε από ανικανότητα η κυβέρνηση μοιάζει έτοιμη να πέσει στον λάκκο που τις σκάβουν. Και εάν ήταν θέμα που αφορούσε τη (μικρο) πολιτική, δηλαδή ποιος θα φαίνεται ότι κυβερνά (γιατί πραγματικά κυβερνά άλλος), ποσώς θα μας ενδιέφερε. Η αγωνία μας είναι τι θα γίνει με την έρμη χώρα, που βρίσκεται συνεχώς στο καναβάτσο και δέχεται απανωτά χτυπήματα. Στην οικονομία μάς απειλούν με Grexit και πάλι, ενώ το ίδιο ετοιμάζουν και για τη Συνθήκη Σένγκεν. Το γερμανικό... πυροβολικό συνεχίζει με όλες τις δυνάμεις του και με όλες τις συμμαχίες του να βομβαρδίζει τον άμαχο πληθυσμό και δεν θα ησυχάσει, εάν δεν πετύχει τον κεντρικό στόχο του: Να υψωθεί λευκή σημαία παράδοσης και στα εθνικά θέματα, εκτός από την οικονομία. Ζητούν την παράδοση της χώρας, που έχει μετατραπεί πλέον σε αποικία. Και πραγματικά μας κάνει εντύπωση ότι οι πολιτικές δυνάμεις καμώνονται ότι δεν βλέπουν τι συμβαίνει πραγματικά αυτήν την περίοδο. Λες και, αν φύγει ο Τσίπρας αύριο το πρωί, όλα θα λυθούν διά μαγείας.
Οι πιστωτές και οι γύπες που καραδοκούν να πέσει η Ελλάδα στα νύχια τους θα ησυχάσουν και θα κάτσουν στις φωλιές τους. Μην απατώνται όσοι πιστεύουν ότι οι δανειστές βλέπουν χρώματα και ιδεολογίες. Ή ότι τους ενδιαφέρει εάν κυβερνά ο Τσίπρας ή ο Μητσοτάκης ή ένα τρίτο πρόσωπο. Αυτά είναι για εσωτερική κατανάλωση, για όσους έχουν μείνει κολλημένοι σε μια Ελλάδα κυρίαρχη. Αυτή η Ελλάδα, διά χειρός Γιώργου Παπανδρέου, έχει πάψει να υπάρχει από το 2010. Ο Τσίπρας δεν θα πέσει από τον Μητσοτάκη, όπως δεν έπεσε και ο Σαμαράς από τον Τσίπρα. Το τέλος θα γραφτεί όταν Βερολίνο και Βρυξέλλες αποφασίσουν ότι δεν μπορεί πλέον να κάνει τη δουλειά τους.
Φοβούμαι, σύντροφε Αλέξη, ότι οι πιστωτές σε ετοιμάζουν για να σου στείλουν την τελευταία οδηγία που είχαν στείλει και στον Σαμαρά. Δηλαδή, να ετοιμάσεις τους τρεις δικούς σου φακέλους για τον επόμενο. Εκτός αν αποφασίσεις αυτή τη φορά να το κάνεις Κούγκι...
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ