Πρόσφατα διαβάσαμε ότι η ανεργία στην ευρωζώνη τον Σεπτέμβριο του 2015 διαμορφώθηκε στο 10,8% έναντι αντίστοιχης ανεργίας 25% στην Ελλάδα τον Ιούλιο του ίδιου έτους.
Τα νούμερα αυτά για τους Έλληνες πολιτικούς δε σημαίνουν πολλά πράγματα.
Το πρόβλημα αυτό δεν μπορούν και δεν ξέρουν να το επιλύσουν, γιατί οι περισσότεροι είναι άεργοι από κούνια και διαθέτουν λεφτά.
Θεωρούν ως το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας το Ασφαλιστικό σύστημα.
Και ετοιμάζονται να κάνουν τις σχετικές "μεταρρυθμίσεις" έως το Φεβρουάριο αυτού του έτους.
Κανένας τους δεν προβληματίζεται για το γεγονός ότι στατιστικά σε οποιαδήποτε μέση τετραμελή οικογένεια υπάρχει ένα άνεργο μέλος.
Νοιάζονται περισσότερο για τον "παππού" και τη "γιαγιά", έστω και αν πρόκειται για εξηντάρηδες, παρά για τη ζωντανή οικογένεια, που βρίσκεται σε παραγωγική ηλικία και δεν μπορεί να παράγει τίποτα λόγω ανεργίας.
Το πρόβλημα της ανεργίας αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την κοινωνία μας και πρέπει να επιλυθεί άμεσα.
Η ανεργία μοιάζει με μία μολυσματική αρρώστια, που πλήττει ένα ζωντανό πληθυσμό.
Χρειάζεται για τη θεραπεία της μία πολιτική-φάρμακο για να την περιορίσει στο μέσο όρο της στην ευρωζώνη (10,8%).
‘Ενα παρόμοιο ποσοστό σημαίνει ότι 89,2% του πληθυσμού εργάζονται.
Αν μία παρόμοια κοινωνία θέλει να ονομάζεται ανθρώπινη, αρκεί ένας φόρος 12,1% επί των αποδοχών των εργαζομένων για να καλύψει πλήρως την απώλεια εισοδήματος των ανέργων.
(12,1%=10,8/89,2).
Αντίθετα στη περίπτωση της Ελλάδας με ανεργία 25% ο αντίστοιχος φόρος θα πρέπει να είναι 33,3%. (33,3%=25/75)
Αν επιβαλλόταν ένας παρόμοιος φόρος στους ‘Ελληνες, αυτό θα σήμαινε ότι η συνολική φορολόγηση τους θα έφτανε σε μέσο όρο το 85,3%!
Αθροίστε φόρο εισοδήματος 26%, κρατήσεις για σύνταξη 20%, εισφορές για φαρμακευτική περίθαλψη 6% και το νέο φόρο 33,3% και θα βρείτε αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα.
Μπορεί να ζήσει κανείς μόνο με το 14,7% των ακάθαρτων εισοδημάτων του;
‘Οχι βέβαια.
Αναγκαστικά λοιπόν θα πρέπει να αδιαφορήσουμε για το 25% των ανέργων;
Μπορούμε να αδιαφορήσουμε για τη μάνα, τον πατέρα ή για ένα από τα δύο παιδιά της τετραμελούς μας οικογένειας;
Οποιοσδήποτε λογικός οικογενειάρχης δε θα μπορούσε ηθικά να διαλέξει μία παρόμοια λύση.
Θα προτιμούσε ίσως να μην πληρώσει κάποιο από τους παραπάνω φόρους ή να καταναλώσει τις αποταμιεύσεις του.
Αλλά μία κοινωνία με φοροδιαφυγή ή εισφοροδιαφυγή τουλάχιστον στο 33,3% δεν μπορεί να επενδύσει συλλογικά για το μέλλον.
Δεν μπορεί όμως ούτε και ο πολίτης να αποταμιεύσει ατομικά.
Η κατάσταση αυτή είναι απόλυτα αδιέξοδη και δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ.
Οι πολιτικοί αποφάσισαν ως λύση να περιορίσουν την ανεργία σε κάποιο παιδί της οικογένειας, δηλαδή στα νεότερα μέλη της οικογένειας.
Απόδειξη: H καταμετρημένη ανεργία των νέων κάτω των 25 ετών διαμορφώθηκε τον Ιούλιο στην Ελλάδα στο 48,6%.
Η λύση αυτή είναι ισοδύναμη με ένα φόρο 48,6% στα συνολικά εισοδήματα των νέων, που αμοίβονται όμως κατά κανόνα με μικρότερους μισθούς από το μέσο όρο του πληθυσμού.
Το αποτέλεσμα αυτής της υπερφορολόγησης είναι ότι τελικά οι νέοι δε θα μπορέσουν να δημιουργήσουν σύντομα οικογένεια και να αυτονομηθούν οικονομικά.
Επιπλέον δε θα έχουν κίνητρο να δουλέψουν, καθώς οι μέσες κρατήσεις για φόρους και εισφορές διαμορφώνονται στο 52% του εισοδήματος τους (=26+20+6).
Οι κρατήσεις αυτές εκτός από υπερβολικές είναι και κοινωνικά άδικες.
Σκεφθείτε μόνο ότι οι σημερινοί νέοι θα πάρουν ως αντάλλαγμα μία πενιχρή σύνταξη στα 67 τους χρόνια.
Οι παροχές του κράτους προς αυτούς μέχρι τότε θα είναι σχεδόν μηδενικές, εφόσον δεν είναι ήδη οικογενειάρχες, δεν έχουν κάνει παιδιά και συνήθως στις μικρές ηλικίες δεν παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα υγείας.
Το κράτος ήδη φαντάζει στα μάτια τους σαν ένας άχρηστος και πολυδάπανος δυνάστης, που τους βλέπει ως αναλώσιμα υποζύγια και αδιαφορεί για τις ανάγκες τους και τα όνειρα τους για το μέλλον.
Τι θα συμβεί λοιπόν στο μέλλον;
To πιο πιθανό ενδεχόμενο είναι να γίνει κάποια σιωπηλή, αλλά αποτελεσματική, επανάσταση:
Οι πολίτες σταδιακά θα πάψουν να πληρώνουν φόρους και εισφορές.
Οι πολιτικοί όμως θα συνεχίζουν να επιβάλλουν όλο και περισσότερους φόρους και θα κάνουν ανούσιες "μεταρρυθμίσεις", υπογράφοντας Μνημόνια.
Οι συσσωρευμένοι απλήρωτοι φόροι ξεπερνούσαν το Νοέμβριο τα 83,6 δις ευρώ.
Για να γίνει αντιληπτό το ασύλληπτο ύψος του ποσού, συγκρίνετε το με το ύψος του συνόλου των καταθέσεων σε Ελληνικές τράπεζες.
Τον Οκτώβριο οι καταθέσεις ήταν μόλις 121,1 δις ευρώ.
Απλά τόσο μεγάλες ληξιπρόθεσμες οφειλές είναι αδύνατο να πληρωθούν.
Αυξήθηκαν κατά 11,83 δις ευρώ το 2015.
Με τον ρυθμό αυτό αύξησης, σε τρία χρόνια και 2 μήνες ακριβώς, δηλαδή λίγο καιρό πριν την λήξη της περιόδου χάριτος των δανείων του μνημονίου, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές θα ξεπερνούν τις καταθέσεις στις τράπεζες.
Στο μεταξύ διάστημα, κάθε νέα υπερφορολόγηση αυτή την τριετία θα συντομεύσει σημαντικά το κρίσιμο χρονικό διάστημα για την εμφάνιση της "Επανάστασης".
Όταν η παλλαϊκή στάση πληρωμών επεκταθεί σημαντικά, κανένας σημερινός πολιτικός δε θα μπορεί να πείσει τους ‘Ελληνες ότι η συνέχιση εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους μπορεί να είναι εφικτή ή ακόμα και επιθυμητή μετά το 2018.
Τα παραμύθια για “απαραίτητες” θυσίες για την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ δε θα θεωρούνται πειστικά.
Και τότε θα φανεί το πρόσωπο, που θα κάνει την αναπόφευκτη ρήξη με τους δανειστές.
Θα καταργήσει σε μία ημέρα το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών των πολιτών.
Ταυτόχρονα θα κρατικοποιήσει το σύνολο του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένης της Τράπεζας της Ελλάδος.
Θα κηρύξει Σεισάχθεια για τα υπέρογκα τραπεζικά χρέη των πολιτών.
Γνωρίζω ότι δεν εμπιστεύεστε σήμερα κανέναν πολιτικό, αν και μερικοί από αυτούς μιλάνε με αόριστο τρόπο για πολλά από τα παραπάνω.
Το πρόσωπο όμως αυτό θα το εμπιστευτείτε, γιατί δεν θα είναι κατ’ επάγγελμα πολιτικός.
Δε θα προσπαθεί να σας πείσει για τις απαραίτητες θυσίες και για την ανάγκη εφαρμογής Μνημονίων.
Τα χέρια του δε θα είναι λερωμένα με το αίμα αθώων Ελλήνων πολιτών.
Οι τσέπες του δεν θα περιέχουν ευρώ, αλλά ούτε και δραχμές.
Δε θα εκπροσωπεί συνταξιούχους, αλλά νέους εργαζόμενους και ανέργους.
Θα τον καταλάβετε γιατί θα ξεχωρίζει.
Δε θα μιλάει πολύ, αλλά θα γνωρίζει τι πρέπει να κάνει και πώς θα το κάνει.
Θα είναι Πρόεδρος και όχι Πρωθυπουργός...
Νομίζετε ότι δε θα εμφανισθεί σύντομα;
Περιμένετε λίγο.
Πρέπει πρώτα να εμφανισθεί ο "χαλασμός" και να αποδειχθεί στη πράξη η ανικανότητα του σημερινού πολιτικού συστήματος.
Με Υπουργό Εσωτερικών ένα πραγματικό τυφλό, μας λείπει μόνο ένας κασιδιάρης και μία νέα προσφυγή στις κάλπες με νέο "αναλογικό" εκλογικό νόμο για να αλλάξουμε το "Σύνταγμα" κατ’ εντολή των δανειστών μας.
Το ζητούσαν οι δανειστές από την εποχή του ΓΑΠ και είναι απαραίτητη προυπόθεση για να συζητήσουν οι Θεσμοί τον περιορισμό του δημόσιου χρέους της Ελλάδας.
Θα σας το σερβίρουν σύντομα οι πολιτικοί σας αρχηγοί και τότε θα καταλάβετε την αλήθεια:
Η νέα Βουλή δε θα ξαναμπορέσει να βγάλει αυτοδύναμη κυβέρνηση, αν ταυτόχρονα προσπαθεί να περάσει επώδυνες μεταρρυθμίσεις.
Η περίοδος, που θα είναι σαν να μην υπάρχει κυβέρνηση, πλησιάζει...